H Αίγυπτος των Μυστικών Υπηρεσιών

Από τον Χάρη Μπότσαρη (ειδικά για το "Κουρδιστό Πορτοκάλι")

του ΧΑΡΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ

Βιάστηκαν πολλοί να προεξοφλήσουν την αποχώρηση του Χόσνι Μουμπάρακ από την εξουσία και ιδίως μετά τις παραπειστικές «παραινέσεις» των ΗΠΑ και άλλων χωρών που έγιναν για επικοινωνιακούς  λόγους.

Στην Αίγυπτο δεν αρκούσε  το πλήθος της Πλατείας Ταχρίρ για να εξαναγκάσει ένα σκληρό καθεστώς δεκαετιών σε διάλυση και ιδίως όταν οι «εναλλακτικές λύσεις» ήταν από αναξιόπιστες έως ανύπαρκτες.

Τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και του Ισραήλ είναι υπεράνω των ελευθεριών του αιγυπτιακού λαού και η απειλή μιας....

διολίσθησης της χώρας στο θεοκρατικό Ισλάμ υπαγορεύει σχεδιασμούς και συνέχειες ερήμην των ανοργάνωτων μαζών.

Το καθεστώς Μουμπάρακ κερδίζει χρόνο με τις «διαπραγματεύσεις» του Ομάρ Σουλεϊμάν με ότι θεωρείται «αντιπολίτευση» στη χώρα, αλλά στην πραγματικότητα είναι οι ΗΠΑ που κερδίζουν  πολύτιμο χρόνο  προκειμένου να «τακτοποιήσουν» σημαντικές  για την εθνική τους ασφάλεια «εκκρεμότητες».

Ανάμεσα στα πολλά και σύνθετα «παιχνίδια» που παίζονται με την Αίγυπτο  είναι και η προσπάθεια των ΗΠΑ να παραμείνουν μυστικές οι συμφωνίες για τις απαγωγές (rendition), τις  μεταφορές κρατουμένων σε φυλακές και τα βασανιστήρια που είχαν ξεκινήσει επί προεδρείας  Κλίντον.

Ο βοηθός γενικός εισαγγελέας ΗΠΑ επί Κλίντον, Έρικ Χόλντερ, που είναι σήμερα στην κυβέρνηση Ομπάμα γενικός εισαγγελέας ΗΠΑ, ήταν ο πρώτος που «νομιμοποίησε» αυτά τα προγράμματα για υπόπτους τρομοκρατίας από τρίτες  χώρες και η CIA μετέφερε απαχθέντες κρατούμενους στην Αίγυπτο για ανάκριση και βασανιστήρια.

Ο Χόλντερ υπηρέτησε υπό την Τζάνετ Ρίνο από το 1997 μέχρι το 2001 (ο Μ. Χρυσοχοίδης είχε υπογράψει με την Ρίνο το «μνημόνιο» για την τρομοκρατία), όμως το «πρόγραμμα» είχε εφαρμοστεί και νωρίτερα (ο Ταλαάτ Φουάντ Κασίμ είχε απαχθεί στην Κροατία το 1995 και οδηγήθηκε στις ΗΠΑ αλλά αργότερα το 1997 μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο όπου βασανίστηκε και δολοφονήθηκε).

Ο Έρικ Χόλντερ είχε ανάμειξη στην «υπόθεση Τσικίτα» με τις πληρωμές εκατομμυρίων δολαρίων στα ακροδεξιά αποσπάσματα θανάτου της Κολομβίας που ευθύνονται για δολοφονίες  συνδικαλιστών,  αντιφρονούντων, χωρικών, πολιτικών και αριστερών ανταρτών, ενώ το 1998 υπέγραψε την μεταφορά δύο Αιγυπτίων που είχαν συλληφθεί στην Αλβανία για να βασανιστούν και τελικά να δολοφονηθούν στο Κάϊρο (στην Αίγυπτο τα βασανιστήρια περιλαμβάνουν κρέμασμα των κρατουμένων από τα 4 άκρα τους, ηλεκτροσόκ στα γεννητικά τους όργανα και άγριους ξυλοδαρμούς μέχρι θανάτου).

Τη σχετική συμφωνία για τους κρατούμενους με την Αίγυπτο είχαν υπογράψει προ της 11^ης Σεπτεμβρίου ο Χόλντερ και ο τότε προσωπάρχης του Λ. Οίκου, Λέον Πανέτα (σημερινός αρχηγός της CIA) και ο Χόλντερ είχε παραδεχθεί στη Γερουσία το πρόγραμμα “rendition” επί Κλίντον.

