Ένα καταπληκτικό κείμενο: Το μεσαιοχωρίτικο Κωσταλέξι της ΝΔ

Του Οδυσσέα Αρβανίτη

Αχός πολύς σηκώθηκε στη ΝΔ τις τελευταίες ημέρες γύρω από το άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη με τίτλος «Ο λεπρός κι ο κρετίνος», κυρίως  από εκείνους που αγωνιούν για το αν θα τους συμπεριλάβει στο ηγετικό του σχήμα ο Αντώνης Σαμαράς.

Πολλοί νόμισαν ότι είναι ευκαιρία να επιτεθούν σε παλαιούς συνεργάτες του κ. Σαμαρά από τα χρόνια της πολιτικής ερήμου που εξακολουθεί να τους έχει δίπλα του. Προσπαθούν λοιπόν να αναφερθούν στον Φαήλο φωτογραφίζοντας όμως κι άλλους και κάνοντας γενικές αναφορές στο «Δίκτυο 21». Το ότι δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν έναν σοβαρό συλλογισμό για να συνδέσουν τον Φαήλο με άλλους συνεργάτες του κ.  Σαμαρά τους είναι αδιάφορο. Η προβοκάτσια ακολουθεί τους...

δικούς της δρόμους παρακάμπτοντας την λογική. Στόχος τους είναι εκτός από τον Φαήλο ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης λόγω της στενής του σχέσης με τον κ. Σαμαρά παρότι δεν ανακατεύεται στα εσωκομματικά και αντιπαρέρχεται τις επιθέσεις του δέχεται.

Άλλοι πάλι νόμισαν ότι είναι ευκαιρία να δημιουργήσουν γενικότερο εσωκομματικό ζήτημα μιλώντας για «διχασμό στη ΝΔ ή για δύο Ρηγίλλες τη μία την παλιά και την άλλη που έφερε μαζί του ο κ. Σαμαράς». Έχει αποδειχθεί διαχρονικά ότι η ανακίνηση εσωκομματικών ζητημάτων βλάπτει την ηγεσία του κόμματος και με αυτή την έννοια αυτοί που υποδαυλίζουν μία τέτοια συζήτηση μπορεί να είναι από τους πολιτικούς αντιπάλους του κ. Σαμαρά μέχρι εσωκομματικά κέντρα που θέλουν να προκαλέσουν φθορά.

Κλασσική τακτική, όταν δεν  έχεις επιχειρήματα να αντικρούσεις μία άποψη εν προκειμένω εκείνη που διατύπωσε δημοσίως ο Φαήλος ενοχοποιείς το πρόσωπο που την εκφέρει με διάφορους τρόπους. Αυτή η τακτική συμπυκνώνεται στο εξής: «όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι, ο βλάκας κυττάζει το δάχτυλο».

Ο Φαήλος είπε τα αυτονόητα. Ο κ. Σαμαράς πριν καν κερδίσει την ηγεσία της ΝΔ είχε ξεκαθαρίσει ότι απορρίπτει τον μεσαιοχωρίτικο κυβερνητισμό και την αποιδεολογικοποίηση της ΝΔ που επισώρευσε δεινά και στην χώρα αλλά και στη ΝΔ. Στη συνέχεια μίλησε για την ιδεολογία του κόμματος τον κοινωνικό φιλελευθερισμό στην οικονομία και το νέο πατριωτισμό στα εξωτερικά θέματα. Το «όχι» στο μνημόνιο έδωσε την δυνατότητα να αποκτήσει πιο συγκεκριμένο χειροπιαστό περιεχόμενο ο κοινωνικός φιλελευθερισμός. Η εθνική ατζέντα που ανεβάζει σταδιακά ο κ. Σαμαράς θα δώσει πιο απτό περιεχόμενο στο πως εννοεί τον νέο πατριωτισμό. Ήδη ο πρόεδρος της ΝΔ ζήτησε προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στην Βουλή για τα εξωτερικά θέματα και στην ομιλία του στον προυπολογισμό άνοιξε και το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης που χαλάει την σούπα της ελληνοτουρκικής προσέγγισης και της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου που απεργάζεται με μυστική διπλωματία η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου. Παράλληλα έχει δείξει καθαρά τις προθέσεις του για το μεταναστευτικό ενώ έχει προειδοποιήσει ότι θα συγκροτήσει «μία μόνο εξεταστική επιτροπή για το πώς φθάσαμε στο μνημόνιο» βάζοντας τέλος στους ευσεβείς πόθους των επιχειρηματικών κέντρων που συνεργάζονται με το ΔΝΤ για συναίνεση. Πώς να προσφέρεις συναίνεση σε μία πολιτική και εκείνους που την υπηρετούν όταν έχεις δεσμευθεί ότι θα τους κάτσεις στο σκαμνί όταν κερδίσεις την εξουσία;

Τα πρόσωπα λοιπόν υπηρετούν πολιτικές ειδικά σε ένα κόμμα αντιπολίτευσης που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του να δώσει σαφές πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα σε μία εποχή που αλλάζουν όλα προς το χειρότερο. Το να επιλέγεις πρώτα τα πρόσωπα και μετά την πολιτική είναι σαν να βάζεις το κάρο μπροστά από τα άλογα.

