Νέοι opinion leaders με κίνητρο τη... ματαοδοξία

Ορμώμενοι από το πατριωτικό τους αίσθημα, αλλά και την αγανάκτηση που νιώθουν από την δυστυχία που νοιώθει ο έλληνικός λαός,(έτσι τουλάχιστον μα τονίζουν) διαμηνύουν ότι θα δημιουργήσουν 'κινήματα', κόμματα, forum σκέψεις.

H προσπάθεια μπορεί να έχει ειλικρινείς προθέσεις.
Τα κίνητρα να είναι ανιδιοτελή και ευθυγραμμισμένα με το κοινό πατριωτικό συμφέρον ,αλλά τις συνέπειες τις σκέφτηκαν άραγε;

Διαβάζουμε ότι ο Δημαράς, μαζί με τους ανεξάρτητους βουλευτές του Πα.Σο.Κ. και μια ομάδα που τον υποστήριξε στις αυτοδιοικητικές εκλογές, έχουν κάνει τις πρώτες συζητήσεις για την δημιουργία ενός φορέα που ευελπιστούν ότι θα γίνει κόμμα.
Σε ποιά βάση;
Με ποιές αρχές;

Ποιό το νόημα ενός κόμματος σε πρώιμο στυλ ΔΗΚΚΙ, του Τσοβόλα, με... ρητορία μαρξισμού και κρατισμού;

Βοηθάει το μέσο Έλληνα αυτή η πρακτική ή τον παραμυθιάζει με σταλινικές, νεομπολσεβίτικες απόψεις;

Για τον Θεοδωράκη τώρα
Μια αναδρομή στο παρελθόν
"Από πότε γίνατε πατριώτης κύριε Θεοδωράκη"
Ένα μικρό δείγμα για το παρελθόν ενός σπουδαίου καλλιτέχνη
Μέχρι εκεί όμως.
Αν θέλει ο κύριος Θεοδωράκης, ας μην εκμεταλλεύτεται την αγάπη που του έχουν οι Έλληνες, παραπλανώντας τους ότι έχει το συμφέρον της χώρας πάνω από όλα, για να ικανοποιήσει και αυτός τη ματαιοδοξία του, της δημόσιας 'καταλυτικής' παρέμβασης στα κοινά .
Δε λέμε, μπορεί όντως, ο Μίκης να πιστεύει ότι θα κινητοποιήσει υγιείς δυνάμεις και στο πρόσωπό του θα δουν κάποιοι τον πυρήνα της νέας αντίστασης στην υποτέλεια και τον οικονομικό ζυγό του ΔΝΤ.
Αλλά όχι και να διεκδικεί μέρος του πολιτικού λόγου με επίσημο φορέα, άνθρωπος που στην ζωή του έχει αλλάξει πολιτικές απόψεις, τόσες όσες και οι βίζιτες του Μπερλουσκόνι σε μια μόλις εβδομάδα.

Εν κατακλείδι, ο τόπος είναι δεδομένο ότι έχει ανάγκη έναν ηγέτη που θα προστατέψει πρώτα την πατρίδα και μετά το συμφέρον του.

Μόνο οι χώρες που έχουν αραγές εθνικό μέτωπο έχουν κατορθώσει να επιβιώσουν σε εθνικό και διεθνές επίπεδο και να έχουν ουσιαστική ανεξαρτησία.

Κάποιους γνωρίζουμε ότι οι λέξεις, 'εθνικός', 'πατρίδα' ακόμα και 'οικογένεια', τους 'πονάει'.

Φρόντισαν για αυτό όλα τα χρόνια οι 'προοδευτικοί' και οι 'νεωτεριστές' με την ακατάσχετη μπουρδολογία τους για την 'παγκοσμιοποίηση' και την 'ανθρωποκεντρική προσέγγιση' των διεθνών δεδομένων. Ιδεοληψίες δηλαδή και τίποτα περισσότερο.

Η χώρα διέρχεται μια κρίσιμη πολιτικοκοινωνικοοικονομική καμπή και μόνο ένας άνθρωπος με υψηλό φρόνημα, που δεν έχει υποστεί ιδεολογικές ρωγμές από τα νεοταξικά φληναφήματα των 'ανθρώπινων δικαιωμάτων' και του 'διεθνούς κεφαλαίου', θα κατορθώσει να αναστήσει τον ελληνισμό.

Να γεννήσει την αισιοδοξία και να φέρει το όραμα ξανά στην σκέψη του Έλληνα.

Η επιλογή είναι δική σας.

Δόξα το Θεό, έχετε αρκετές από ότι φαίνεται... μια όμως έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά

Σ.Σ.
Σκοπίμως δεν έγινε αναφορά σε Κουβέλη και κόρη Αποστάτη, γιατί πολύ απλά δεν αποτελούν κόμματα με κίνητρο το πατριωτικό 'συμφέρον'.