Ο διαβόητος σύμβουλος του Μπους, Καρλ Ρόουβ (υπόθεση Βάλερι Πλέϊμ) , προστάτεψε τον Χόλντερ για τα προγράμματα “rendition” και άλλωστε επί Τζορτζ Μπους κλιμακώθηκαν οι «επιχειρήσεις» από τη CIA, ενώ ο Ρόουβ κανόνισε παραδόσεις ύποπτων για τρομοκρατία από  τη Σουηδία προς Αίγυπτο.

 Το Δεκέμβριο 2001 συνελήφθησαν στη Σουηδία οι Αιγύπτιοι Αχμέντ Αγκίζα και Μοχάμαντ αλ-Ζερί που είχαν ζητήσει πολιτικό άσυλο και παραδόθηκαν σε πράκτορες της CIA που τους «διεκπεραίωσαν» στο Κάϊρο (ο αλ Ζερί έλαβε αργότερα αποζημίωση 500.000 δολαρίων από τη σουηδική κυβέρνηση).

Ο Καρλ Ρόουβ (το γερμανικό του όνομα είναι Ρόβερερ) είχε άριστες επαφές στη Σουηδία και πίεσε προσωπικά τον τότε πρωθυπουργό, Γκόραν Πέρσον, για την παράδοση των δύο Αιγύπτιων στη CIA (η «πίεση» δεν ήταν πολύ ισχυρή καθώς ο Πέρσον ανήκε στον «Τρίτο Δρόμο» των Μπιλ Κλίντον και Τόνι Μπλερ).

Στο ζήτημα αυτό είχε αντιτεθεί σθεναρά η υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας, Άννα Λιντ, παρά τα τηλεφωνήματα και e-mail του Ρόουβ και προς αυτήν, με αποτέλεσμα να την ξεπεράσει ο Πέρσον και να παραδοθούν οι Αιγύπτιοι στους Αμερικανούς.

Η Άννα Λιντ μαχαιρώθηκε σε δρόμο της Στοκχόλμης στις 10 Σεπτεμβρίου 2003 και πέθανε από τα τραύματά της την επομένη, ενώ ο Σερβο-Σουηδός δολοφόνος  της αφέθηκε ελεύθερος ως «ψυχικά διαταραγμένο άτομο».

Η Λιντ είχε ασκήσει σκληρή κριτική για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ και για την πολιτική του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, άρα ήταν πολύ «ενοχλητική» και άλλωστε γνώριζε τις λεπτομέρειες του προγράμματος “rendition” και τη συνεργασία ΗΠΑ-Αιγύπτου.

Ο άνθρωπος που διηύθυνε τα βασανιστήρια για τη CIA στην Αίγυπτο ήταν ο Ομάρ Σουλεϊμάν, επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Αιγύπτου (EGID) και αυτός που τοποθετήθηκε από τον Μουμπάρακ ως «αντιπρόεδρος» μετά την πρόσφατη εξέγερση.

Ο Σουλεϊμάν υπήρξε αποδέκτης μεγάλων ποσών από τη CIA για τα βασανιστήρια κρατουμένων από την EGID στη διάρκεια των κυβερνήσεων Κλίντον και Μπους, ενώ διατηρούσε άριστες σχέσεις με τη Μοσάντ σε θέματα Παλαιστίνης και Συρίας.

Ευρέως γνωστή είναι η υπόθεση της απαγωγής του Αμπού Ομάρ από πράκτορες της CIA  στο Μιλάνο και η μεταφορά του στην Αίγυπτο μέσω Γερμανίας (στην επιχείρηση είχε ενεργό ρόλο και Έλληνας πράκτορας) όπου βασανίστηκε σκληρά.

Ιταλικό δικαστήριο δίκασε ερήμην τους πράκτορες της CIA για την απαγωγή του Αμπού Ομάρ και η ιταλική δικαιοσύνη δημοσιοποίησε τα ονόματά τους (ανάμεσά τους και ο σταθμάρχης CIA στο Μιλάνο Ρόμπερτ Λέϊντι).

Αεροπλάνα της CIA «διεκπεραίωσαν» απαχθέντες και μέσω ελληνικών αεροδρομίων με τη συνεργασία  των υπηρεσιών του κράτους και τη συγκάλυψη των κυβερνήσεων, ενώ εντός της χώρας είχαν απαχθεί και ανακριθεί Πακιστανοί ύποπτοι για τρομοκρατία.

