Nεοφιλελεύθερος…ντόρος

(του Θρασύβουλου Μαυρομμάτη - τ. υπ. Βουλευτής Ν.Δ.)

Το πότε η Νέα Δημοκρατία θα γίνει κυβέρνηση και ο Αντώνης Σαμαράς πρωθυπουργός, το αν θα ευδοκιμήσει η διάσπαση της κ. Μπακογιάννη και θα μπει στη βουλή το κόμμα της, το πόσο θα αντέξει ακόμα και με δεκανίκια αυτή η ανάλγητη κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, το αν τελειώνει ο δικομματισμός και πάμε πλέον σε συγκυβερνήσεις--που με μικρότερο φόβο  πολιτικού κόστους σίγουρα θα είναι και πιο επώδυνες για το λαό, αλλά και πότε η κοινωνική αντίδραση από τα δυσκολότερα που έρχονται μπορεί να εκραγεί, δεν εξαρτάται μόνον από εμάς.
Εξαρτάται όμως και από... όλους εμάς κι ας μην είναι πια η δημοκρατία μας πεντακάθαρη, όπως κάποτε αφελώς νομίζαμε.    
Επειδή  λοιπόν εγώ παραμένω ένας επίμονος πολίτης, που δεν μπορώ  να ιδιωτεύσω και θέλω  να λέω ελεύθερα τη γνώμη μου και να την ζυμώνω στην κοινωνία, ακόμα και με τον όποιο υποκειμενισμό και το  προσωπικό κόστος, πραγματικά προβληματίζομαι σήμερα με κάποιους παλιούς και αγαπητούς πρώην συντρόφους μου που βγαίνουν στα κανάλια για να εξηγήσουν γιατί προσχώρησαν στο δήθεν κεντρώο κίνημα της κ. Μπακογιάννη, ενώ στο βάθος  το γνωρίζουν και οι ίδιοι πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα νεοφιλελεύθερο γκρουπούσκουλο  του παρακμασμένου πολιτικού μας συστήματος .
Δεν θέλω βέβαια να τους κακοκαρδίσω, θυμίζοντας τους τι έλεγαν και τι επεδίωκαν μέχρι χθες, ούτε να τους μιλήσω για κάποιους πολύ ακραίους πρωταπόστολους…του κινήματος!! που σταβλίζονται μαζί τους στη δημοκρατική λεγόμενη  συμμαχία τους.
Ούτε θέλω να τους θυμίσω την πριν γνώμη τους για το επαχθές μνημόνιο του κ. Παπανδρέου.
Αναφαίρετο δικαίωμα τους είναι σίγουρα η επιλογή τους και σεβαστή, όπως και δικό μου  δικαίωμα είναι να έχω διαφορετική άποψη, όχι για τους ίδιους, αλλά για την  μετάλλαξή και την κοπιώδη αγωνία τους να εφεύρουν επιχειρήματα.
Ευχής έργο θα ήταν βέβαια εάν και  όταν ξεθυμάνει  ο πρώτος ενθουσιασμός να βάλουν κάποια πολιτικά, κοινωνικά και ιστορικά ζητούμενα στον προβληματισμό τους και να αναρωτηθούν μόνοι τους αν αυτά μπορεί να έχουν καμία σχέση με την νεοφιλελεύθερη σχολή   της κ. Μπακογιάννη.
Και ας σκεφτούν σοβαρά πλέον και πέρα από  συμπάθειες η μικροσυμφέροντα  αν αυτός ο αδίστακτος έως και χυδαίος καπιταλισμός που βιώνουμε σήμερα μπορεί να.... βελτιωθεί με  νεοφιλελεύθερες συνταγές θεραπαινίδων του.
Θα ήθελα όμως και με την ευκαιρία να τους ρωτήσω, ούτε μια κουβέντα αγαπητοί φίλοι από την παντοδύναμη πρώην ΥΠΕΞ για τα κρίσιμα Εθνικά θέματα στον παλαιάς κοπής βερμπαλιστικό της λόγο με την θεατρινίστικη υποκριτική και  αυτοκριτική, ούτε μια κουβέντα για το μεταναστευτικό και την εγκληματικότητα, ούτε μια κουβέντα για τα χιλιάδες παιδιά της ένεσης, ούτε μια κουβέντα συγνώμης  για την προϊούσα  εξαθλίωση του λαού που και με την δική της ψήφο ενισχύθηκε;
Μόνον την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων βρήκε σαν πανάκεια στα δεινά μας, που και η ίδια ισχυρότατα με το διαχρονικό  πελατειακό της κρεσέντο  έχει συνδιαμορφώσει;
Θέλω όμως στο τέλος των ενοχλητικών μου σκέψεων να  ρωτήσω πάλι και πάλι, τι σχέση έχει επιτέλους με όλους εμάς αυτή η «βασιλική» οικογένεια ---ήδη ξεκίνησε και ο νέος πρίγκηπας από το Καρπενήσι, που….ελέω Θεού παράγει ηγεμόνες 2ης και 3ης  ακόμα γενεάς;
Ηρεμήστε λοιπόν λιγάκι σύντροφοι και μην πετάτε πολλά γάντια στο πάτωμα.
Και ξανασκεφτείτε αν τα νέα κόμματα η κινήματα γίνονται με μπαγιάτικα υλικά και  προσωπικούς νευρωτικούς όρους φιλοδοξιών και εκδίκησης και όχι όταν το αγριεμένο κοινωνικό κύμα θα αναζητήσει τους ποιητές και τους ποιμένες του.