Για μερικές στιγμές ο άλλος περιμένει να δει αν θα αντιδράσεις. Το ίδιο κι εσύ. Περιμένεις να δεις αν θα αντιδράσεις. Κι αν δεν αντιδράσεις τότε είναι πιθανόν η στάση σου αυτή να φέρει κι άλλο χαστούκι.
Η ελληνική κοινωνία το έφαγε το χαστούκι της. Δυνατό. Σβουριχτό και ξεγυρισμένο. Το μάγουλό της κοκκίνισε. Αναψε. Μαζί άναψε και ο θυμός της. Αλλά τελικά δεν αντέδρασε. Το γιατί θέλει άλλη ανάλυση.
Οι κρίσιμες στιγμές για...
το αν θα αντιδράσει ή όχι, πέρασαν και παρήλθαν. Περίπου στις αρχές Σεπτέμβρη. Τώρα πια τα πράγματα ξαναμπήκαν σε ρελαντί mode. Ok, η οργή και ο θυμός συνεχίζουν να υπάρχουν. Αλλά τακτοποιήθηκαν κάπως. Αρχειοθετήθηκαν.
Και τώρα; Τι γίνεται τώρα; Η απάντηση είναι εύκολη: business as usual. Που πάει να πει «η ζωή συνεχίζεται».
Εμείς, ο «κυρίαρχος λαός», θα συνεχίσουμε να κάνουμε ότι κάναμε πάντα. Θα προσπαθούμε να τα φέρουμε βόλτα. Να επιβιώσουμε στις νέες συνθήκες. Δοκιμάζοντας νέες ιδέες για την επιβίωσή μας. Πιστοί στην προσαρμοστικότητα του είδους μας.
Θα κάνουμε και 4η δουλειά. Ισως και 5η δουλειά. Θα φοροδιαφύγουμε λίγο, αν τα καταφέρουμε. Θα απευθυνθούμε σε κάποιο πολιτικό γραφείο πουλώντας για άλλη μια φορά την ψήφο μας. Οι «εξυπνότεροι» ίσως γίνουν κομματικά μέλη. Οι τυχεροί. Διότι οι άτυχοι…
Οι άλλοι, τα κόμματα και οι πολιτικοί, κι αυτοί το ίδιο: business as usual. Θα «σφαχτούν στην ποδιά μας» για τα μαύρα μας τα μάτια και την ψήφο μας. Στα δελτία των 8. Στις εφημερίδες. Στο internet. Στη Βουλή (να καεί, να μην καεί).
Θα ρίξουν οι μεν το φταίξιμο στους «αντιπάλους» τους. Οι δε, θα τους το επιστρέψουν. Το φταίξιμο. Ισως κάνουν κι εξεταστικές. Προς τέρψιν των ΜΜΕ και του φιλοθεάμονος οπαδού. Και όλοι μαζί θα κρυφογελούν και θα συνεχίσουν να μας στέλνουν τον λογαριασμό. Όπως έκαναν πάντα. Συμφωνούν στα βασικά εξάλλου: δάνεια στα κρυφά, ατιμωρησία για τους ίδιους και βόλεμα των «δικών τους παιδιών».
Ηδη βρίσκεται σε εξέλιξη μία από τις «μάχες» για ένα από τα «πρώτα τραπέζια πίστα», στο μεγάλο γλέντι και φαγοπότι, στο οποίο επιδίδονται τόσες δεκαετίες: οι δήμοι.
Περάσαμε ως κοινωνία μέσα από μια διεργασία, μετά το χαστούκι, που έμοιαζε και ίσως να ήταν μια πρώιμη προ-επαναστατική φάση. Όχι εξέγερση στυλ Δεκεμβρίου και τέτοια πορτοκαλί. Σοβαρά πράγματα. Τώρα πάει κι αυτός ο κίνδυνος. Σχεδόν πάει δηλαδή. Και όλοι ξαναρχίζουν και κοιμούνται ήσυχα. Ανάσαναν κάπως. Το θηρίο έφαγε την μπάτσα του, γρύλισε, αλλά ξαναμπήκε στο κλουβί του.
Ως και η αξιωματική αντιπολίτευση αποφάσισε να κάνει την δουλειά της: αντιπολίτευση.
Εμείς; Τα κεφάλια μέσα.
Επικίνδυνη χωματερή πετρελαϊκών αποβλήτων ο Αστακός
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πράσινη ανάπτυξη του κ. Παπανδρέου και τα μεγάλα λόγια ενταφιάζονται στη χωματερή των αραβικών πετρελαϊκών αποβλήτων του Αστακού.
Ήδη δημοσιεύθηκε η ΚΥΑ που χωροθετεί την μονάδα χωρίς να έχει κατατεθεί καμία από τις επτά μελέτες που απαιτούνται, ούτε καν η μελέτη επικινδυνότητας που υποτίθεται πως ανέθεσε η κ. Μπιρμπίλη στη ΔΕΠΑ.
Μέχρι σήμερα λόγω της μεγάλης επικινδυνότητας πουθενά στο κόσμο δεν λειτουργεί μονάδα ηλεκτροπαραγωγής με βάση το LPG.Το LPG είναι γνωστό από δύο μεγάλα ατυχήματα. Το 1984 σε δεξαμενές LPG στο Σαν Χουάν του Μεξικού, το οποίο προκάλεσε το θάνατο σε περισσότερους από 500 ανθρώπους και τον τραυματισμό περίπου 6.000. Ένα ακόμη ατύχημα συνέβη στην Τοσκάνη το 2009 όταν εξερράγη βαγόνι που μετέφερε LPG. Στο δυστύχημα έχασαν τη ζωή τους 15 άνθρωποι.
Το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές χώρες αποφεύγουν τις μεγάλες εγκαταστάσεις LPG, εμμέσως συνάγεται και από την πρόθεση των επενδυτών να εξάγουν την ηλεκτρική ενέργεια στην Ιταλία και παρ’ όλα αυτά επιλέγουν ως τοποθεσία εγκατάστασης την Ελλάδα. Το ερώτημα εύλογο, γιατί η εγκατάσταση δεν γίνεται στην Ιταλία ; η απάντηση απλή: ουδέποτε η Ιταλία θα δεχόταν την εγκατάσταση μονάδας τόσο μεγάλης επικινδυνότητας στο έδαφος της.
Σημειώνεται ότι πάγια τακτική της γειτονικής χώρας είναι να εγκαθιστά ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες μεγάλης όχλησης ή επικινδυνότητας σε γειτονικές χώρες, όπως συμβαίνει με τα ανθρακικά εργοστάσια σε Αλβανία και Μαυροβούνιο που θα αναπτύξουν ιταλικές εταιρείες.Ενώ εμείς?