Ο Ομάρ Σουλεϊμάν ήταν εξέχον μέλος του γκρουπ των Αράβων αρχηγών των μυστικών υπηρεσιών που χρηματοδοτούσε η CIA εναντίον του Ιράν, μαζί με τους Μάϊκλ Χέϊντεν (ΗΠΑ), Μοχάμεντ Νταχαμπί (Ιορδανία), Πρίγκηπα Μοκρίν μπιν Αμπντουλαζίζ (Σ. Αραβία) και Σείχ Χαζάα μπιν Ζαγιέντ αλ Ναχιάν (Εμιράτα).

Το 2001 ο Σουλεϊμάν παρέστη προσωπικά στα βασανιστήρια του Μαμντούχ Χαμπίμπ που ήταν Αυστραλός υπήκοος και μεταφέρθηκε από τη CIA στην Αίγυπτο από το Πακιστάν (χτυπήματα, ηλεκτροσόκ και εικονικός πνιγμός.

Ο Χαμπίμπ μεταφέρθηκε αργότερα στο Γκουαντανάμο βάσει της «ομολογίας» του που έγινε με βασανιστήρια και με την παρουσία του Σουλεϊμάν στα κολαστήρια της Αιγύπτου.

Τον Δεκέμβριο 2009 ο Σουλεϊμάν ταξίδεψε στο Ισραήλ όπου είχε συναντήσεις με τους Νετανιάχου, Πέρες, Μπαράκ, Λίμπερμαν και Μείρ Νταγκάν της Μοσάντ, ενώ ακολούθησαν και άλλα ταξίδια για να ρυθμιστεί η «επιτήρηση» στη Λωρίδα της Γάζας που είναι η μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου.

Το πιο σημαντικό «έργο» του Σουλεϊμάν έγινε το 1993 όταν συντόνισε την υπηρεCIA του με το μέτωπο όλων των Αράβων-Αφγανών που δρούσαν στο Πεσαβάρ του Πακιστάν και στις γειτονικές περιοχές , όλοι τους βετεράνοι μουτζαχεντίν της CIA εναντίον των σοβιετικών στο Αφγανιστάν.

ΟΙ άνθρωποι αυτοί προέρχονταν από Αίγυπτο, Λιβύη, Υεμένη, Ιορδανία, Παλαιστίνη, Αλγερία, Σουδάν, Μπαχρέϊν και Τυνησία και αποτέλεσαν μια «βάση δεδομένων» με χιλιάδες ονόματα που ήταν στα χέρια του Σουλεϊμάν και του ομόλογού του Πρίγκηπα Τουρκί μπιν Φαϊζάλ της Σαουδ. Αραβίας.

Σ’ αυτούς προστέθηκαν Πακιστανοί και Αφγανοί υποστηρικτές του Ισλάμ όπως οι Χαρκατούλ Ανσάρ και Αχλ αλ Χαντίθ και όλοι τέθηκαν υπό τις διαταγές της αμερικανικής CIA,  της βρετανικής ΜΙ6 και του επικεφαλής  στις επιχειρήσεις  τους στο Αφγανιστάν, Οσάμα μπιν Λάντεν.

Ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Ρόμπιν Κουκ, έγραψε (Ιούλιος 2005) για αυτήν τη «βάση δεδομένων» που ονομάστηκε «Αλ Κάϊντα» και σχηματίστηκε από μουτζαχεντίν που εκπαιδεύτηκαν από τη CIA για να νικήσουν τους Ρώσους (ο Κουκ πέθανε «αιφνίδια» από συγκοπή σε εκδρομή του στα υψίπεδα της Σκωτίας).

Ουσιαστικά ο «ιδρυτής» της Αλ Κάϊντα είναι ο Ομάρ Σουλεϊμάν που είναι εκλεκτός του Μπουμπάρακ, του Ισραήλ και των ΗΠΑ, ενώ ο Χόσνι Μουμπάρακ είχε δηλώσει τον Ιούνιο 2002 ότι ο Σουλεϊμάν είχε προειδοποιήσει τη CIA μια εβδομάδα πριν την 11^η Σεπτεμβρίου για  επικείμενο τρομοκρατικό χτύπημα (δεν γνώριζε για σχέδιο αεροπορικών επιθέσεων εναντίον κτιρίων ούτε το ιδιαίτερο ρόλο του Αιγύπτιου επικεφαλής της επιχείρησης Μοχάμεντ Άττα).

