ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΓΚΟΚ ΜΙΛΟΥΝ... ΕΛΛΗΝΙΚΑ

«Για τέταρτο χρόνο, τώρα τον Ιούνιο, άρχισα και πάλι να διδάσκω Νέα Ελληνικά στο μεγαλύτερο σε αριθμό φοιτητών πανεπιστήμιο της Μπανγκόκ, με οκτώ τμήματα της ελληνικής γλώσσας. Ήδη περηφανευόμαστε για τον πρώτο απόφοιτό μας με πτυχίο και για τρεις φοιτητές μας που σπουδάζουν στην Ελλάδα με υποτροφία!».

Επέστρεψε πρόσφατα στη δοκιμαζόμενη μέχρι πρότινος από αιματηρές ταραχές πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης. Και στο νέο ακαδημαϊκό έτος που μόλις άρχισε, ανέλαβε να μάθει στους ασιάτες σπουδαστές να γράφουν και να διαβάζουν τα ελληνικά γράμματα. Αποσπασμένος στην Μπανγκόκ από το ελληνικό υπουργείο Παιδείας, ο 58χρονος φιλόλογος κ. Αρης Λαζαρίδης δηλώνει ικανοποιημένος από την επιλογή του να διδάξει τη μητρική γλώσσα του σε μια χώρα επτά φορές μεγαλύτερη πληθυσμιακά από την Ελλάδα. «Το πανεπιστήμιό μας, το Ραμκαμχένγκ (http://www.ru.ac.th), είναι το «φτηνό, «λαϊκό» πανεπιστήμιο, το ανοικτό σ΄ όλο τον κόσμο, που δεν έχει πρόσβαση σε «σπουδαιότερα» εκπαιδευτικά ιδρύματα. Είναι το μοναδικό,
όχι μόνο στην Ταϊλάνδη, αλλά και σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ασία, που προσφέρει ελληνικές σπουδές. Λειτουργούμε ως Τμήμα Ελληνικών, με οκτώ εξάμηνα σπουδών, στον Τομέα Δυτικών Γλωσσών της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών, που αντιστοιχεί στη δική μας Φιλοσοφική. Εδώ τα ελληνικά κάνουν «παρέα» με γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, πορτογαλικά και ρώσικα. Εμείς, βεβαίως, έχουμε τον μικρότερο αριθμό φοιτητών, είκοσι- είκοσι πέντε στους αρχάριους, το πολύ έξι στους προχωρημένους...» λέει στα «ΝΕΑ».

Το 2006 ήταν ο μοναδικός έλληνας εκπαιδευτικός που δεχόταν να αποσπαστεί στη μακρινή αυτή χώρα. «Θυμάμαι την κατάπληξή μου, που βρέθηκα χωρίς «ανταγωνιστές» για τη θέση αυτή, αλλά και την αβάσιμη, όπως αποδείχτηκε, αγωνία μου μην τη χάσω. Χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις, συνηθισμένος στην ξενιτιά- με σπουδές στην Ιταλία κι εκτός έδρας εργασία για χρόνια σε Ελλάδα κι Αίγυπτο- για μένα δεν ήταν και δύσκολη απόφαση να φύγω τόσα πολλά χιλιόμετρα από τους δικούς μου. Το κυριότερο, αγάπησα την Ταϊλάνδη, την οποία γνώρισα το 2001 σε διακοπές!», λέει. Για την τρέχουσα σεζόν τού ανατέθηκαν έξι διδακτικά δίωρα την εβδομάδα. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, οι υποχρεώσεις του είναι περισσότερες.

• «Κάτι για την Ελλάδα...»

