Ο Μπουτάρης και τα λόγια του... κρασιού

Του Γιάννη Κουριαννίδη Έχοντας ζήσει από κοντά τον «δημόσιο άντρα» Γιάννη Μπουτάρη, στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, μου φαίνεται εντελώς παράλογη και εξωπραγματική η προοπτική να αποτελέσει αυτός ο άνθρωπος τον επόμενο δήμαρχο Θεσσαλονίκης! Αφήνοντας στην άκρη την αθλιότητα των θέσεων που κατά καιρούς έχει διατυπώσει (μετονομασία της οδού Αγίου Δημητρίου ή Αποστόλου Παύλου σε Κεμάλ Ατατούρκ, …ούτε καν Μουσταφά Κεμάλ, ζώνη πορνό στην δημοτική τηλεόραση της Θεσσαλονίκης, δημιουργία πλατείας «αγνώστου μετανάστη», υπόσχεση ότι μόλις γίνει δήμαρχος θα ...
ανατινάξει το νέο δημαρχείο Θεσσαλονίκης κ.λπ.), θα εστιάσω στην παρουσία του ιδιαιτέρως στο δημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης.
Κατ’ αρχήν είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ο κ. Μπουτάρης ηγήθηκε στις εκλογές του 2006 δημοτικής παράταξης που κατάφερε να εκλέξει 3 δημοτικούς συμβούλους, συγκεντρώνοντας ποσοστό άνω του 16%. Πώς «τίμησε», όμως, ο κ. Μπουτάρης την ψήφο όσων τον εμπιστεύθηκαν; Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν ανατρέξουμε στο παρουσιολόγιο του Δημοτικού Συμβουλίου, ελάχιστες φορές θα δει κανείς την υπογραφή του. Αλλά ακόμη και κείνες τις φορές που «τίμησε» με την παρουσία του τις εργασίες του Δ.Σ., φρόντισε να εγκαταλείψει νωρίς-νωρίς τη θέση του, μη περιμένοντας να ακούσει έστω τις απαντήσεις του δημάρχου στα όποια ερωτήματα έθετε προς την διοίκηση του Δήμου! Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση της παρουσίας-απουσίας του ήταν κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης για το 2010, όταν η «εισήγησή» του περιορίστηκε στο 1,5 (ένα και μισό) λεπτό! Την ίδια τακτική ακολούθησε και σε άλλα σημαντικά ζητήματα (π.χ. νομοσχέδιο «Καλλικράτης»).
Εκ πρώτης όψεως, η ικανότητα ή μη του κ. Μπουτάρη να διαχειριστεί τα δημοτικά πράγματα του σημαντικότερου (γεωπολιτικά τουλάχιστον) Δήμου της χώρας μας θα έπρεπε να αποτελεί πρόβλημα των στελεχών της παράταξης που εκπροσωπεί και αυτών που τον επέλεξαν. Δεν είναι όμως, φυσικά, έτσι τα πράγματα...
Ο Γιάννης Μπουτάρης αποτελεί απλώς έναν κρίκο μιας αλυσίδας προσώπων που έχουν τοποθετηθεί σε καίριες θέσεις στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό της Θεσσαλονίκης, με πρωτεύουσα φυσικά φυσιογνωμία αυτήν του προέδρου της ΔΕΘ, του «ελληνόφωνου» συμπαρουσιαστή του «μακεδονικού αλφαβηταρίου», Γιάννη Κωνσταντίνου. Επειδή, βεβαίως, η θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης δεν είναι δοτή αλλά αιρετή, τα πράγματα δυσκολεύουν. Επιστρατεύθηκε λοιπόν όλο το άθλιο δημοσιογραφικό κατεστημένο, οι εξωνημένες γραφίδες του star system της θεσσαλονικιώτικης «δημοσιογραφίας», με σκοπό να ωραιοποιήσουν την εικόνα του κ. Μπουτάρη, να τον παρουσιάσουν ως μία προοδευτική εναλλακτική προοπτική, μία λύση στα αδιέξοδα της πόλης, τον άνθρωπο με τα καθαρά χέρια κ.λπ. Βεβαίως, ο ίδιος κάνει ότι μπορεί για να αμαυρώσει την εικόνα αυτή, παρουσιάζοντας τον πραγματικό εαυτό του με την κάθε ευκαιρία που του δίνεται. Το σύστημα όμως επιμένει, επιστρατεύοντας κάθε μέσο που έχει (ακόμη και την ... Μπακογιάννη!), προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του.
Και ο σκοπός του δεν είναι άλλος, από το να ελαχιστοποιήσει τις αντιδράσεις εν όψει του ξεπουλήματος του ονόματος της Μακεδονίας μας, το οποίο έχει ήδη συντελεστεί και απλώς αναμένεται η κατάλληλη στιγμή για να το ανακοινώσουν. Τότε, ο λαός της Θεσσαλονίκης, ο λαός της Μακεδονίας γενικότερα, θα πρέπει να είναι «ξεδοντιασμένος», χωρίς την τοπική ηγεσία στο πλευρό του και στο πλευρό της πατρίδας. Θα του έχουν μείνει ίσως τα σεβαστά αλλά ηλικιωμένα πλέον στελέχη της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, κάποιες πατριωτικές κινήσεις όπως της Ομάδας 21 (με ορισμένες «περίεργες» τελευταία επιλογές κάποιων προσώπων της!) και τέλος τον …. μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο!!!, ο οποίος θα στερείται πλέον των πολιτικών στηριγμάτων του στην τοπική πολιτική ηγεσία.
Με την κατάσταση αυτή να διαμορφώνεται έτσι, καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι το ξεπούλημα της Μακεδονίας μας θα συντελεστεί ουσιαστικά χωρίς αντίδραση. Γι’ αυτό και οι πατριωτικές δυνάμεις της Θεσσαλονίκης δεν πρέπει να επιτρέψουν σε καμία περίπτωση την αναρρίχηση στον δημαρχιακό θώκο της πόλης ενός ανθρώπου που, εν κατακλείδι, δεν πρόκειται να διοικεί ο ίδιος, αλλά θα είναι απλώς ο αχυράνθρωπος των κέντρων που τον προωθούν και θα βρίσκονται πίσω από κάθε κίνησή του.