Περιμένοντας τον Έλληνα Ντι Πιέτρο

  Η ιταλική Δικαιοσύνη αποτελεί μοναδικό παράδειγμα αμείλικτου διώκτη της διαφθοράς των πολιτικών. Πουθενά στον κόσμο δικαστές και εισαγγελείς δεν έπαιξαν με τόση μαεστρία τον ρόλο του «τιμωρού αγγέλου» όσο στην Ιταλία τα τελευταία 20 χρόνια.
Ο όρος «επιχείρηση “Καθαρά χέρια”» έχει γίνει λήμμα στα λεξικά, ως εργαλείο κάθαρσης, δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι κάθε διεφθαρμένου. Πρωτακούστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, τότε που το μαχαίρι των δικαστών έφτασε στο κόκαλο, με αποτέλεσμα να τιναχτεί στον αέρα όλο το μεταπολεμικό κομματικό σκηνικό.
Ηταν η εποχή όπου ένας πρωθυπουργός, ο Μπετίνο Κράξι, αρχηγός των Σοσιαλιστών, αναγκάστηκε να...
αυτοεξορισθεί φυγόδικος στην Τυνησία, όπου και πέθανε ντροπιασμένος. Ο ξέφρενος χορός των σκανδάλων, στον οποίο τον ρυθμό έδινε η Μαφία, παρέσυρε τους επιφανέστερους των πολιτικών.
Η επιχείρηση «Καθαρά χέρια» άρχισε στις 17 Φεβρουαρίου του 1992, από τον θρυλικό εισαγγελέατου Μιλάνου Αντόνιο ντι Πιέτρο που διέταξε τη σύλληψη του Μάριο ντι Κιέζα, στελέχους των Σοσιαλιστών που βρέθηκε με μια σακούλα χρήματα, 7 εκατ. λιρέτες, το μισό από το ποσό που είχε συμφωνήσει να καταβάλει στη Μαφία ο επιχειρηματίας Λούκα Μάνι, ο οποίος κατήγγειλε απηυδισμένος τους εκβιαστές του, πολιτικούς και ανθρώπους του υποκόσμου. Οι έρευνες απλώθηκαν σε όλη τη χώρα. Αποκαλύφθηκε όργιο διαφθοράς,  δίκτυο συναλλαγών των «κορυφαίων» της πολιτικής με το οργανωμένο έγκλημα.
Εμπλέκονταν επιχειρηματίες, κομματικά στελέχη, βουλευτές, γερουσιαστές, υπουργοί- και ένας πρωθυπουργός, ο Μπετίνο Κράξι. Εκπληκτος ο ιταλικός λαός παρακολούθησε την αποκαθήλωση των... «ευϋπόληπτων προσώπων» που κυριαρχούσαν στην πολιτική ζωή της χώρας. Κόμματα ιστορικά, όπως η Χριστιανική Δημοκρατία, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Ιταλικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το Ιταλικό Φιλελεύθερο Κόμμα, το Ιταλικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, εξαφανίστηκαν ή μεταμορφώθηκαν για να μπορέσουν να επιζήσουν.
Ο κόσμος ξεσηκώθηκε, οργανώθηκε, διαμαρτυρήθηκε. Το «Ντι Πιέτρο, δώσε μας όνειρα!» έγινε σύνθημα που κανείς δε μπορούσε να αγνοήσει.
Η ίδια ακριβώς κατάσταση έχει αποκαλυφθεί και στην Ελλάδα των πρασινο-κοκκινομπλέ ακρίδων, με τη διαφορά ότι η ελληνική δικαιοσύνη στην καλύτερη περίπτωση σφυρίζει αδιάφορα, αφήνοντας τους Μαντέληδες, τους Τσουκάτους, τους Τσοχατζόπουλους και ένα σωρό άλλους... επιχειρηματίες της πολιτικής -όλων των κομμάτων- να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να γελάνε εις βάρος μας, αφού και τα έφαγαν και κανείς δεν τους τιμώρησε!
Οι δικαστές ήξεραν μόνο να μαζευτούν έξω απο τον Άρειο Πάγο την περασμένη εβδομάδα για να δηλώσουν την... αγανάκτηση και αντίθεσή τους, σχετικά με συνταξιοδοτικά και μισθολογικά δικαιώματά τους. Όμως ο ελληνικός λαός που εξακολουθεί να έχει εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη, αναμένει με αγωνία έναν Έλληνα Ντι Πιέτρο και μια νέα επιχείρηση “καθαρά χέρια”! Θα βρεθεί άραγε κανείς απο τους χιλιάδες εισαγγελείς για να πράξει το καθήκον του και να αποκαταστήσει την έννοια του δικαίου που το πολιτικό σύστημα ποδοπάτησε;
ΣΤΟΧΟΣ