Ο Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος και η συγκλονιστική ομιλία του στην εξεταστική για τη SIEMENS.

Μία εισαγωγή που δίνει με λίγα λόγια την τραγωδία που βιώνει η χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Ο άνθρωπος που έκλεισε την πόρτα στα βαποράκια αποκαλύπτει την Εθνική μειοδοσία στην Κύπρο και το πανηγύρι της διαπλοκής γύρω από τους νεκρούς στρατιώτες και την ασφάλεια της χώρας. Αξίζει να την διαβάσετε... Σε λίγο ολόκληρα τα πρακτικά με τη μοναδική… κατάθεση Κόκκαλη!
ΜΑΡΤΥΣ (Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος): Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, επιτρέψτε μου πρώτα απ’ όλα να εκφράσω τη βασική μου θέση, όσον αφορά τα θέματα διαπλοκής, την οποία βιώσαμε –και δυστυχώς τη βιώνουμε ακόμα- και είναι παρήγορο και ευχής έργον ότι η Επιτροπή σας έχει διεισδύσει σε βάθος στην υπόθεση αυτή, απ’ όπου ήδη αυτά τα οποία αναφέρατε προηγουμένως, κύριε Πρόεδρε, είναι πολύ σημαντικά, ότι επιτέλους αυτά διαπιστώθηκαν, γιατί...
όταν τα φωνάζαμε κάποιοι, μας έλεγαν γραφικούς και μας έριχναν τόνους λάσπης.
Να σας αναφέρω ότι αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή που σήμερα με καλέσατε εδώ, για να συμβάλω και εγώ στην προσπάθεια αυτή. Σας πληροφορώ, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι οι πολίτες έξω, περιμένουμε, προσδοκούμε ότι η Επιτροπή αυτή θα δώσει ένα τέρμα σε αυτά που συμβαίνουν σήμερα έξω στο πολιτικό περιβάλλον.
Πρέπει επιτέλους να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, να προσωποποιηθούν οι ευθύνες των επιόρκων και να αποκατασταθεί το κύρος του πολιτικού κόσμου, το οποίο έχει τρωθεί ελπίζω ότι ανεπανόρθωτα.
Επομένως, μέσα από αυτές τις σκέψεις και στα πλαίσια που εσείς, κύριε Πρόεδρε, μου θέσατε, επιτρέψτε μου να κάνω μια μικρή αναδρομή, μιλώντας όχι τυχαία για ορισμένα πράγματα που ενδεχομένως στην αρχή μπορεί να φανούν ασύνδετα, αλλά στο τέλος θα διαπιστωθεί ότι υπάρχει μια αλληλουχία γεγονότων και εποχών που θα οδηγήσουν σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Θα είμαι όσο πιο σύντομος μπορώ.
Θα ήθελα για τους πρώην συναδέλφους που δεν με γνωρίζουν να αναφέρω ότι προέρχομαι από τις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας, όπου υπηρέτησα επί είκοσι χρόνια ως χειριστής μαχητικών αεροσκαφών. Ξέρετε, όπως σήμερα έτσι και τότε, στην Πολεμική Αεροπορία –όπως και στις άλλες Ένοπλες Δυνάμεις- δουλεύαμε πολύ και αμειβόμασταν λίγο. Αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων που υπερασπίζονται Θερμοπύλες. Αλλά δεν παραπονιόμαστε... Πρέπει να επισημάνω ιδιαίτερα ότι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων από την εκπαίδευση που έχουν και από τη νοοτροπία την οποία έχουν, γνωρίζοντας ότι το υλικό το οποίο χειρίζονται είναι πανάκριβο, είναι πολύτιμο και είναι υλικό πολύ σύγχρονης τεχνολογίας που απαιτεί πολλή μελέτη και πολλή εκπαίδευση, αντιμετωπίζουν το θέμα αυτό με ιδιαίτερη ευαισθησία. Προσέχουμε το υλικό που μας εμπιστεύθηκε η Υπηρεσία και το έχει ακριβοπληρώσει ο ελληνικός λαός ως κόρην οφθαλμού.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλά αεροπορικά ατυχήματα, κύριε Πρόεδρε, χάσαμε συναδέλφους αεροπόρους, χειριστές, οι οποίοι προσπαθούσαν μέχρι τελευταία στιγμή να διασώσουν το αεροσκάφος, ενώ έπρεπε να το εγκαταλείψουν! Όπως επίσης χάσαμε χειριστές, οι οποίοι προσπαθούσαν μέχρι τελευταία στιγμή να βγάλουν την πορεία του αεροσκάφους από κατοικημένες περιοχές. Αυτή είναι η αντίληψη που κυκλοφορεί στις Ένοπλές Δυνάμεις.
