Δείτε ποιος ζητάει την ψήφο μας....

Ακολουθεί απόσπασμα από την  ομιλία του πρωθυπουργού , στο συνέδριο "News Xchange 2010" για τα Διεθνή Μέσα Ενημέρωσης.

Διαβάστε πιο κάτω και δείτε στο video, την σαφή-σαφέστατη ερώτηση του  MARK LITTLE, για την αποχή του 40 % στις εκλογές και την κρίση εμπιστοσύνης.

Προσέξτε την απάντηση του πρωθυπουργού.

Ουδεμία σχέση....

Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα, Τι κάνεις Γιώργο; Κουκιά σπέρνω, τρια πουλιά και ένα τσόνι...

Και τι δεν είπε...

Τι για παράδοξο, για τρισεκατομμύρια, για επικοινωνία, διαδίκτυο, φάρμακα, οικουμενικά προβλήματα, παγκόσμια διακυβέρνηση, φορολόγηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ευρυζωνικές εφαρμογές,  πράσινη ανάπτυξη της οικονομίας, εκπαιδευτικές καινοτομίες....

Μόνο στην ερώτηση δεν απάντησε

Ακολουθεί το ...
επίμαχο κείμενο και το σχετικό Video που είναι για γερά νεύρα (μην σπάσετε τον υπολογιστή).

MARK LITTLE: Κάνατε λόγο για τον Ελληνικό λαό. Υπάρχει η πεποίθηση αυτή τη στιγμή ότι η Ευρώπη ίσως έχει μπροστά της μία χαμένη γενιά, απογοητευμένη από την πολιτική, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μία οικονομική κρίση, για την οποία δεν ευθύνεται. Περίπου 40% των Ελλήνων δεν προσήλθαν στις κάλπες την προηγούμενη Κυριακή. Δεν δείχνει αυτό ότι υπάρχει μια σοβαρή κρίση εμπιστοσύνης στη Δημοκρατία σας;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι ευρύτερο και ότι μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην επίλυσή του τα ΜΜΕ.

Σήμερα, είμαστε αντιμέτωποι  με ένα παράδοξο: οι άνθρωποι βλέπουν  ότι έχουμε τεράστιες δυνατότητες.

Έχουμε σημαντική εξουσία, αν θέλετε. Υπάρχουν μεγάλες οικονομικές δυνατότητες  στον κόσμο. Έγινε λόγος για τρισεκατομμύρια, τα οποία δεν είχαν χρησιμοποιηθεί πριν από την κρίση, ως αριθμός. Ακόμη και στην πολιτική, όμως, δεν μιλά ποτέ κανείς για τρισεκατομμύρια. Τα δισεκατομμύρια είναι δυσθεώρατα, πόσο μάλλον τα τρισεκατομμύρια. Τα ΜΜΕ διαθέτουν  τεράστια εξουσία. Έχουμε τη δυνατότητα της επικοινωνίας, έχουμε το Διαδίκτυο, έχουμε νέες δυνατότητες στους τομείς της ενέργειας, της ιατρικής – και αν μιλήσετε με τις νεότερες γενιές, θα σας πουν ότι υπάρχουν μεγάλες προοπτικές.

Από την άλλη πλευρά, όμως, οι άνθρωποι νιώθουν ότι αυτά τα οικουμενικά προβλήματα ίσως είναι πολύ μεγάλα για να τα επιλύσουν. Ή ότι δεν έχουν την αίσθηση μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, ή μιας πυξίδας για το πού πηγαίνουμε, πού πηγαίνει αυτός ο πλανήτης. Και αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στους δημοκρατικούς θεσμούς, οι οποίοι διατηρούν κατά κύριο λόγο τον εθνικό τους χαρακτήρα. Ωστόσο, σήμερα, τα κράτη  δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν μόνα τους την κλιματική αλλαγή. Μία χώρα, όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν μπορεί να λύσει το ζήτημα αυτό, ή την οικονομική κρίση. Συνεπώς, οφείλουμε να συνδυάσουμε τους πόρους και τις προσπάθειές μας. Τι σημαίνει, όμως, αυτό για τη Δημοκρατία; Σημαίνει ότι  πρέπει να βρούμε έναν τρόπο, από τη μία μεριά σε πλανητικό επίπεδο, για να συνεργαστούμε, ενώ από την άλλη, σημαίνει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε περισσότερες συμμετοχικές διαδικασίες σε τοπικό επίπεδο, ώστε τα άτομα να μπορέσουν να καταστούν περισσότερο καινοτόμα και ενεργά. Θέλω επίσης να προσθέσω ότι, όταν γίνεται λόγος για δημοσιονομική λιτότητα στην Ευρώπη, εγώ προτιμώ τον όρο «δημοσιονομική ευθύνη». Γιατί ενώ η λιτότητα ακούγεται σαν τιμωρία, η δημοσιονομική ευθύνη σημαίνει επίσης ότι χρειαζόμαστε ανάπτυξη στην Ευρώπη.

Γίνεται λόγος για  την ανεργία, όπως επίσης και για  το γεγονός ότι χρειάζονται πόροι για επενδύσεις και στην Ευρώπη. Δεν πρόκειται απλώς για την αντιμετώπιση του χρέους και του ελλείμματος, αλλά και για τις επενδύσεις. Μάλιστα, ακόμη και οι αγορές δηλώνουν σήμερα, ότι δεν αρκεί η περιστολή του ελλείμματος. Χρειάζεται ανάπτυξη. Χρειάζονται επενδύσεις.

Και γι’ αυτό, θεωρώ ότι  η Ευρώπη πρέπει να βρει τους απαραίτητους πόρους. Το θέμα έχει συζητηθεί στο  Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Οι προτάσεις  μας, από την Ελλάδα και από  άλλες χώρες, επικεντρώνονται στη  φορολόγηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και των οικονομικών συναλλαγών, καθώς και στα ευρωομόλογα. Θα μπορούσαν να συμβάλουν στην εξεύρεση νέων πόρων, ώστε η Ευρώπη να επενδύσει σε υποδομές στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη ή στη Νότια Ευρώπη. Οι ευρυζωνικές εφαρμογές, η πράσινη ανάπτυξη της οικονομίας, οι εκπαιδευτικές καινοτομίες, θα καταστήσουν την Ευρώπη πραγματικά ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά, κάτι που δεν είναι αυτή τη στιγμή ή, τουλάχιστον, όχι όπως θα έπρεπε να είναι, και θα της εξασφαλίσουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Αυτή είναι η άλλη πλευρά, λοιπόν, που θεωρώ πολύ σημαντική.

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/