Είτε είχαμε εθνικές εκλογές, είτε ευρωεκλογές είτε αυτοδιοικητικές εκλογές τα αντανακλαστικά των κομμάτων και των εκάστοτε ηγεσιών τους , λειτουργούσαν με συγκεκριμένο τρόπο ανάλογα τις πολιτικές συγκυρίες της εποχής, απέναντι σ’ ένα εκλογικό σώμα, που λίγο πολύ αντιδρούσε με τον ίδιο τρόπο.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, στις προεκλογικές περιόδους, το βασικό μέλημα των κομμάτων ήταν η συσπείρωση των ψηφοφόρων τους και οι μεταξύ τους διαρροές πάντα με βάση τους εκλογικούς τους στόχους.
Για δεκαετίες το σύστημα λειτουργούσε και οι γενιές των πολιτικών μας ανδρώθηκαν και προσαρμόστηκαν κατάλληλα. Τα προεκλογικά διλήμματα εναλλάσσονταν και βοηθούντος της τηλεοπτικής και άλλης προπαγάνδας τα αποτελέσματα από τις αντιδράσεις του εκλογικού σώματος ήταν αναμενόμενα.
Το κυβερνών, σήμερα, κόμμα υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια πρωτοπόρο σε...
τέτοιες πρακτικές και εξόχως ευρηματικό στην προπαγάνδα, τα προεκλογικά τερτίπια και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας.
Κάπως έτσι και στις τελευταίες εθνικές εκλογές ο πρωθυπουργός και η ομάδα του συνεπικουρούμενοι από το προπαγανδιστικό τηλεοπτικό και όχι μόνο συνονθύλευμα, κατάφερε να εξαπατήσει τον Ελληνικό λαό και να οδηγήσει τη χώρα στα δεσμά του ΔΝΤ και της αδιέξοδης πολιτικής του μνημονίου.
Με το ίδιο σκεπτικό και την ίδια δοκιμασμένη συνταγή ξεκίνησαν και την τωρινή προεκλογική περίοδο, για την κατάληξη της οποίας δεν έδειχναν να έχουν καμία αμφιβολία, αφού διατείνονταν ότι ξεκινάνε με δεδομένη τη νίκη τους σε 9 με 10 περιφέρειες, και σε δύο από τους τρείς μεγάλους δήμους της χώρας.
Η σημερινή πραγματικότητα όμως μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές τους διαψεύδει οικτρά. Και αυτό είναι ορατό μόνο όταν κανείς παρακολουθεί τις εξελίξεις χωρίς τις παλαιοκομματικές παρωπίδες, όταν δεν αναλύει τα πράγματα μέσα από φίλτρα μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και όταν έχει επαφή με τον κόσμο που υποφέρει και δεν παραμυθιάζεται άλλο.
Η πραγματικότητα στην Ελλάδα του σήμερα έχει αλλάξει άρδην και τίποτα δεν θυμίζει τις δεκαετίες που πέρασαν. Τα πάντα διαφέρουν, ο κόσμος έχει άλλες προτεραιότητες και άλλες ανάγκες, άλλες προσδοκίες και όλα αυτά συντείνουν σε τελείως διαφορετικές αντιδράσεις, ιδιαίτερα όταν για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό η ψήφος μας αποκτά νόημα και σημασία.
Νόημα γιατί καταψηφίζοντας την πολιτική του μνημονίου παίρνουμε τις τύχες μας στα χέρια μας και σημασία γιατί ταυτόχρονα στέλνουμε το μήνυμα ότι οι πρακτικές και οι σκοπιμότητες του παρελθόντος τελείωσαν οριστικά.
Αυτό ήταν που οδήγησε τον πρωθυπουργό σε αλλαγή στρατηγικής για τις επικείμενες εκλογές και στον πανικό του διακαναλικού Βατερλό, αποβλέποντας σε μια απέλπιδα προσπάθεια να συσπειρώσει τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του και να εκβιάσει τον υπό διάλυση στελεχιακό του κομματικό μηχανισμό.
Αυτό που κατάφερε να πετύχει τελικά, ήταν η περαιτέρω αποσυσπείρωση του κόμματός του, γιατί ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι ο λαός που κυβερνά δεν έχει πια τίποτα άλλο να χάσει και ότι για όλα αυτά ευθύνεται αποκλειστικά ο ίδιος και οι καιροσκοπισμοί της κυβέρνησης του.
Δεν κατάλαβε ότι ο κόσμος, η κοινωνία, προσβλέπει σε ένα πολιτικό λόγο που πρέπει να απευθύνεται στους ίδιους, και όχι στις αγορές και στους δανειστές μας. Η κοινωνία του σήμερα αντιδράει σε λόγια που μιλάνε στο μυαλό και σε λύσεις που περιέχουν ελπίδα και προοπτική. Όραμα και ηγεσία στη δύσκολη συγκυρία θέλει η χώρα. Όχι εκβιαστικά διλήμματα μιζέριας και καταστροφής.
Γι’ αυτούς τους λόγους είναι πια φανερό ότι ο πρωθυπουργός και τα εξαπτέρυγα που τον στηρίζουν, δηλαδή, ο Καρατζαφέρης , η Ντόρα και οι λοιποί περιπατητές της μέχρι χθες γνωστής πολιτικής παρηκοΐας, αυτοεγκλωβιστήκαν στα εκβιαστικά τους διλήμματα, αφού ο στόχος τους ήταν η νομή της εξουσίας που όμως κάτω από τις συνθήκες που οι ίδιοι δημιούργησαν βαραίνει επικίνδυνα και θα τους πλακώσει. Γιατί μάλλον οι ίδιοι τσίμπησαν το τυράκι από τη φάκα που έστησαν.
Στέφανος Αγιάσογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών