Νέα μέτρα ζητούν οι Δυνάστες μας

Μία έκθεση 26 σελίδων χαρακτηρισμένη ως «εμπιστευτική» άφησαν οι δανειστές μας στο υπουργείο Οικονομικών και σε κομβικούς φορείς του Δημοσίου πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων. Σε αυτήν περιγράφουν με ιδιαίτερη ανησυχία τις προκλήσεις που αναμένεται να αντιμετωπίσουν η ελληνική οικονομία και το εγχώριο τραπεζικό σύστημα το 2011, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα του Mνημονίου –ακόμα και αν εφαρμοστούν– δεν φτάνουν για να πείσουν τις αγορές και για να έρθει η ανάκαμψη από τα μέσα του επόμενου έτους.
Η κρίσιμη επίσκεψη
Αρχές Δεκεμβρίου, τα στελέχη του...
Διεθνούς Τραπεζικού Ινστιτούτου (Institute of International Finance), το οποίο αποτελεί τη διεθνή ένωση τραπεζών με 400 μέλη και ιδρύθηκε το 1983 για την αντιμετώπιση της τότε πιστωτικής κρίσης, είχαν επισκεφθεί την Αθήνα. Συναντήθηκαν με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και με κομβικούς δημόσιους οργανισμούς προκειμένου να αντλήσουν πρωτογενή στοιχεία και να αποκτήσουν ιδία άποψη. Η έκθεση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς μαθαίνουμε πώς μας βλέπουν όσοι έχουν αγοράσει ελληνικό χρέος. Ή τουλάχιστον γνωρίζουμε τι στοιχεία διαβάζουν για να διαμορφώσουν άποψη.
Πρόκειται για μία κρίσιμη πληροφορία, δεδομένου ότι οι ξένες τράπεζες έχουν πουλήσει ελληνικά ομόλογα ύψους 100 δισ. ευρώ κατά τη διάρκεια του 2010 υπό τον φόβο της πτώχευσης ή της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους. Σύμφωνα με την έκθεση του IIF, ο φόβος αυτός δεν πρόκειται να αμβλυνθεί μεσοπρόθεσμα εάν οι αγορές δεν δουν δραστικότερες περικοπές δαπανών και ταχύτερες αποκρατικοποιήσεις σε σχέση με αυτά που προβλέπονται στο Mνημόνιο. Παράλληλα, θέλουν να δουν έστω και κάποιες δειλές ενδείξεις σταθεροποίησης στο σκέλος της ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Ανησυχητικές ενδείξεις
Αν και διαπιστώνονται μεγάλα βήματα προόδου σε ό, τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις και το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, οι ξένες τράπεζες πιστεύουν ότι τα δύσκολα βρίσκονται μπροστά για τους εξής βασικούς λόγους:
Πρώτον, η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να επιστρέψει γρήγορα στην ανάκαμψη λόγω των διαρθρωτικών προβλημάτων που επί δεκαετίες «σπατάλησαν» τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Δεύτερον, παρά τα σκληρά μέτρα λιτότητας, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών παραμένει πολύ μεγάλο. Αυτό αποτελεί ένδειξη της εκροής κεφαλαίων και του βαθμού δυσκολίας να γίνει η ελληνική οικονομία ανταγωνιστική.
Τρίτον, το εγχώριο τραπεζικό σύστημα ουσιαστικά συντηρείται από τις ενέσεις ρευστότητας της ΕΚΤ και από την ομπρέλα προστασίας της τρόικας, καθώς δοκιμάζεται από μεγάλες εκροές καταθέσεων και αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας.
Τέταρτον, παρατηρούνται αποκλίσεις ως προς την επίτευξη των στόχων του Mνημονίου τόσο στο σκέλος των εσόδων όσο και των δαπανών. Ομως, οι αγορές περιμένουν μεγαλύτερες περικοπές δαπανών και υψηλότερα έσοδα από τους στόχους του Mνημονίου. Για τον λόγο αυτό χρειάζονται δραστικότερα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων.
Ενδεικτικό είναι το εξής στοιχείο: σύμφωνα με τους στόχους του Mνημονίου, το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί στο 150% του ΑΕΠ. Το IIF θα ήθελε να περιοριστεί στο 140%. Επίσης, το Mνημόνιο «θέλει» το χρέος να ανέρχεται το 2013 στο 160%. Το IIF θέλει το χρέος το 2013 να έχει πέσει κάτω από το 140%.
Πέμπτον, η κρατική ακίνητη περιουσία μπορεί να υπολογίζεται στα 272 δισ. ευρώ, ωστόσο, ένα αρκετά μικρότερο κομμάτι αυτής είναι αξιοποιήσιμο. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι πάνω από το 65% της κρατικής ακίνητης περιουσίας είναι άγνωστο, καταπατημένο, διεκδικείται από ιδιώτες ή είναι παραχωρημένο στον στρατό ή σε νοσοκομεία. Ωστόσο, μία μόνο επένδυση, όπως αυτή του Ελληνικού για την οποία ενδιαφέρθηκε το Κατάρ, θα μπορούσε να αποδώσει 5 δισ. ευρώ.
"Καθημερινή"