ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΕΤΡΟΣ
ΛΥΚΕΙΑΡΧΗΣ 1ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ
Η Ελληνική γλώσσα έχει ηλικία τουλάχιστον 50.000 ετών με βάση τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά των Σαρακατσάνων. Οι Σαρακατσάνοι είναι ένα πανάρχαιο ελληνικό φύλο μαρτυρημένο ανθρωπολογικώς εδώ και 50.000 έτη, το οποίο ανέκαθεν ομιλεί αποκλειστικά την Ελληνική γλώσσα, χωρίς καμμία ξένη πρόσμειξη. Το λογικό συμπέρασμα είναι, ότι η Ελληνική γλώσσα έχει τουλάχιστον την ηλικία του Σαρακατσάνικου Ελληνικού φύλου.
Το πρόγραμμα «Μουσαίος» του Θησαυρού της Ελληνικής Γλώσσης, εκδόσεως του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας των Η.Π.Α. στις αρχές της δεκαετίας του 1990, περιέχει περίπου... 70.000.000 γλωσσικά λήμματα. ΄Οταν ολοκληρωθεί, θα περιέχει 150.000.000 γλωσσικά λήμματα. Αυτό τι αποδεικνύει; Είναι δυνατόν ένας τέτοιος γλωσσικός πλούτος να έχει δημιουργηθεί σε τέσσερις μόνο χιλιάδες χρόνια, όπως...
ισχυρίζονται μερικοί;
Η Ελληνική γλώσσα και από τον πλούτο της αποδεικνύεται πανάρχαια και μητέρα όλων των υπολοίπων γλωσσών, οι οποίες είναι απλώς διάλεκτοί της. Η Ελληνική γλώσσα έχει την ακρίβεια της γεωμετρίας και την απόλυτη σαφήνεια, που απαιτούν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Εάν υπήρχε η δυνατότητα να επικοινωνήσουμε με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή πολύ μεταγενέστερης γενεάς και του γράφαμε το αγγλικό ρήμα WRITE, αυτός δεν θα αντιλαμβανόταν, τι ακριβώς εννοούμε με μιαν μόνο λέξη, διότι στα αγγλικά WRITE σημαίνει πολλά και διαφορετικά: γράφω, γράφεις, γράφουμε, γράφετε, γράφουν και γράφειν.
Αντιθέτως εάν του γράφαμε το Ελληνικό ρήμα ΓΡΑΦΩ, θα αντιλαμβανόταν αμέσως, τι εννοούμε. Εννοούμε: γράφω και μόνον γράφω και τίποτε άλλο. Απόλυτη ακρίβεια, ευκρίνεια και σαφήνεια. Αλλά θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει, ότι και η Λατινική γλώσσα έχει την ίδια ακρίβεια. Μήπως έχει δίκιο; Ας πάρουμε λοιπόν το «αmo», ένα ρήμα ομαλό της Λατινικής γλώσσης. Το σύνολο των μονολεκτικών τύπων του ρήμνατος αυτού στην ενεργητική φωνή είναι 80 και το αντίστοιχο σύνολο των τύπων του στη Μέση φωνή είναι 42. ΄Εχουμε δηλαδή ένα γενικό σύνολο 122 ρηματικών τύπων στην Λατινική.
Ας πάρουμε τώρα το «λύω», ένα επίσης ομαλό ρήμα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης. Το σύνολο των μονολεκτικών τύπων του ρήματος αυτού στην ενεργητική φωνή είναι 137, στην Μέση Φωνή 145 και στη Μέση με Παθητική Διάθεση 55. ΄Εχουμε δηλαδή ένα σύνολο 337 ρηματικών τύπων. Η Αρχαία Ελληνική έχει σχεδόν τριπλάσιους ρηματικούς τύπους ενός ομαλού ρήματος, από όσους διαθέτει η Λατινική γλώσσα. ΄Αρα έχει τριπλάσια ακρίβεια αποδόσεως νοήματος, από όσην διαθέτει η Λατινική. Εάν μάλιστα συγκρίνουμε την Αρχαία Ελληνική με τις σύγχρονες γλώσσες στον τομέα της ακριβείας αποδόσεως νοήματος, τα αποτελέσματα θα είναι απογοητευτικά για αυτές.