Γιατί το λέω αυτό; Διότι –όπως θα φθάσουμε εκεί, στην πρόοδο της συζητήσεως- δεν επιτρέπεται οι πολιτικοί ή οι πολιτικές ηγεσίες να κάνουν προμήθειες ερήμην των χρηστών των συστημάτων αυτών. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Το βιώσαμε, το ζήσαμε και το έχουμε πληρώσει ακριβά, όχι μόνο με χρήμα, …
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωσήφ Βαλυράκης): Και στη βάση των προδιαγραφών…
ΜΑΡΤΥΣ (Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος): Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωσήφ Βαλυράκης): …στη βάση των υλικών και στην αξιολόγηση και παραλαβή.
ΜΑΡΤΥΣ (Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος): Βεβαίως, όπως ακριβώς τα λέτε, κύριε Πρόεδρε.
Αυτό το οποίο, κύριε Πρόεδρε, προσθέσαμε –θα το πω από τώρα- στο νόμο περί προμηθειών –που έπρεπε να αλλάξει και τον αλλάξαμε το 2005- είναι το εξής: Όταν μια σύμβαση ολοκληρωθεί, παραληφθεί το αντικείμενο της συμβάσεως και για κάποια χρόνια κινηθεί, από τρία έως πέντε χρόνια, προβλέπεται ο απολογισμός της συμβάσεως. Είναι αυτό που θέλαμε να πάρουμε; Ακολουθήθηκαν οι συμβατικές προδιαγραφές και οι συμβατικοί όροι; Πληρώσαμε παραπάνω; Γιατί και πώς;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωσήφ Βαλυράκης): Λειτουργεί το υλικό που πήραμε;
ΜΑΡΤΥΣ (Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος): Λειτουργεί το υλικό;
Εδώ, έχουν αγοραστεί υλικά, όπως θα δείτε στη συνέχεια, τα οποία ουδέποτε λειτούργησαν και δυστυχώς, κύριε Πρόεδρε, ουδέποτε το πολιτικό μας σύστημα έχει ασχοληθεί με την υπόθεση αυτή.
Και λέω το πολιτικό σύστημα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσο και να επιχειρούμε είτε ως Βουλευτές είτε ως Υπουργοί μεμονωμένα είτε οι Πρωθυπουργοί μας, η υπόθεση της διαφάνειας –ας πούμε- και της κάθαρσης του δημόσιου βίου είναι υπόθεση γενικότερη. Κανένας δεν μπορεί μόνος του σε αυτό το σύστημα.
Θα σας επισημάνω αυτό που είπα και προηγουμένως στον κύριο Πρόεδρο ότι όσο αγωνιζόμαστε εναντίον αυτής της κατάστασης έστω και μεμονωμένα έστω και ως απλοί Βουλευτές με τις ερωτήσεις ή με τις Επιτροπές μας, από την ώρα που έχουμε θεσμικό ρόλο, δεν υπάρχει θέμα.
Όμως, από τη στιγμή που φεύγεις από την πολιτική, όχι μόνο κάνουν ότι δεν σε ξέρουν, όχι μόνο σε αγνοούν, αλλά έχουν τη  μεγάλη ευκαιρία –επειδή δεν έχεις ασυλία, επειδή τέλος πάντων δεν καλύπτεσαι από τη θεσμική σου υπόσταση- για συκοφαντία και λάσπη.
(AD)
(GK)
Δεν είναι τυχαίο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι από το 2007 που αποσύρθηκα εκούσια από την πολιτική μέχρι σήμερα, έχω υποστεί από τις δυνάμεις της διαπλοκής επανειλημμένες επιθέσεις δια του Τύπου. Βεβαίως, καταφεύγω πάντα στη δικαιοσύνη –και μέχρι τώρα έχω δικαιωθεί στις δύο από τις τέσσερις που έχουν εκδικαστεί και αναμένονται και άλλες δύο- αλλά δεν μπορεί να πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Εξαπολύεται η λάσπη με πρωτοσέλιδα, με τίτλους, υπότιτλους και όλα αυτά. Και όταν έρχεται η δικαίωση από τα πολιτικά ή ποινικά δικαστήρια, έχει περάσει τόσος χρόνος που δεν το θυμάται κανένας. Και η λάσπη μένει.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Την επιστολή παραιτήσεώς σας μπορείτε να μας τη διαβάσετε; Την έχετε μαζί σας;
ΜΑΡΤΥΣ (Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος): Την έχω, κύριε συνάδελφε και αν θέλετε, να σας τη διαβάσω, αλλά μου έδωσε ο κύριος Πρόεδρος κάποιο χρόνο και θέλω λίγο να προχωρήσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωσήφ Βαλυράκης): Έχετε πλήρη άνεση χρόνου, κύριε Σπηλιωτόπουλε.
