Για να αντιμετωπιστεί η σοβιετική απειλή στο Αφγανιστάν, οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν ως ‘όπλο’ το Ισλάμ, χρηματοδοτώντας τους Ταλιμπάν (σημαίνει μαθητής του Ισλάμ), που φοίτησαν στους μεντρεσέδες (ισλαμικά σχολεία) του Πακιστάν, που είχαν... ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια σε ολόκληρη την πακιστανική επικράτεια και κυρίως στις περιοχές που συνορεύουν με το Αφγανιστάν. Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής είναι η δημιουργία ενός ριζοσπαστικού ισλαμικού κινήματος, που, σε συνδυασμό με την Αλ Κάιντα, η οποία επίσης χρησιμοποιήθηκε για τον ίδιο λόγο από τις ΗΠΑ, τείνει να θέσει υπό τον έλεγχό του το Αφγανιστάν και να αποσταθεροποιήσει και το ίδιο το Πακιστάν, με απρόβλεπτες συνέπειες για την παγκόσμια ειρήνη, αφού το Πακιστάν είναι πυρηνική δύναμη.
Για τον αποσταθεροποιητικό ρόλο που παίζει η Άλ Κάιντα και τα παρακλάδια της, δεν είναι ανάγκη να κάνουμε ειδική αναφορά, αφού είναι σε όλους γνωστό ότι η δράση της θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα και τα δημοκρατικά κεκτημένα του μουσουλμανικού κόσμου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο Σαντάμ Χουσεΐν είναι το επόμενο πρόβλημα που δημιούργησε η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, αφ’ ενός μεν για να ελέγξουν το πολυεθνικό Ιράκ, αφ’ ετέρου δε για να αντιμετωπίσουν το Ιράν, που απειλούσε τα συμφέροντά τους στον Περσικό Κόλπο. Στο τέλος, ο Σαντάμ Χουσεΐν κατέληξε να αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα ή άλλοθι για να εισβάλλουν Αμερικανοί και Άγγλοι στο Ιράκ και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την ‘επόμενη μέρα’ όχι μόνο για το Ιράκ αλλά για την ευρύτερη περιοχή. Πάντως, η υπόθεση αυτή στοίχισε τη ζωή ενός εκατομμυρίου Ιρακινών, για να μη μιλήσουμε για τις παράπλευρες απώλειες, όπως για παράδειγμα οι βανδαλισμοί και οι καταστροφές στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους των Βαβυλωνίων και των Ασσυρίων, που αποτελούν ανεκτίμητης αξίας μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς.
Δεν θα αναφερθούμε στην περίπτωση Μουμπάρακ, ‘παιδί’ κι αυτός της ίδιας πολιτικής της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου, γιατί και ο αιγυπτιακός λαός και η ίδια η Δύση απαλλάχτηκε απ’ αυτόν με σχετικά μικρό κόστος.
Θα αναφερθούμε όμως στην περίπτωση της Τουρκίας και του Ερντογάν, που γνωρίζουν όλοι σε Δύση και Ανατολή ότι ήδη αποτελεί ένα πρόβλημα για τον πολιτισμένο κόσμο, πλην όμως δεν τολμά κανείς -προς το παρόν τουλάχιστον- να το ομολογήσει.
Στις 28 Φεβρουαρίου 2011, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ενρτογάν, που είχε την αμέριστη συμπαράσταση των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και του εβραϊκού λόμπι των ΗΠΑ για να φθάσει μέχρι το θρόνο της νεοοθωμανικής εξουσίας στην Τουρκία, επισκέφθηκε τη Γερμανία και έδειξε το πραγματικό πρόσωπο του ιδίου και της Τουρκίας. Κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που διοργάνωσαν σύλλογοι Τούρκων μεταναστών, που είναι οργανωμένοι ως κράτος εν κράτει στη Γερμανία, υπό την σφιχτή καθοδήγηση των τουρκικών διπλωματικών αρχών και μυστικών υπηρεσιών, ο Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε σε γενική ανυπακοή τους Τούρκους μετανάστες απέναντι στο γερμανικό κράτος και τους νόμους, και τους ζήτησε να αντισταθούν στην πολιτική αφομοίωσης της Γερμανίας, μαθαίνοντας πρώτα την τουρκική και μετά τη γερμανική γλώσσα.
Το γεγονός προκάλεσε την αντίδραση του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλε, ο οποίος επεσήμανε ότι τα παιδιά στη Γερμανία πρέπει να μάθουν πρωτίστως γερμανικά για να αποκτήσουν καλύτερη εκπαίδευση και καλύτερες προοπτικές στη ζωή τους, ενώ προκάλεσε βαθύτατο προβληματισμό στα έγκατα του γερμανικού κράτους, που ήδη έχει ομολογήσει, μετά τη Βρετανία, ότι το πολυδιαφημισμένο πολυπολιτισμικό μοντέλο έχει χρεοκοπήσει. Να σημειωθεί ότι στη Γερμναία ζουν πάνω από δυο εκατομμύρια Τούρκοι μετανάστες, γαλουχημένοι από τη ΜΙΤ και το τουρκικό ΥΠΕΞ με όλα τα... νάματα του τουρκικού ρατσιστικού εθνικισμού και του Ισλάμ.
