Ο Χατζηνικολάου ως άλλος Λένιν των ελληνικών ΜΜΕ 'τα βάζει' με τους βαρόνους

Η σημερινή απεργία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αποτελεί την απάντηση των εργαζομένων στην απειλή των μαζικών απολύσεων και της ανεργίας. Ο ελληνικός τύπος διέρχεται σήμερα μια από τις χειρότερες περιόδους στην ιστορία του. Πανίσχυρα μέχρι χθες συγκροτήματα κλυδωνίζονται, έντυπα με μεγάλη ιστορία και διαδρομή κλείνουν, τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα του «λουκέτου». Και πολύ φοβάμαι ότι δεν έχουμε ακόμη δεί την κρίση σε όλο της το εύρος. Πως φθάσαμε, όμως, έως εδώ;

Η κρίση των ελληνικών ΜΜΕ, όπως την βιώνουμε σήμερα, οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι «βαρόνοι» των media χρησιμοποίησαν τα μέσα ως...
μέσο για την επιδίωξη πάσης φύσεως επιχειρηματικών σκοπών και σκοπιμοτήτων, που ουδόλως συνδέονταν με την δημοσιογραφία και την ενημέρωση. Προφανώς δεν θα μπορούσε κάποιος να απαιτήσει από τους «μεταπράτες» της ενημέρωσης να επιδείξουν τον ρομαντισμό με τον οποίο αντιμετώπισαν τον τύπο και το δημοσιογραφικό λειτούργημα, στην εποχή τους, οι μεγάλοι παραδοσιακοί εκδότες. Η Βλάχου, ο Λαμπράκης, ο Αθανασιάδης, ο Μπότσης, ο Τεγόπουλος και αρκετοί άλλοι, θα μείνουν στην ιστορία του ελληνικού τύπου, όσες διαφωνίες ή ενστάσεις και αν έχει κανείς για τις απόψεις και τη διαδρομή τους, ως υπηρέτες της ιδέας της ενημέρωσης. Και όχι ως εργολάβοι ιδεών...

Αντίθετα, ορισμένοι από τους σημερινούς «βαρόνους» των media προέτασσαν και προτάσσουν πάντοτε την ικανοποίηση ιδιοτελών σκοπών και συμφερόντων. Τα μέσα ενημέρωσης που τους ανήκουν αποτελούσαν και αποτελούν τη «βιτρίνα» για τις άλλες τους δουλειές... Για προμήθειες, εργολαβίες, δημόσια έργα, μεσιτείες... Αυτή η πρακτική είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν στο χώρο του τύπου επιχειρήσεις που αναπτύχθηκαν με στρεβλό τρόπο. Επεδίωκαν τη πολιτική παρέμβαση για να χειραγωγούν και να ελέγχουν ασφυκτικά την εκτελεστική εξουσία, με μοναδικό στόχο την επίτευξη του εύκολου, γρήγορου και αβασάνιστου κέρδους. Ακριβώς γι’ αυτό δεν υπολόγισαν ποτέ το κόστος λειτουργίας των μέσων που κατείχαν, σε σχέση με τα έσοδα και τα κέρδη τους από το περίπτερο και τη διαφήμιση. Το... ταμείο, ήταν αλλού!

Τώρα που οι «μαύρες τρύπες», λόγω της κρίσης, είναι έτοιμες να τους... καταπιούν, τώρα που τα εύκολα δάνεια του ’80, του ’90 και των αρχών του 2000 έχουν γίνει «βόμβες» στα θεμέλια των πάλαι ποτέ πανίσχυρων συγκροτημάτων τους, προσπαθούν να βρουν τη λύση στις απολύσεις και τις περικοπές. Και δεν σκέφτονται, ούτε για αστείο, να «επιστρέψουν» στα μέσα ενημέρωσης που τους ανήκουν, μέρος έστω του πλούτου, που σώρευσαν επί δεκαετίες, χάρη σε αυτά. Και που χωρίς αυτά δεν θα μπορούσαν ούτε να τον φανταστούν. Ας βάλουν, λοιπόν και λίγο το χέρι στη τσέπη, οι «βαρόνοι» των media. Η κρίση δεν μπορεί να αφορά μόνο τους εργαζομένους..

real.gr