Η ιδέα για την εισαγωγή της νεοελληνικής γλώσσας, το 1999, στο Πανεπιστήμιο της Μπανγκόκ πιστώνεται στην αναπληρώτρια καθηγήτρια δρ Ουσά Κορν-ταπτίμ. Οι προσπάθειές της, από το 1980, να την περάσει ως μάθημα στο πανεπιστήμιό της έπεφταν για χρόνια στο κενό, μιας και η Ελλάδα και η γλώσσα της ήταν τότε λέξεις άγνωστες για τη χώρα της. «Προσωπικά, αποφάσισα να τη μάθω το 1976. Είχα διαβάσει για την ελληνική ιστορία στο μάθημα Δυτικού Πολιτισμού και ήθελα να έρθω στην πατρίδα σας, ώστε να δω από κοντά τα πράγματα. Ευτυχώς, πήρα υποτροφία από το ΙΚΥ κι έμεινα για τέσσερα έτη σπουδών στην Ελλάδα, το πρώτο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για τη γλώσσα και τα υπόλοιπα στη Φιλοσοφική Ιωαννίνων, για διδακτορική διατριβή», λέει σε άπταιστα ελληνικά σήμερα η βραβευμένη κι ως Πρέσβειρα του Ελληνισμού εκπαιδευτικός. «Αργησα- θυμάμαινα φτάσω για τα πρώτα μαθήματα, γιατί έγινε η επανάσταση στην Ταϊλάνδη. Στην τάξη, δεν καταλάβαινα τίποτα απ΄ όσα έλεγε ο καθηγητής. Ευτυχώς που λίγο αργότερα το πανεπιστήμιο δημιούργησε μια καινούργια τάξη για νέους φοιτητές. Έτσι σε τρεις μήνες ήμουν σε θέση να μιλήσω καλά τα ελληνικά, αν και μου πήρε περισσότερο για να καταλαβαίνω απόλυτα κι όσα άκουγα. Από κει και πέρα, ως Ταϊλανδέζα που είχα πάρει υποτροφία από την Ελλάδα, αισθανόμουν πως έπρεπε να κάνω κι εγώ κάτι γι΄ αυτήν, προς αμοιβαίο όφελος των δύο χωρών. Αποφάσισα λοιπόν να ασχοληθώ και με τη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών, με το σκεπτικό ότι η γλώσσα είναι η γέφυρα που μπορεί να μας πάει σε μια ξένη χώρα και τον πολιτισμό της...», υποστηρίζει.

• «Θέλω να τα διδάξω στους συμπατριώτες μου»

«Θέλω πολύ να γίνω καθηγητής της ελληνικής γλώσσας! Πραγματικά, κάποιοι συμπατριώτες μου δεν πιστεύουν ότι ξέρω ελληνικά, τρόμαξαν και με ρώτησαν από πού, πώς και γιατί τα έμαθα...», λέει κι ο 27χρονος Ταϊλανδός Καμπανάτ Μπουαλά Εμπτόνγκ ή, εν συντομία, Τουμ.

Μετά τις σπουδές ελληνικών στο πανεπιστήμιο της χώρας του, στην παρούσα φάση βρίσκεται με υποτροφία του ελληνικού υπουργείου Παιδείας στη Θεσσαλονίκη. «Τώρα κάνω διετούς διάρκειας μαθήματα στο Σχολείο της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του ΑΠΘ, θα κάνω και μεταπτυχιακό για άλλα δυο χρόνια στη Φιλοσοφική Αθηνών. Είμαι, ωστόσο, τελείως απλήρωτος από τον περασμένο Ιανουάριο από το ελληνικό κράτος. Αναγκαστικά, βρήκα δουλειά στη Χαλκιδική τώρα το καλοκαίρι, για να βγάζω λεφτά για το νοίκι μου. Μερικές φορές δεν είχα ούτε ένα ευρώ για να αγοράσω κάτι να φάω! Έχετε ζήσει εσείς χωρίς καθόλου λεφτά σε μια ξένη χώρα, μόνο μ΄ ένα πορτοκάλι για το Σαββατοκύριακο;», αναρωτιέται, αλλά δεν το βάζει κάτω. Είναι αποφασισμένος να βελτιώσει τα ελληνικά του, που ακόμα δεν μιλάει πολύ καλά, καταλαβαίνει ωστόσο τα περισσότερα. «Για μένα είναι μια ενδιαφέρουσα, κλασική γλώσσα. Έχει, όμως, και εντελώς διαφορετική γραμματική και λεξιλόγιο, γι΄ αυτό και χρειάζομαι πολύ χρόνο για να την κατανοήσω. Μελλοντικά, θα ήθελα να τη διδάξω στους συμπατριώτες μου, ώστε να τους δείξω την αξία της...».

ΠHΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Τα Νέα