Να σημειωθεί ότι την ίδια στιγμή που ο Τούρκος πρωθυπουργός ζητεί από τους Τούρκους μετανάστες της Γερμανίας να παραμείνουν Τούρκοι ισλαμο-εθνικιστές, προετοιμάζεται να αποστείλει τις επόμενες ημέρες τον επί των εξωτερικών υποθέσεων υπουργό του, κ. Νταβούτογλου στην ελληνική Θράκη, όπου η Τουρκία απαιτεί με περισσό θράσος να επιβάλλει με καθαρά τρομοκρατικές μεθόδους τη χρήση τους τουρκικής γλώσσας και της ισλαμο-εθνικιστικής ιδεολογίας στους Πομάκους και τους Αθιγγάνους, που δεν έχουν καμία φυλετική σχέση με τους Τούρκους και έχουν πολύ διαφορετική μητρική γλώσσα από τα τουρκικά.
Επίσης, την ίδια στιγμή που ο Τούρκος πρωθυπουργός καλεί τους Άραβες ηγέτες να ακούσουν τη φωνή του λαού τους, ο ίδιος αρνείται πεισματικά να ακούσει τη φωνή του δικού του λαού και αντιμετωπίζει με καθαρά φασιστικό τρόπο τους εξεγερμένους Τουρκοκύπριους, ενώ προετοιμάζεται να εφαρμόσει τις γνωστές τουρκικές πρακτικές εναντίον των Κούρδων, που σχεδιάζουν να γιορτάσουν με... πανηγυρικό τρόπο τη Γιορτή της Ελευθερίας, το Νεβρόζ, στις 21 Μαρτίου 2011.
Στη σειρά των ανησυχητικών μηνυμάτων που εκπέμπονται από την Τουρκία του Ερντογάν προς τη Δύση, έρχονται να προστεθούν οι στενές σχέσεις που έχει αναπτύξει η Άγκυρα με την Τεχεράνη, παραχωρώντας το τουρκικό τραπεζικό σύστημα και θέτοντάς το στη διάθεση των ιρανικών πετρελαϊκών και άλλων οικονομικών συμφερόντων, αφού οι τράπεζες του Ιράν είναι στην κόκκινη λίστα του ΟΗΕ. Επίσης, σοβαρή ανησυχία έχουν προκαλέσεις και οι στενές σχέσεις που έχει αναπτύξει η τουρκική μυστική υπηρεσία με την αντίστοιχη υπηρεσία του Ιράν, που απέκτησαν δίαυλο και -θεωρητικά πάντα- έχουν πλέον τη δυνατότητα να μοιράζονται πλέον τα κοινά μυστικά που έχει η Δύση και το ΝΑΤΟ με την Τουρκία.
Τα μηνύματα είναι όντως πολλά και αξιολογούνται με προβληματισμό από τους ιθύνοντες σ’ Ανατολή και -κυρίως- Δύση. Η Τουρκία σταδιακά μετατρέπεται σε ένα μεγάλο και δυσεπίλυτο πρόβλημα για τη Δύση. Το θέμα είναι αν κάποια στιγμή θα έχουν το σθένος αλλά και τη δυνατότητα οι ΗΠΑ, η Αγγλία και οι άλλες χώρες της διεθνούς κοινότητας που τώρα συγκεντρώνουν στρατεύματα για να αντιμετωπίσουν τη βαρβαρότητα του Καντάφι εναντίον του λαού του -βαρβαρότητα που μεταφράζεται σε δυο χιλιάδες νεκρούς, από την πλευρά των εξεγερμένων- να κάνουν το ίδιο και εναντίον της Τουρκίας.
Να θυμίσουμε πάντως ότι η τουρκική βαρβαρότητα εναντίον των εξεγερμένων Κούρδων, όλα αυτά τα χρόνια, μεταφράζεται σε 4,5 χιλιάδες καμένα και καταστραμμένα χωριά και σε 40 χιλιάδες νεκρούς, θύματα της βαρβαρότητας των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και των μηχανισμών του βαθέος κράτους. Και μέχρι στιγμής η Δύση, μάλλον συνένοχος είναι απέναντι σ’ αυτήν τη βαρβαρότητα, παρά πολέμιός της.
Ελπίζουμε στο μέλλον η Δύση -υπολογίζοντας και τα δικά της συμφέροντα- να αλλάξει στρατόπεδο και να περάσει επιτέλους στο στρατόπεδο του Πολιτισμού, της Ιστορίας και της Δημοκρατίας, που αποτελούσαν ανέκαθεν τα ιδεώδη του πολιτισμένου κόσμου και της Δύσης.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, την Παρασκευή, 3 Μαρτίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών