Τι να κάνουμε (η υπαρξιακή αντίφαση της ΝΔ και το τέλος της πολιτικής ορθότητας)

Η Νέα Δημοκρατία ζει μια υπαρξιακή αντίφαση.

Από τη μια διακηρύσσει ότι «δικαιώθηκε στις μεγάλες της επιλογές για τον τόπο», εννοώντας κυρίως την ένταξη στην Ε.Ε. Και από την άλλη καλείται τώρα να ηγηθεί της λαϊκής αντίδρασης κατά της οργανωμένης εξαθλίωσης και της υποταγής στο Μνημόνιο, το διεθνές τραπεζικό καρτέλ και την Ε.Ε.
Από τη μια ταυτίστηκε κατεξοχήν, ως κόμμα, με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, και από την άλλη καλείται σήμερα να ηγηθεί της αντίστασης των λαϊκών στρωμάτων στην υποταγή και την εξαθλίωσή.
Από τη μια λάνσαρε πρώτη στην Ελλάδα τη «μόδα» των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ σήμερα η λαϊκή ψυχή απαιτεί από αυτή να αντισταθεί στο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου.

Μπορούν να εντοπιστούν κι άλλες τέτοιες αντιφάσεις μεταξύ της ΝΔ, που ξέραμε, και της ΝΔ που έχει σήμερα ανάγκη ο τόπος. Μεταξύ της ΝΔ που ηττήθηκε τον Οκτώβριο του 2009 και...
των ελπίδων που ενσάρκωσε και ενσαρκώνει η ΝΔ του Σαμαρά.
Είναι προφανές ότι αν δεν επέλθει πλήρης ρήξη με αυτό που εκπροσώπησε η ΝΔ στο παρελθόν, ο Σαμαράς δεν θα μπορέσει ούτε να πείσει τον κόσμο για την αντιμνημονιακή του ειλικρίνεια, ούτε να νικήσει τους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς της χώρας (τους ίδιους που έφαγαν τον Καραμανλή και θέλουν να φάνε και αυτόν).
Η ρήξη αυτή δεν θα επέλθει μόνον σε επίπεδο ιδεολογίας, ούτε μόνον σε επίπεδο ρητορικής και επικοινωνίας.

Πρέπει, πρώτα από όλα, να επέλθει σε επίπεδο πολιτικής συμπεριφοράς.
Η ρήξη πρέπει κατά βάση, να καλύψει ένα βασικό έλλειμμα της πολιτικής παρουσίας του Σαμαρά μέχρι σήμερα: Το έλλειμμα ισχύος.
Κακά τα ψέματα: Ο λαός πηγαίνει με τον ισχυρό. Ενστικτωδώς. Δεν πηγαίνει με τον καλύτερο. Ο καλύτερος, για να επικρατήσει, πρέπει να είναι, ή τουλάχιστον να φαίνεται, και ισχυρότερος.
Το ΠΑΣΟΚ έχει πίσω του όχι μόνον τη διαπλοκή, αλλά και τον πλήρη έλεγχο του κράτους και της κοινωνίας. Μαζί και την πλήρη στήριξη του ξένου παράγοντα. Έχει πείσει ότι είναι το «βασικό» κόμμα εξουσίας, και η ΝΔ το «αναπληρωματικό». Ότι, περίπου, δεν θα γλιτώσουμε ποτέ από αυτό, ακόμη και εάν καταστρέφει τη χώρα…
Απέναντι στη φαύλη πασοκική ισχύ, ο Σαμαράς μπορεί και πρέπει να αντιτάξει τη βαθύτερη, μεταφυσική σχεδόν πίστη ότι εκπροσωπεί τις δυνάμεις του καλού. Και ότι το καλό, ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ, θα νικήσει.
Για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα ο Σαμαράς να εκπροσωπήσει πλήρως και ασυμβίβαστα το καλό. Χωρίς τα πολιτικά βαρίδια που του κληροδοτεί σήμερα η σάπια ΝΔ.
Ό,τι εκπροσωπούσε παλιότερα η ΝΔ, ταυτισμένη με το κράτος-προτεκτοράτο του 1827, πρέπει, απλώς, να εκλείψει! Να εξαφανιστεί, αλλά με πολιτικά σωστό τρόπο, που να πείσει το βασικό πυρήνα των οπαδών της ότι η αλλαγή κινείται προς τη σωστή και αναγκαία κατεύθυνση.
Για να γίνει αυτό, είναι ανάγκη να σταματήσει η ΝΔ να εκπέμπει «μηνύματα» προς το «σύστημα», με απαράδεκτες τοποθετήσεις στελεχών της υπέρ της πολιτικής εξαθλίωσης της χώρας.
Να σταματήσει, επίσης, να προσπαθήσει να πείσει ότι δεν είναι «λαϊκιστικό» κόμμα. Επιτέλους, ποιος θα μιλήσει για λαϊκισμό; Ο γιος του Ανδρέα; Η συμμαθήτρια του Χριστοφοράκου; Ή ο αρχηγός-κωλοτούμπας;

Ένα πράγμα έχει ανάγκη η ΝΔ: να κερδίσει τη λαϊκή ψυχή!
Μπορεί να την αφουγκραστεί και να την κατανοήσει. Ο Αντώνης το έχει αποδείξει ήδη.
Αυτό που απομένει είναι να υπάρξει η βαθιά, η αληθινή πολιτική βούληση, πρώτον, για την εμπέδωση ενός οράματος: Ήθος, ηρωισμός και αυτοθυσία, για την αναγέννηση, από τις στάχτες του κράτους-προτεκτοράτου, ενός αληθινά ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Ανεξάρτητου, τόσο ως προς την εγχώρια οικονομική ολιγαρχία και τον ξένο παράγοντα, όσο και ως προς την εμφανή προσπάθεια αλλοίωσης της πληθυσμιακής σύστασης της χώρας, μέσω της επιβολής άκρατης ανοχής προς την λαθρομετανάστευση.
Είναι πιο εύκολο από ό,τι φαίνεται. Πιστεύουμε ήδη σε έναν τέτοιο στόχο, οπότε όλοι οι Έλληνες θα συνασπιστούμε, αναπόφευκτα, γύρω από το πρόσωπο που θα ηγηθεί της προσπάθειας.
Φτάνει πια, λοιπόν, με τη νεοδημοκρατική υποταγή στην έσωθεν και έξωθεν επιβαλλόμενη πολιτική ορθότητα!
Αν ο Αντώνης επιχειρήσει να ανατρέψει την υποταγή, θα βρει ανέλπιστους συμμάχους στην πορεία: Όλο τον ελληνικό λαό!
Αν δεν τα καταφέρει, τον περιμένει η μοίρα του Καραμανλή…
Πώς όμως να την ανατρέψει, όταν ανέχεται στο κόμμα τους τους ίδιους τύπους, που πάντοτε επεδίωκαν να καταχρώνται τις κρατικές δομές για να ζουν από το δικό μας ιδρώτα;
Ας ξεκινήσει από εκεί, από το έλασσον, δημιουργώντας πρώτα έναν πολιτικό οργανισμό που να παράγει πολιτική σκέψη και τα υπόλοιπα, τα μεγάλα και σημαντικά, θα έρθουν στην πορεία.
Το παν είναι η απόφαση για συνολική ρήξη με το μίζερο ελλαδικό παρελθόν μας…
Επώνυμος