Παρά τις δηλώσεις Ομπάμα για παράδοση της εξουσίας από τον Μουμπάρακ οι Αμερικανοί θέλουν να κερδίσουν χρόνο για να καλύψουν τις απαγωγές της CIA και τα βασανιστήρια κρατουμένων που έγιναν στην Αίγυπτο από την εποχή του Κλίντον (η σημερινή υπουργός Εξωτερικών ΗΠΑ έχει ιδιαίτερους λόγους για τη συγκάλυψη).

Οι άνθρωποι της  CIA βρίσκονται σε πανικό με τα έγγραφα και τα δεδομένα που περιέχονται σε υπολογιστές της EGID και στα χέρια του Ομάρ Σουλεϊμάν και επιθυμούν όσο τίποτα άλλο να τα μεταφέρουν με ασφάλεια στις ΗΠΑ (υπήρξε και το προηγούμενο με τα έγγραφα της πρεσβείας που έπεσαν στα χέρια των φοιτητών της Τεχεράνης μετά την πτώση του Σάχη καθώς και η σημερινή απειλή που λέγεται WikiLeaks).

Στην Αίγυπτο υπάρχουν υπερπολύτιμα στοιχεία για τις επιχειρήσεις της CIA με το October Surprise (1980), το Iran-contra, το λαθρεμπόριο όπλων στη Λιβύη, τις μυστικές επιχειρήσεις εναντίον του Σαντάμ Χουσείν, τα παράνομα όπλα προς χώρες της Αφρικής μέσω Καίρου, την Αλ Κάϊντα και τους Αφρικανούς δικτάτορες.

Πίσω από τις «ανακοινώσεις» του Λ. Οίκου και του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ η CIA επιδιώκει να παραταθεί η παρουσία του καθεστώτος Μουμπάρακ και έχει αναφερθεί η δράση Αμερικανών και Ισραηλινών πρακτόρων στην Αίγυπτο για να «συμβουλεύουν» τους συνεργάτες  τους στην κατάπνιξη της εξέγερσης (ίδια κόλπα είχαν συμβεί στην Αίγυπτο το 1954 με την υπόθεση Λαβόν).

Αυτά  που συμβαίνουν στην Αίγυπτο είχαν γίνει στο Ιράν το Δεκέμβριο 1978 όταν 2 εκατομμύρια άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Σαχιάντ της Τεχεράνης (σήμερα λέγεται Πλατεία Αζάντι) εναντίον του Σάχη Μοχάμεντ Ρεζά Παχλεβί και οι δυνάμεις του καθεστώτος (SAVAK) κατέσφαξαν εκατοντάδες διαδηλωτών (είχε και τότε αναφερθεί η παρουσία της Μοσάντ και της CIA).

Την εποχή του Σάχη στο Ιράν η παρουσία της CIA ήταν πανίσχυρη με πολλούς πράκτορες και αμέτρητους «εργολάβους» που προέρχονταν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και το στρατό, που συνεργάζονταν με τη μισητή SAVAK και εκπαίδευαν τους άνδρες της.

Στην Αίγυπτο μεγάλος αριθμός αξιωματικών και πρακτόρων της EGID έχουν εκπαιδευτεί στις  ΗΠΑ και χαρακτηριστικό είναι το γεγονός της επιλογής του Φρανκ Γουίσνερ (πρώην πρέσβης και σταθμάρχης της CIA) από τον Ομπάμα ως απεσταλμένου του στο Κάϊρο για «συνομιλίες» με τον Μουμπάρακ (το Νοέμβριο 1978 ο Κάρτερ είχε στείλει στην Τεχεράνη τον πρώην πρέσβη και διευθυντή της CIA Ρίτσαρντ Χελμς για «συνομιλίες» με τον Σάχη).

Ο ατσαλάκωτος Ομάρ Σουλεϊμάν εμφανίζεται πλέον μειλίχιος και ευγενικός σε στημένες συνεντεύξεις  (η «αιώνια» Κριστιάν Αμανπούρ στους ίδιους ρόλους) και ενώ εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών από τα πυρά του αιγυπτιακού στρατού, στην ουσία εγγυάται την επικυριαρχία των Αμερικανών στην Αίγυπτο και τη διαφύλαξη των συμφερόντων της CIA και της Μοσάντ.