Επικοινωνιακά τερτίπια

Mπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους συνεχώς, είναι αδύνατον όμως να τους ξεγελάς όλους πάντοτε, είχε πει κάποτε ο Αβραάμ Λίνκολν. Η ρήση θα έπρεπε να συνοδεύει κάθε πολιτικό άνδρα. Ανά πάσα στιγμή. Ο Γιώργος Παπανδρέου ενδέχεται να μην έχει ακούσει ποτέ το απόφθεγμα του Αμερικανού προέδρου του 19ου αιώνα. Τη διαπίστωση έχουμε κάνει εδώ και καιρό, όμως χθες το θυμηθήκαμε με όσα «περίεργα» και «τραγελαφικά» έγιναν σε επικοινωνιακό επίπεδο κατά τη Σύνοδο Κορυφής.

Η κυβέρνηση προσπάθησε εναγωνίως να περάσει στην κοινή γνώμη ότι...

ο Ελληνας πρωθυπουργός ήταν αυτός που πέτυχε να μην περάσει το καπρίτσιο της Ανγκελα Μέρκελ. Να μην ισχύσουν οι πολιτικές κυρώσεις που ήθελε να θεσπίσει εναντίον εκείνων των κρατών που δυστροπούσαν. Η αλήθεια είναι φυσικά άλλη. Πράγματι η πρώτη μέρα της Συνόδου κράτησε μέχρι αργά το βράδυ, όμως όλοι, πλην Νικολά Σαρκοζί, ήταν εναντίον της μαξιμαλιστικής πρότασης της Γερμανίδας καγκελαρίου. Ουδείς συμφωνούσε με την απώλεια της δυνατότητας συμμετοχής, διά της ψήφου του, στη λήψη κρισίμων αποφάσεων. Ολοι ήταν αντίθετοι. Οχι μόνον ο Γιώργος Παπανδρέου, όπως θέλησε σήμερα να περάσει η ελληνική κυβέρνηση.

Αυτό που δεν αντελήφθη ο Ελληνας πρωθυπουργός είναι ότι με την απόφαση που έλαβε χθες η Ευρωπαϊκή Ενωση για τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης ουσιαστικά δίνεται η δυνατότητα σε τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία να συμμετέχουν στις αναδιαρθρώσεις, στις επιχειρήσεις διάσωσης των αδύναμων κρίκων της Ενωσης. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι θα μειωθεί το ενδιαφέρον των θεσμικών επενδυτών για τα ελληνικά ομόλογα τα οποία τα επόμενα χρόνια ενδέχεται να χάσουν μέρος της αξίας τους και κάποιοι να χάσουν το κεφάλαιό τους.