ΜΑΡΤΥΣ (Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος): Σας ευχαριστώ.
Μέσα από την εκπαίδευση σε σχολεία του εσωτερικού και του εξωτερικού που είχα ως αξιωματικός και χειριστής πολεμικών αεροσκαφών, στην εικοσαετία που υπηρέτησε την Πολεμική μας Αεροπορία, απέκτησα την πλήρη γνώση της οργάνωσης και λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Φυσιολογικό είναι, η δουλειά μου ήταν, έπρεπε να το κάνω.
Και ξέρετε, το μεγάλο σοκ το οποίο υπέστημεν όλοι εκείνη την εποχή ήταν η υπόθεση του Κυπριακού. Και όλοι εμείς που το ζήσαμε από κοντά, φέρουμε βαρέως μέσα μας, κύριε Πρόεδρε –και θα το φέρουμε σ’ όλη μας τη ζωή- τη μεγάλη εθνική ήττα που υπέστημεν και την τραγωδία του Κυπριακού. Βεβαίως, ο καθένας το έζησε από τη δική του πλευρά. Εμείς το ζήσαμε από μέσα. Και ενθυμούμαι τη μεγάλη ευκαιρία και τις πολλές ευκαιρίες που έχουν χαθεί. Και έχουν χαθεί, δυστυχώς, από σφάλματα τα οποία έγιναν και σε επιχειρησιακό και σε τακτικό επίπεδο.
Όταν ήμουν στο Ηράκλειο τότε σε επιφυλακή, κατά τον πρώτο και το δεύτερο Αττίλα, ως επικεφαλής σμήνους αναχαιτίσεως για την προστασία της αρμάδας της δικής μας που θα πήγαινε για να βομβαρδίσει τη βόρεια Κύπρο που είχαν εκεί ακινητοποιηθεί για τρεις μέρες οι τουρκικές δυνάμεις από τα δικά μας τα ελληνοκυπριακά λιανοτούφεκα, ουδέποτε εδόθη αυτή η εντολή. Ματαιώθηκε η αποστολή.
Έχουν ματαιωθεί πάρα πολλές αποστολές, όχι μόνο επιχειρησιακές, αλλά και άλλες, οι οποίες θα μπορούσαν εθνικά να μας είχαν κάνει σήμερα υπερήφανους. Όμως, η αλήθεια είναι ότι όπως έχει οργανωθεί το πολιτικό σύστημα σήμερα στην Ελλάδα, το οποίο το σεβόμαστε, το υπηρετούμε και φροντίζουμε όσο γίνεται να το βελτιώνουμε, μέχρι σήμερα η δικαίωση πολιτικών που εθίγησαν, που διασύρθηκαν, αξιωματικών που αποστρατεύτηκαν για κομματικούς λόγους, τελικά στελεχών της δημόσιας ζωής, τα οποία θα μπορούσαν να προσφέρουν και να είναι πάντα στην πρώτη γραμμή, δυστυχώς το σύστημα είναι πολύ σκληρό και εν πολλοίς ανελέητο.
Συγγνώμη που μιλώ σε προσωπικό επίπεδο, δεν το κάνω για λόγους αυτοπροβολής. Θεωρείστε το, σας παρακαλώ, ως μία παρουσίαση, αυτοσύσταση και μέσα απ’ αυτή, δείτε τα γεγονότα τα οποία έζησα και τα οποία έχουν μεγάλη σημασία γι’ αυτά τα οποία θα πούμε στη συνέχεια.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όταν ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας ανέλαβα το 2004, είχα την εντολή από τον Πρωθυπουργό και αυτός με τη σειρά του από τον ελληνικό λαό, να προβούμε στην κάθαρση. Ενθυμείστε, όσοι τότε συνυπηρετούσαμε στο Κοινοβούλιο, ότι η σημαία όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και όλων των Κομμάτων μέσα στη Βουλή, ήταν η κάθαρση. Και είχαμε δεσμευτεί στον ελληνικό λαό ότι θα το κάνουμε.