Για παράδειγμα, θα υπηρετήσει την πολιτική κατά του μνημονίου και εναντίον της προσέγγισης με την Τουρκία –ενώ είμαστε σε θέση αδυναμίας- ο κ. Άρης Σπηλιωτόπουλος ο οποίος διεκδικεί το κόπυ ράιτ του μεσαίου χώρου; Σύμφωνα με το νεφέλωμα του μεσαίου χώρου η ΝΔ θα πρέπει να επιδιώξει συναίνεση στα οικονομικά και ήρεμα νερά στο Αιγαίο με όποιο εθνικό κόστος. Μήπως ο κ. Σπηλιωτόπουλος και οι άλλοι κεντρώοι ή μεσαιοχωρίτες θα υπηρετήσουν την μεταναστευτική πολιτική του κ. Σαμαρά που έχει δεσμευθεί ότι θα καταργήσει το νόμο που έφερε η κυβέρνηση; Ας μην κοροιδευόμαστε η απάντηση είναι όχι. Μία μεγάλη κατηγορία πολιτικών της ΝΔ θέλει να καταλάβει θέσεις και οφίκια όχι για να υπηρετήσει τις πολιτικές του κ. Σαμαρά αλλά για να εξασφαλίσει προσωπική προβολή και να αποσπάσει μερίδιο στην νομή της εσωκομματικής και αύριο της κυβερνητικής εξουσίας. Το ότι αυτές οι θέσεις του κ. Σαμαρά πέρασαν από ένα συνέδριο και κυρίως κράτησαν όρθια τη ΝΔ και νομιμοποιήθηκαν στο ποσοστό που απέσπασε το κόμμα στις δημοτικές εκλογές τους είναι αδιάφορο. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να απαντήσουν σε αυτή την συζήτηση. Μιλούν απλώς «για πολιτικό Κωσταλέξι της Ρηγίλλης» περιφρονώντας τον κ. Σαμαρά και στοχοποιώντας τους συμβούλους του. Εφόσον ο κ.  Σαμαράς δεν ακολουθεί τον ασπόνδυλο μεσαίο χώρο που του εισηγούνται«κλείνεται στο Κωσταλέξι της Ρηγίλλης». Την ίδια ώρα βέβαια ζητούν από τον κ. Σαμαρά να τους δώσει θέση στο ηγετικό σχήμα. Η λογική τους είναι ότι όταν θα αποκτήσουν θεσμικό ρόλο θα αλλάξουν και τις θέσεις του κόμματος, θα τις στρογγυλέψουν, θα αμβλύνουν τις γωνίες. Το αν οι κεντρώες ή μεσαιοχωρίτικες απόψεις θα βοηθήσουν το κόμμα σε μία εποχή που αυξάνεται η κοινωνική δυσαρέσκεια από την οικονομική πολιτικής της κυβέρνησης τους είναι αδιάφορο.Το ότι ακριβώς αυτός ο κυβερνητισμός που πρεσβεύουν οδήγησε τη ΝΔ σε συντριβή, στο επονείδιστο 33% το παραβλέπουν. Είναι δέσμιοι της προσωπικής τους διαδρομής και των σχέσεων τους με πολιτικά και επιχειρηματικά κέντρα τα οποία πολιτικά θέλουν και τώρα να εκφράσουν.

Αν ο κ. Σαμαράς όμως εννοεί αυτά που λέει δεν μπορεί να τους κάνει την χάρη και να απομακρύνει από κοντά του τα πρόσωπα που έχουν στηρίξει μέχρι τώρα τις βασικές του επιλογές. Φυσικά και θα συμπεριλάβει στο ηγετικό σχήμα πρόσωπα από όλες τις τάσεις του κόμματος γιατί ως αρχηγός πρέπει να συνθέτει. Αλλά οι συμβιβασμοί έχουν όριο. Δεν μπορεί να δώσει κρίσιμες θέσεις σε πρόσωπα που δεν μπορούν να υπηρετήσουν την πολιτική του γιατί θα σηματοδοτήσει αλλαγή πορείας. Ούτε τα πρόσωπα αυτά θα κερδίσει – πάντα θα τον υποβλέπουν – και θα διακινδυνεύσει και την σχέση του με την λαική βάση του κόμματος