Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος
Με
το δήθεν «έπος» του Πολυτεχνείου θα ασχοληθούμε σήμερα («λόγω της
ημέρας») αγαπητοί αναγνώστες, οπαδοί και φίλοι του Λαϊκού Εθνικιστικού
Κινήματος της Χρυσής Αυγής. Δηλαδή, με την μεγαλύτερη απάτη της
νεοελληνικής ιστορίας. Μια απάτη που την φούσκωσαν κάποιοι επιτήδειοι
μετά το ’74, ξεφούσκωνε όμως χρόνο με τον χρόνο κι έχει πλέον στις
ημέρες μας απαξιωθεί πλήρως. Ήταν επόμενο. Βλέπετε, το ψέμα έχει κοντά
ποδάρια…
Να
δούμε ποια ήσαν τα πραγματικά γεγονότα. Την 1η Ιουλίου 1973, κατηργήθη
δια λαϊκού δημοψηφίσματος η Βασιλεία και πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής
Δημοκρατίας ανακηρύχθη ο Γ. Παπαδόπουλος. Την 8η Οκτωβρίου, του ιδίου
έτους, διορίσθηκε πρωθυπουργός ο παλαιός πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης, ο
οποίος σχημάτισε προσωρινή πολιτική κυβέρνηση, με σκοπό την διενέργεια
εκλογών στο άμεσο μέλλον. Από την 8η Οκτωβρίου, λοιπόν, και μετέπειτα
ουδείς στρατιωτικός συμμετέχει πλέον στην κυβέρνηση, ενώ παύει και η
ισχύς του στρατιωτικού νόμου. Άρα, λοιπόν, δεν υπήρξε καμία δικτατορία,
εναντίον της οποίας εξεγέρθηκαν «τα παιδιά του Πολυτεχνείου». Γιατί,
όμως, εξεγέρθηκαν;
Για
να καταλάβουμε τους πραγματικούς λόγους της εξεγέρσεως, θα πρέπει να
ψάξουμε αλλού, κι όχι στην «καταπίεση» των νέων από την «δικτατορία»,
που κι αν υπήρξε στο παρελθόν εκείνη την περίοδο είχε χαλαρώσει κατά
πολύ. Αφού, λοιπόν, δεν υπήρχε καμιά αιτία προερχομένη από την εσωτερική
πολιτική της κυβερνήσεως, θα πρέπει να εξετάσουμε την εξωτερική της
πολιτική.
Παρά
τα περί του αντιθέτου διαδιδόμενα, οι Αμερικανοί –«προστάτες» και
«σύμμαχοι» τότε και τώρα της Ελλάδος- δεν υποστήριξαν ούτε την
Επανάσταση της 21ης Απριλίου, ούτε το καθεστώς που προέκυψε απ’ αυτήν. Ο
λόγος είναι απλός:...