Τι θα εξετάσει;

ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ, λοιπόν. Να φτιάξουµε Εξεταστική Επιτροπή για την οικονοµία. Αρκεί, βεβαίως, να απαντήσουµε σαφώς στο ερώτηµα: τι ακριβώς θα εξετάσει η Εξεταστική Επιτροπή;

ΕΩΣ ΤΩΡΑ έχουν δοθεί διαφορετικές απαντήσεις.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΩΤΗ - καφενειακού τύπου: να βρει η Επιτροπή «ποιοι έφαγαν τα λεφτά». Δύσκολο. Οχι µόνο επειδή είναι πρακτικά αδύνατο να εντοπιστούν οι «φαγάνες», ούτε επειδή ουδείς µπορεί να ορίσει τι σηµαίνει «φάγωµα», αλλά κι επειδή πολύ φοβούµαι ότι η Επιτροπή θα καταλήξει στο συµπέρασµα Πάγκαλου, δηλαδή ότι «τα φάγαµε όλοι µαζί».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ -
µπουρδολογικού τύπου: να εξετάσουµε την οικονοµική πολιτική των κυβερνήσεων από το 1981 έως σήµερα. Δηλαδή, τι να εξετάσουµε; Αν ήταν σωστή η υποτίµηση του 1998, αν καλώς εθνικοποιήθηκε η ΑΓΕΤΗρακλής ή αν κακώς πήρε δάνεια το ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 80; Ποιος θα τα κρίνει αυτά;
Ποιες θα είναι οι συνέπειες της κρίσης του; Και γιατί πρέπει να αποτελέσουν αντικείµενο ειδικής Εξεταστικής Επιτροπής; Εξ όσων γνωρίζω, είναι πολιτικές αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης για τις οποίες όλες οι κυβερνήσεις έχουν ήδη λογοδοτήσει ενώπιον των ψηφοφόρων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΡΙΤΗ - αστυνοµικού τύπου: να βρούµε ποιοι έστελναν πλαστά στοιχεία στις Βρυξέλλες. Ωραία ιδέα, αλλά πρώτα πρέπει να βεβαιωθούµε ότι πρόκειται για πλαστογραφία. Διότι άλλο πράγµα να στέλνεις πλαστά στοιχεία (το οποίο συνιστά απάτη) κι άλλο να πέσεις έξω στους στόχους σου (το οποίο αποτελεί απλώς πολιτική αστοχία).

ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, η σηµερινή κυβέρνηση προέβλεπε τον Ιανουάριο στο Σύµφωνο Σταθερότητας που υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο ΕCΟFΙΝ ότι η ύφεση το 2010 θα είναι 0,3%. Τελικά, θα κινηθεί στο 4-4,5%. Τι σηµαίνει αυτό; Οτι η κυβέρνηση τροφοδοτούσε µε ψεύτικα στοιχεία τις Βρυξέλλες ή απλώς ότι έθεσε έναν στόχο που δεν µπόρεσε να πιάσει; Προφανώς, το δεύτερο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ - αφελούς τύπου: να ψάξουµε γενικώς τα πάντα, αλλά µόνο έως την είσοδο στην ΟΝΕ. Ωραία ιδέα, όµως ποιος θα την εφαρµόσει; Διότι είναι περισσότερο από προφανές πως, όταν ανοίξει ο ασκός του Αιόλου, κανείς δεν µπορεί να τον σταµατήσει ή να τον περιορίσει χρονικά. Θα αρχίσουµε να πλακωνόµαστε όχι µόνο για το έλλειµµα και το Μνηµόνιο, αλλά και για την πτώχευση του Βενιζέλου το 1932. ΘΑ ΔΕΧΤΩ ότι υπάρχει µια διάχυτη επιθυµία να βρεθούν και να τιµωρηθούν εκείνοι που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Την καταλαβαίνω και την συµµερίζοµαι. Αλλά θα πρέπει να αναρωτηθούµε µήπως η θεραπεία αποδειχτεί τελικά χειρότερη από την ασθένεια. Και, κυρίως, να αφουγκραστεί σοβαρά η κυβέρνηση όσα µέλη της δεν κρύβουν τις επιφυλάξεις τους για το εγχείρηµα.
Του Γ.Πρετενντέτη από "Τα ΝΕΑ"