Να γιατί οι Αμερικανικές και οι Ιαπωνικές Εταιρείες Ηλεκτρονικών Υπολογιστών όταν ζητούν υψηλόβαθμα Στελέχη, απαιτούν να έχουν και γνώση της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης. Αυτοί κάτι θα ξέρουν. Αντιθέτως, εμείς οι έξυπνοι…
Εκτός αυτών δεν πρέπει να λησμονούμε και το νεολιθικό κεραμεικό θραύσμα, το ευρεθέν στα Γιούρα της Αλλονήσου από τον Αδαμάντιο Σάμψων, ηλικίας περίπου 6.000 ετών π.Χ. και επί του οποίου διακρίνονται ολοκάθαρα τα κεφαλαία ελληνικά αλφαβητικά γράμματα Α,Δ,Υ, με άγνωστη βέβαια μέχρι στιγμής φωνητική αξία. Πράγματι δεν είναι βέβαιον, ότι πρόκειται περί γραμμάτων. ΄Όμως το γεγονός, ότι παρόμοια σύμβολα υπάρχουν σε χιλιάδες νεολιθικά θραύσματα, ευρεθέντα στην κοιλάδα του βορείου Νέστου στην Μοισία (σημερινή Βνουλγαρία) και ανήκοντα στην πέμπτη χιλιετία π.Χ. καθώς και το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι παρόμοια σύμβολα ανιχνεύονται στην περίφημη πινακίδα του Δισπηλιού, η οποία φέρει γραφή του 5.250 π.Χ., αποδεικνύει, ότι ο μείζων ελληνικός χώρος είχε αλφαβητικά γράμματα τρεις και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από την υποτιθέμενη δημιουργία του αλφαβήτου από τους «Φοίνικες».
Πιστεύω ακράδαντα, ότι η ελληνική αλφαβητική γραφή συνυπήρχε με την εικονογραφική και την συλλαβογραφική γραφή, όπως ακριβώς και στις ημέρες μας συνυπάρχει η αλφαβητική γραφή των πινακίδων της τροχαίας, όπου ένα απλό θαυμαστικό (!) εντός τριγώνου σημαίνει: «Προσοχή απροσδιόριστος κίνδυνος.» Φαντασθήτε λοιπόν, τι θα συνέβαινε, αν μετά από χιλιάδες χρόνια ανακάλυπτον σε κάποια ανασκαφή μια τέτοια πινακίδα της τροχαίας και δεν ανακαλύπτονταν αλφαβητικές γραφές, λόγω φθοράς των φερόντων υλικών. Πολλοί επιστήμονες θα ισχυρίζονταν τότε, ότι στη σημερινή Ελλάδα του 2.000 μ.Χ. δεν υπήρχε αλφάβητο, αλλά μόνο εικονογραφικήγ γραφή!!
Προσδοκώ, ότι εάν γίνουν ενάλιες ανασκαφές στο Αιγαίο ή ανασκαφές σε λιμναίες οικήσεις της κυρίως Ελλάδος, όπου η διαρκής υγρασία διασώζει έγγραφα οργανικά υλικά, θα ευρεθούμε προ εκπλήξεων σχετικά μες την ελληνική αλφαβητική γραφή.
filonas.gr
Από το Αιώνια Ελληνική Πίστη.
ΛΥΚΕΙΑΡΧΗΣ 1ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ
Η Ελληνική γλώσσα έχει ηλικία τουλάχιστον 50.000 ετών με βάση τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά των Σαρακατσάνων. Οι Σαρακατσάνοι είναι ένα πανάρχαιο ελληνικό φύλο μαρτυρημένο ανθρωπολογικώς εδώ και 50.000 έτη, το οποίο ανέκαθεν ομιλεί αποκλειστικά την Ελληνική γλώσσα, χωρίς καμμία ξένη πρόσμειξη. Το λογικό συμπέρασμα είναι, ότι η Ελληνική γλώσσα έχει τουλάχιστον την ηλικία του Σαρακατσάνικου Ελληνικού φύλου.
Το πρόγραμμα «Μουσαίος» του Θησαυρού της Ελληνικής Γλώσσης, εκδόσεως του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας των Η.Π.Α. στις αρχές της δεκαετίας του 1990, περιέχει περίπου... 70.000.000 γλωσσικά λήμματα. ΄Οταν ολοκληρωθεί, θα περιέχει 150.000.000 γλωσσικά λήμματα. Αυτό τι αποδεικνύει; Είναι δυνατόν ένας τέτοιος γλωσσικός πλούτος να έχει δημιουργηθεί σε τέσσερις μόνο χιλιάδες χρόνια, όπως...
ισχυρίζονται μερικοί;
Η Ελληνική γλώσσα και από τον πλούτο της αποδεικνύεται πανάρχαια και μητέρα όλων των υπολοίπων γλωσσών, οι οποίες είναι απλώς διάλεκτοί της. Η Ελληνική γλώσσα έχει την ακρίβεια της γεωμετρίας και την απόλυτη σαφήνεια, που απαιτούν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Εάν υπήρχε η δυνατότητα να επικοινωνήσουμε με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή πολύ μεταγενέστερης γενεάς και του γράφαμε το αγγλικό ρήμα WRITE, αυτός δεν θα αντιλαμβανόταν, τι ακριβώς εννοούμε με μιαν μόνο λέξη, διότι στα αγγλικά WRITE σημαίνει πολλά και διαφορετικά: γράφω, γράφεις, γράφουμε, γράφετε, γράφουν και γράφειν.
