Επιστρέφει με ένα δικό της έργο, και μάλιστα «ιντεράκτιβ», χωρίς να παίζει η ίδια, αλλά αναλαμβάνοντας για πρώτη φορά τη σκηνοθεσία του. Η Δήμητρα Παπαδοπούλου καταπιάνεται με ένα θέμα που την απασχολεί και μας απασχολεί, προσθέτοντας το χιούμορ της και έχοντας πάντα τον ίδιο στόχο: να κάνει τον κόσμο να γελάσει πολύ. Η ιδέα για τη «Σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη» ξεκίνησε περίπου πριν από δεκαπέντε χρόνια, όταν σκέφθηκε μια φράση που την έκανε να γελάσει πολύ. Την κράτησε μέσα της και σιγά σιγά άρχισε να την ακούει γύρω της και να νιώθει ότι τη μοιράζεται, κυρίως, με τις άλλες γυναίκες.
«Δεν θα σου πω τη φράση» μου λέει ενώ καθόμαστε στο φουαγέ του θεάτρου Χώρα, τη στιγμή που στην αίθουσα έχει ήδη αρχίσει η πρόβα. Ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Κλέων Γρηγοριάδης και η Μαρία Λεκάκη επί σκηνής ανταλλάσσουν τις ατάκες τους... «Είναι μια φράση που συνδέεται με τη γυναικεία σεξουαλικότητα... Τότε όμωςη... κοινωνία δεν μπορούσε να τη σηκώσει με τίποτα, θα με έπαιρναν με τις πέτρες.Τώραμπορεί· ελπίζω.Αποφάσισα να γράψω το έργο προ διετίας, και μάλιστα με διαδραστικό χαρακτήρα... Διαδραστικό...», μονολογεί, «τι λέξη κι αυτή,σαν φάρμακο για τα έντερα». Αρα πρόκειται για τολμηρή κωμωδία; «Ναι.Είναι τολμηρή με την έννοια ότι τα παρουσιάζει χωρίς προσωπείο. Οι ήρωες μιλάνε σαν να μην υπάρχει θεατής από κάτω.Ετσι όπως μιλάνε με τους κολλητούς τους... Δεν ήταν δύσκολο στη γραφή του.Είναι δύσκολο στο πώς θα το επικοινωνήσεις, για να νιώσουν όλοι εξίσου οικεία». Θα σοκάρει; «Μα είναι τόσο σοκαριστικά αυτά που ακούμε και βλέπουμε γενικότερα γύρω μας που μια αλήθειαγίνεται όλο και λιγότερο σοκαριστική·μη σου πω ότι γίνεται βάλσαμο»
«Δεν θα σου πω τη φράση» μου λέει ενώ καθόμαστε στο φουαγέ του θεάτρου Χώρα, τη στιγμή που στην αίθουσα έχει ήδη αρχίσει η πρόβα. Ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Κλέων Γρηγοριάδης και η Μαρία Λεκάκη επί σκηνής ανταλλάσσουν τις ατάκες τους... «Είναι μια φράση που συνδέεται με τη γυναικεία σεξουαλικότητα... Τότε όμωςη... κοινωνία δεν μπορούσε να τη σηκώσει με τίποτα, θα με έπαιρναν με τις πέτρες.Τώραμπορεί· ελπίζω.Αποφάσισα να γράψω το έργο προ διετίας, και μάλιστα με διαδραστικό χαρακτήρα... Διαδραστικό...», μονολογεί, «τι λέξη κι αυτή,σαν φάρμακο για τα έντερα». Αρα πρόκειται για τολμηρή κωμωδία; «Ναι.Είναι τολμηρή με την έννοια ότι τα παρουσιάζει χωρίς προσωπείο. Οι ήρωες μιλάνε σαν να μην υπάρχει θεατής από κάτω.Ετσι όπως μιλάνε με τους κολλητούς τους... Δεν ήταν δύσκολο στη γραφή του.Είναι δύσκολο στο πώς θα το επικοινωνήσεις, για να νιώσουν όλοι εξίσου οικεία». Θα σοκάρει; «Μα είναι τόσο σοκαριστικά αυτά που ακούμε και βλέπουμε γενικότερα γύρω μας που μια αλήθειαγίνεται όλο και λιγότερο σοκαριστική·μη σου πω ότι γίνεται βάλσαμο»
Με επίκεντρο ένα ζευγάρι στη μεταβατική μας εποχή, η συγγραφέας-σκηνοθέτις της «Σεξουαλικής ζωής» ξετυλίγει το κουβάρι, ενώ ένα τρίτο πρόσωπο, ο ψυχολόγος-σεξολόγος, βρίσκεται εκεί για να ακούσει και να δώσει λύσεις (;) σαν διαιτητής. «Πιστεύω ότι ζούμε στην εποχή τηςμετάβασης και της αλλαγής ρόλων,με επιπτώσεις στη σεξουαλική μας ζωή.Στην εποχή των ελεύθερων επιλογών. Και τώρα που η γυναίκα αποκτά μεγαλύτερο ρόλο, επειδή τον είχε στερηθεί,το κάνει τόσο άτσαλα και βίαια... Δείχνει ότι τα έχει χαμένα. Εγώ κρίνω ότι συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών