Τι ξέρει ο κ. Δρούτσας για τα ελληνοτουρκικά και δεν μας το λέει ;

Τη διεξαγωγή Συνόδου Κορυφής ΕΕ-Τουρκίας στα τέλη Ιουνίου ή το φθινόπωρο του 2011, μετά τις εκλογές στην Τουρκία στις αρχές Ιουνίου, πρότεινε χθε , στις Βρυξέλλες, ο υπουργός εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας στη διάρκεια ομιλίας του στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Πολιτικής.
Όπως ανέφερε ο υπουργός Εξωτερικών, στόχος αυτής της Συνόδου θα πρέπει να είναι η υιοθέτηση μιας πολιτικής διακήρυξης, η οποία θα καθορίζει ένα «νέο οδικό χάρτη» για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Ένα «νέο Ελσίνκι» (ΣΣ !!!),  με σαφή χρονοδιαγράμματα και ημερομηνίες στόχους, στα οποία θα καθορίζονται επακριβώς ποιές είναι οι...
υποχρεώσεις της Τουρκίας και σε τι χρονικά όρια θα πρέπει να εκπληρωθούν, ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Δρούτσας. Σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών, σε αυτή τη Σύνοδο θα πρέπει να συζητηθεί και το θέμα της ημερομηνίας ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, λαμβάνοντας υπόψη τις διαδικασίες επικύρωσης μιας τέτοιας απόφασης σε κράτη μέλη της ΕΕ και την Τουρκία.

Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο κ. Δρούτσας, αλλά ένα πράγμα είναι προφανές : Για να ανοίξει αυτός ο «νέος οδικός χάρτης» θα πρέπει προηγουμένως να συμφωνήσει η Ελλάδα, δηλαδή να τα έχει βρεί με την Τουρκία. Τι ξέρει λοιπόν ο κ. Δρούτσας και δεν μας το λέει ;

Για το τι μπορεί να παίζεται διαβάστε σχετικό ρεπορτάζ της γερμανικής Süddeutsche Zeitung με τίτλο «Το Κυπριακό επιβαρύνει τις σχέσεις». Επειδή δεν θα το βρείτε στα ελληνικά φύλλα και μέχρι να είμαστε σε θέση … να στέλνουμε δικούς μας ανταποκριτές θα μεταφράζουμε:

e«Μία εταιρική σχέση με την Ε.Ε. είναι μεγάλης σημασίας για το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ, την οποία, όμως, η Τουρκία απορρίπτει. Οι σχέσεις ΝΑΤΟ – Ε.Ε. διαταράχθηκαν το 2004 με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. εξαιτίας της αντίδρασης της Τουρκίας. Όλες οι προσπάθειες αλλαγής της στάσης της Τουρκίας απέβησαν άκαρπες. Για το λόγο αυτό αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός ότι η ηγεσία της Ε.Ε. έλαβε θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Τούρκος Πρόεδρος Abdullah Gül δεν αντέδρασε στην παρουσία του Προέδρου της Ε.Ε. και του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, χωρίς αυτό να σηματοδοτεί μία αλλαγή στάσης.

Το μεγαλύτερο μέρος των διαπραγματεύσεων αναλώθηκε στην εξεύρεση τρόπων προσέγγισης της Ε.Ε. Είναι «απολύτως παράδοξο», ελέγετο σε κορυφαίους κύκλους της Συμμαχίας, το γεγονός ότι η πλειονότητα των ευρωπαϊκών μελών του ΝΑΤΟ είναι ταυτόχρονα μέλη της Ε.Ε. και ότι η προσέγγιση μπλοκάρεται από εκείνον τον εταίρο, ο οποίος αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις για μία ένταξη σ’ αυτήν.

Προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, η Γερμανίδα Καγκελάριος θα μεταβεί τον ερχόμενο Φεβρουάριο στην Κύπρο. Εκεί θα προσπαθήσει να πιέσει τις δύο πλευρές στην κατεύθυνση επίτευξης συμφωνίας. Ευρωπαίοι διπλωμάτες εκτιμούν ότι πρόκειται για εγχείρημα με ρίσκο. Ο λόγος της επίσκεψης Merkel στην Κύπρο δεν συνδέεται, όμως, μόνο με τις στρατηγικές ανάγκες της Συμμαχίας, αλλά και με την ίδια την πορεία της Τουρκίας προς την Ε.Ε. Το Κυπριακό είναι σε θέση να δυναμιτίσει τις ευρωτουρκικές σχέσεις και μάλιστα άμεσα, στο πρώτο εξάμηνο του 2011.

Χωρίς μία συμφωνία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων η Άγκυρα συνεχίζει να αρνείται να αναγνωρίσει στην Κυπριακή Δημοκρατία δικαιώματα, που προκύπτουν από την Τελωνειακή Ένωση της Τουρκίας με την Ε.Ε. Για όσο διάστημα η Τουρκία επιφυλάσσει άνιση μεταχείριση στην Κύπρο, η Ε.Ε. δεν μπορεί να ανοίξει τα περισσότερα κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ο αριθμός αυτών, επί των οποίων μπορεί να γίνει διαπραγμάτευση, εξαντλούνται στο τέλος του τρέχοντος έτους. Εάν οι διαπραγματεύσεις παγώσουν, ενδέχεται να καταρρεύσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις στο σύνολό τους. Οι σχέσεις με την Τουρκία θα καταστρέφονταν σε μόνιμη βάση, εκτιμούν διπλωμάτες. Και η ροπή της Άγκυρας να συμφωνήσει σε μία στρατηγική εταιρική σχέση με την Ε.Ε. θα έπαυε να υπάρχει»