Κύριε Πρόεδρε, επί δύο χρόνια που έμεινα πάνω στο Υπουργείο, επαναδιαπραγματευτήκαμε πολλές συμβάσεις. Κάποιες που δεν χρειαζόντουσαν τις καταργήσαμε. Κάποιες άλλες, τις πήγαμε από την αρχή, με νέους διαγωνισμούς. Στο θέμα της διαχείρισης του δημοσίου χρήματος κάναμε ειδικές ρυθμίσεις, με αποτέλεσμα –για να μην πολυλογώ- στο τέλος της διετούς θητείας να εξοικονομήσουμε πάνω από 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ –φανταστείτε το νούμερο και ειδικά σήμερα, αν το είχαμε- προς ανακούφιση και ευχαρίστηση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Και αυτό, όμως, είχε ως αποτέλεσμα –και εδώ είναι η σημασία που έχει για να φθάσουμε και στη σύμβαση- να υπάρξει μετωπική σύγκρουση με οργανωμένα συμφέροντα.
Θα διαβάσω την επιστολή μου, όπως μου είπε ο κ. Καμμένος ή θα την καταθέσω, για να μη σας κουράζω, όπου μέσα αναφέρονται όλα αυτά τα πράγματα προς τον Πρωθυπουργό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωσήφ Βαλυράκης): Θα προτιμούσαμε να την καταθέσετε.
ΜΑΡΤΥΣ (Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος): Ναι, βεβαίως.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε. Οι συνάδελφοι της εποχής εκείνης γνωρίζουν το τι συνέβη και ειδικότερα, κύριε Πρόεδρε, όταν επιχείρησα να εφαρμόσω αυτό που ισχύει σε όλα τα Υπουργεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα συμμαχικά, δηλαδή ένα από πράγμα, ότι ουδείς μπορεί να κυκλοφορεί μέσα σ’ ένα Υπουργείο ανεξέλεγκτος, επειδή είναι δημοσιογράφος.
Τι κάναμε; Κάναμε ό,τι κάνουν όλα τα Υπουργεία. Κατασκευάσαμε μία ωραιότατη αίθουσα, πολλαπλάσια σε μέγεθος αυτής που μας φιλοξενεί σήμερα, με όλα τα σύγχρονα τότε –υπάρχει σήμερα και τη βελτίωσε και ο κ. Βενιζέλος- συστήματα επικοινωνίας και ενημέρωσης.
Το αποτέλεσμα ήταν να με κηρύξει η ΕΣΗΕΑ «persona non grata», στις εφημερίδες και σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να αναφέρομαι ως «ο ακατονόμαστος» και στο πρόσωπό μου να βάζουν αυτό το πλέγμα που βάζουν στους εγκληματίες που μεταφέρουν οι αστυνομικοί στα δικαστήρια. Αυτός ήταν ο Υπουργός Άμυνας της Ελλάδας. Με μεταχειρίστηκαν σαν εγκληματία.
Όταν, κύριε Πρόεδρε και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προσπάθησα να έρθω σε συνεννόηση με την ΕΣΗΕΑ, ουδείς ανταποκρίθηκε. Ουδείς! Και μέχρι σήμερα ακόμα, όπως σας είπα και προηγουμένως, υφίσταμαι αυτή τη λάσπη, αυτήν την πίεση, γιατί εξοικονόμησα 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ στα δύο χρόνια.
Βέβαια, δεν ήθελα κανείς να μου πει «ευχαριστώ», αυτή ήταν η δουλειά μου. Εξάλλου, έτσι βγήκαμε και είπαμε στον κόσμο, ότι θα πάμε να κάνουμε τη δουλειά μας, δηλαδή να αποκαταστήσουμε την τάξη πραγμάτων, η οποία είχε τελείως εκφύγει του σωστού δρόμου. Και έτσι κάναμε.
Και έτσι, λοιπόν, αναγκάστηκα εγώ, κύριε Πρόεδρε, στο τέλος του 2005, Υπουργός ων ακόμα, να πάρω την απόφαση, χωρίς να την πω σε κανέναν, ότι απέρχομαι, φεύγω από την πολιτική, γιατί –δεν ξέρω αν αυτό θα σας φανεί πολύ σκληρό ή όχι, οφείλω να το πω, κύριε Πρόεδρε- όταν η πολιτική χειραγωγείται από την οικονομική εξουσία, σημασία δεν έχει ποιος κυβερνά, αλλά ποιος εξουσιάζει. Και επειδή εγώ δεν δέχθηκα ποτέ να παίξω τέτοιο παιχνίδι, σηκώθηκα και έφυγα μόνος μου.
Και κατέθεσα αυτήν την επιστολή που μου είπατε να διαβάσω, κύριε Καμμένε. Ο κύριος Πρόεδρος, βέβαια, είπε ότι είναι καλύτερα να την καταθέσω και να μην τη διαβάσω.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Υπάρχουν ορισμένα κομμάτια, μία παράγραφος, που νομίζω ότι επειδή έχουν ιδιαίτερη σχέση με τη SIEMENS και με το γενικότερο περιβάλλον, κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι αξίζει έστω και για δύο λεπτά να τα θυσιάσουμε για να τα αναγνώσουμε.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ: Και εγώ συμφωνώ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωσήφ Βαλυράκης): Θέλετε να αναφερθείτε στη συγκεκριμένη παράγραφο, κύριε Σπηλιωτόπουλε;
ΜΑΡΤΥΣ (Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος): Αυτή απευθύνεται προς τον τότε Πρωθυπουργό, τον Αύγουστο του 2007, όταν έληξε η θητεία μας και επρόκειτο να γίνουν οι επόμενες εκλογές.
«Αγαπητέ Πρόεδρε, με την επιστολή μου αυτή σε ενημερώνω έγκαιρα για την απόφασή μου να μην πολιτευτώ στις επερχόμενες εκλογές. Θέλω να σε ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου έδωσες επί δύο χρόνια στο Υπουργείο Άμυνας να αποδείξω ότι όταν και όπου υπάρχει ασυμβίβαστη πολιτική βούληση, η μάχη κατά της διαφθοράς στο τέλος κερδίζεται, παρά την απίστευτη εσωτερική υπονόμευση που συνάντησα και την λυσσαλέα αντίδραση των ισχυρών οργανωμένων και κατά της κάθαρσης διατεταγμένων συμφερόντων.
Με συστηματική και ψύχραιμη εργασία εντοπίστηκαν από μέρους μου όλες οι αμαρτίες του παρελθόντος, αναμένοντας στη συνέχεια και την πλήρη ενεργοποίηση, ως όφειλαν, όλων των προβλεπομένων θεσμικών οργάνων, ώστε να επέλθει κάθαρση.
Η συνέχεια είναι γνωστή…».
Δεν επήλθε.
«Επιπλέον, εξοικονομήσαμε στη διετία πάνω από 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ…», κλπ.
Κύριε Καμμένε, όσο για την παράγραφο που θέλετε, ενδεχομένως να εννοείτε αυτήν:
«Η απόφασή μου δεν οφείλεται μόνο στην απαράδεκτη προσωπική προσβολή που δέχθηκα και στο υψηλότατο πολιτικό και προσωπικό τίμημα που κατέβαλα υλοποιώντας πιστά την κυβερνητική πολιτική και υπερασπιζόμενος την καθαρότητά της. Οφείλεται κυρίως στο ότι διέφυγε οριστικά η μεγάλη και μοναδική ευκαιρία της πλήρους κάθαρσης, ώστε να απελευθερωθούν επιτέλους οι υγιείς παραγωγικές δυνάμεις από τα δεσμά ενός από πολλού χρόνου φθαρμένου και εν πολλοίς διεφθαρμένου συστήματος εξουσίας.
(DE)
Ποιοι και γιατί συμβιβάστηκαν, ποιοι και γιατί υποχώρησαν, ποιοι και γιατί ενέδωσαν και με ποια ανταλλάγματα το μέλλον θα το δείξει.
Έτσι, λοιπόν» -και τελειώνω- «δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σήμερα, η πλειοψηφία των αξίων και ικανών και των εντίμων πολιτών και πολιτικών εξακολουθεί να καταδυναστεύεται από την μειοψηφία των κάθε λογής επιτηδείων, οι οποίοι, ελισσόμενοι και συναλλασσόμενοι καταλλήλως στους διαδρόμους αυτού του συστήματος εξουσίας, καταφέρνουν και πάλι να παρακάμπτουν ατιμωρητί τους αδύναμους θεσμικούς του φραγμούς και τις χαλαρές άμυνές του».
olympia.gr