Αντιθέτως εάν του γράφαμε το Ελληνικό ρήμα ΓΡΑΦΩ, θα αντιλαμβανόταν αμέσως, τι εννοούμε. Εννοούμε: γράφω και μόνον γράφω και τίποτε άλλο. Απόλυτη ακρίβεια, ευκρίνεια και σαφήνεια. Αλλά θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει, ότι και η Λατινική γλώσσα έχει την ίδια ακρίβεια. Μήπως έχει δίκιο; Ας πάρουμε λοιπόν το «αmo», ένα ρήμα ομαλό της Λατινικής γλώσσης. Το σύνολο των μονολεκτικών τύπων του ρήμνατος αυτού στην ενεργητική φωνή είναι 80 και το αντίστοιχο σύνολο των τύπων του στη Μέση φωνή είναι 42. ΄Εχουμε δηλαδή ένα γενικό σύνολο 122 ρηματικών τύπων στην Λατινική.
Ας πάρουμε τώρα το «λύω», ένα επίσης ομαλό ρήμα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης. Το σύνολο των μονολεκτικών τύπων του ρήματος αυτού στην ενεργητική φωνή είναι 137, στην Μέση Φωνή 145 και στη Μέση με Παθητική Διάθεση 55. ΄Εχουμε δηλαδή ένα σύνολο 337 ρηματικών τύπων. Η Αρχαία Ελληνική έχει σχεδόν τριπλάσιους ρηματικούς τύπους ενός ομαλού ρήματος, από όσους διαθέτει η Λατινική γλώσσα. ΄Αρα έχει τριπλάσια ακρίβεια αποδόσεως νοήματος, από όσην διαθέτει η Λατινική. Εάν μάλιστα συγκρίνουμε την Αρχαία Ελληνική με τις σύγχρονες γλώσσες στον τομέα της ακριβείας αποδόσεως νοήματος, τα αποτελέσματα θα είναι απογοητευτικά για αυτές.
Να γιατί οι Αμερικανικές και οι Ιαπωνικές Εταιρείες Ηλεκτρονικών Υπολογιστών όταν ζητούν υψηλόβαθμα Στελέχη, απαιτούν να έχουν και γνώση της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης. Αυτοί κάτι θα ξέρουν. Αντιθέτως, εμείς οι έξυπνοι…
Εκτός αυτών δεν πρέπει να λησμονούμε και το νεολιθικό κεραμεικό θραύσμα, το ευρεθέν στα Γιούρα της Αλλονήσου από τον Αδαμάντιο Σάμψων, ηλικίας περίπου 6.000 ετών π.Χ. και επί του οποίου διακρίνονται ολοκάθαρα τα κεφαλαία ελληνικά αλφαβητικά γράμματα Α,Δ,Υ, με άγνωστη βέβαια μέχρι στιγμής φωνητική αξία. Πράγματι δεν είναι βέβαιον, ότι πρόκειται περί γραμμάτων. ΄Όμως το γεγονός, ότι παρόμοια σύμβολα υπάρχουν σε χιλιάδες νεολιθικά θραύσματα, ευρεθέντα στην κοιλάδα του βορείου Νέστου στην Μοισία (σημερινή Βνουλγαρία) και ανήκοντα στην πέμπτη χιλιετία π.Χ. καθώς και το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι παρόμοια σύμβολα ανιχνεύονται στην περίφημη πινακίδα του Δισπηλιού, η οποία φέρει γραφή του 5.250 π.Χ., αποδεικνύει, ότι ο μείζων ελληνικός χώρος είχε αλφαβητικά γράμματα τρεις και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από την υποτιθέμενη δημιουργία του αλφαβήτου από τους «Φοίνικες».
Πιστεύω ακράδαντα, ότι η ελληνική αλφαβητική γραφή συνυπήρχε με την εικονογραφική και την συλλαβογραφική γραφή, όπως ακριβώς και στις ημέρες μας συνυπάρχει η αλφαβητική γραφή των πινακίδων της τροχαίας, όπου ένα απλό θαυμαστικό (!) εντός τριγώνου σημαίνει: «Προσοχή απροσδιόριστος κίνδυνος.» Φαντασθήτε λοιπόν, τι θα συνέβαινε, αν μετά από χιλιάδες χρόνια ανακάλυπτον σε κάποια ανασκαφή μια τέτοια πινακίδα της τροχαίας και δεν ανακαλύπτονταν αλφαβητικές γραφές, λόγω φθοράς των φερόντων υλικών. Πολλοί επιστήμονες θα ισχυρίζονταν τότε, ότι στη σημερινή Ελλάδα του 2.000 μ.Χ. δεν υπήρχε αλφάβητο, αλλά μόνο εικονογραφικήγ γραφή!!
Προσδοκώ, ότι εάν γίνουν ενάλιες ανασκαφές στο Αιγαίο ή ανασκαφές σε λιμναίες οικήσεις της κυρίως Ελλάδος, όπου η διαρκής υγρασία διασώζει έγγραφα οργανικά υλικά, θα ευρεθούμε προ εκπλήξεων σχετικά μες την ελληνική αλφαβητική γραφή.
filonas.gr
Από το Αιώνια Ελληνική Πίστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών