Την 5.2.96 η Κυβέρνηση Σημίτη δια του Υπουργείου Τύπου έδωσε στη δημοσιότητα την εξής κυβερνητική ανακοίνωση:
"Η Κυβέρνηση θα προχωρήσει σε αλλαγή στη Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος θα τοποθετηθεί ο κύριος Θεόδωρος Καρατζάς...." [επαγγελματικός συγκάτοικος του Σημίτη]
"Η Κυβέρνηση θα προχωρήσει σε αλλαγή στη Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος θα τοποθετηθεί ο κύριος Θεόδωρος Καρατζάς...." [επαγγελματικός συγκάτοικος του Σημίτη]
Μαύρη μέρα ξημέρωνε για το τραπεζοασφαλιστικό σύστημα, που με την ανεξέλεγκτη [για όσους γνωρίζουν] πορεία του, οδήγησε την χώρα μέχρι την άβυσσο σήμερα....
Δυστυχώς τα ίδια πρόσωπα, οι επίγονοι Σημίτη-Καρατζά, βρίσκονται και τώρα στις διοικήσεις των μεγαλύτερων τραπεζών.
Γεώργιος Μίρκος
επίτιμος διοικητής της Εθνικής Τράπεζας
Πώς με απέλυσαν.[Ο Σημίτης]
Τα άγνωστα παρασκήνια της Εθνικής
Η εκσυγχρονιστική άποψη
Τέτοια είναι η «πρόοδος» της μη κρατικής παρέμβασης, ώστε το 1996 ο εκσυγχρονισμένος κομματισμός εκδίωξε, χωρίς προφάσεις αλλά με ευχαριστίες για το έργο τους, σχεδόν όλους τους Διοικητές των κρατικών τραπεζών και κίνησε τυπικά τις ισχύουσες διαδικασίες για την εκ των υστέρων έγκριση του διορισμού των διαδόχων τους. Τέτοια είναι η σύγχρονη αντίληψη για την επιλογή των Διοικητών, ώστε ακόμα και αυτή την Επιτροπή της Βουλής, που συμβουλευτικά διατυπώνει τη γνώμη της για τα υποδεικνυόμενα από την Κυβέρνηση πρόσωπα, ανασχημάτισε, ώστε να μην υπάρχουν αντίθετες στις επιλογές της φωνές.
Τέτοιες διαδικασίες δεν τόλμησαν να ακολουθήσουν ούτε οι δικτάτορες Μεταξάς (περίπτωση Τσουδερού) και Παπαδόπουλος (περίπτωση Παρασκευόπουλου), ενώ στην περίοδο Παπάγου ο τότε Υπουργός Συντονισμού κράτησε τους τύπους (περίπτωση Κωστόπουλου)....
ΣΤΗΝ περίπτωσή μας, ο κύκλος των αλλαγών (έγινε αλλαγή όλων των Διοικητών των κρατικών Τραπεζών) άρχισε με την προσωπική αντικατάστασή μου. Παρ' όλο που είχα στενές σχέσεις με τους αρμόδιους οικονομικούς Υπουργούς και επαφές μαζί τους μέχρι το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 1996, αλλά επιπλέον είχα και τις διαβεβαιώσεις από τους ίδιους για τα «ανακριβή δημοσιεύματα» του Τύπου, που αφορούσαν την αντικατάσταση Διοικητών, πληροφορήθηκα τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 1996 από είδηση του Reuters και τους ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς την αντικατάστασή μου στη Διοίκηση της Τράπεζας! Αργότερα, στις 10.30 π.μ., ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου μού ζήτησε τηλεφωνικώς να του στείλω «την παραίτησή μου», γιατί την προηγούμενη Κυριακή είχαν μία συζήτηση με τον Πρωθυπουργό Σημίτη για τους Διοικητές των Τραπεζών και είπαν ότι «θα πρέπει να γίνουν αλλαγές». Σε παρατήρησή μου ότι απευθύνεται στο Διοικητή της Εθνικής και όχι στον κλητήρα του ή ακόμα στον τέως φίλο του Μίρκο και θα έπρεπε να συμπεριφέρεται με σεβασμό, του θύμισα δε ότι ούτε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος συμπεριφέρθηκε μ' αυτό τον τρόπο στον τότε Διοικητή Παρασκευόπουλο, με ρώτησε «αν το θέμα είναι διαδικαστικό» και στην απάντησή μου: «Κατ' αρχήν, ναι, διαδικαστικό», μου είπε ύστερα από μια μικρή διακοπή: «Εχω στη διάθεσή μου ένα τεταρτάκι και μπορείς να πεταχτείς μέχρι το Υπουργείο, για να καλύψουμε και τον Τύπο...».
Ζήτησα αμέσως συνάντηση με τον Πρωθυπουργό και μου διαμηνύθηκε ότι θα με δεχθεί, αφού πρώτα... υποβάλω την παραίτησή μου! Τους υπενθύμισα ότι τη συνάντηση ζητά ο Διοικητής της Εθνικής και όχι ο ιδιώτης Γ. Μίρκος όπως θα είμαι μετά την παραίτησή μου που φυσικά ο τελευταίος δεν την επιθυμεί.
Την ίδια ημέρα (5.2.96) η Κυβέρνηση διά του Υπουργείου Τύπου έδωσε στη δημοσιότητα την εξής κυβερνητική ανακοίνωση: «Η Κυβέρνηση θα προχωρήσει σε αλλαγή στη Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος θα τοποθετηθεί ο κύριος Θεόδ. Καρατζάς. Η σχετική πρόταση θα υποβληθεί στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Η Κυβέρνηση ευχαριστεί τον κύριο Μίρκο για τις θετικές υπηρεσίες που προσέφερε κατά τη διάρκεια της θητείας του». Οι ευχαριστίες, προφανώς, θα αφορούσαν κυρίως την περίοδο της συναλλαγματικής κρίσης, που αν δεν υπήρχε η ανάλογη πολιτική της Εθνικής την οποία εξέφραζε ο Διοικητής Γ. Μίρκος (και πολύ περισσότερο, αν ακολουθείτο η πολιτική της υποτίμησης της δραχμής, που υπεδείκνυαν ορισμένοι από τους σημερινούς «υπεύθυνους» και απέρριψε ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου), όλοι οι σημερινοί κυρίαρχοι του πολιτικού παιχνιδιού αμφιβάλλω αν θα ήταν ακόμα και απλοί βουλευτές...
Ο Ελ. Βενιζέλος έλεγε ότι «δεν μπορείς να κυβερνήσεις την Ελλάδα, αν δε στηρίζεσαι στο Στρατό και στην Εθνική Τράπεζα». Σήμερα η κεφαλαιοδοτική συγκρότηση της οικονομίας της χώρας έχει μεταβληθεί, αλλά μέσω των κρατικών Τραπεζών και κυρίως της Εθνικής ελέγχεται το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαιοδοτικών δομών της χώρας. Η «εκσυγχρονιστική» άποψη είναι ότι «δεν μπορείς να ελέγξεις το κόμμα, αν δε στηρίζεσαι μέσω της "παρέας" σε συγκεκριμένα συμφέροντα που κυρίως η Εθνική μπορεί να επηρεάσει».
Ο Μεταξάς και ο Παπαδόπουλος
Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ Ι. Μεταξάς, παρ' όλο που κρατούσε στα χέρια του τα «τεκμήρια της ενοχής»2 του Διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας Εμμ. Τσουδερού για «αντιδικτατορική συμπεριφορά», εν τούτοις ακολούθησε, για την εκδίωξή του, το δρόμο που επιβάλλουν οι όροι συμπεριφοράς Κυβέρνησης - Τράπεζας, έστω κι αν αυτοί λειτουργούσαν σε καθεστώς δικτατορίας. Κάλεσε το Διοικητή Τσουδερό (30.6.39), του επέδειξε την επιστολή που είχε ο τελευταίος αποστείλει στον Γ. Βεντήρη και αφού έλαβε τη θετική απάντηση του Τσουδερού, για το γνήσιο της επιστολής, του ζήτησε την επί τόπου υπογραφή της παραίτησής του. Ο Τσουδερός, όπως ο ίδιος αναφέρει στο ημερολόγιό του, του αρνήθηκε με το επιχείρημα ότι δεν ήταν αξιοπρεπές να υπογράψει χαρτιά, εφόσον, όπως πίστευε, ο λόγος του κάλυπτε πλήρως την παραίτησή του. Και πραγματικά, επέστρεψε στο γραφείο του, στην Τράπεζα, όπου και υπέβαλε την παραίτησή του.
Ενας άλλος δικτάτορας, ο Γ. Παπαδόπουλος, όταν αποφάσισε να αντικαταστήσει το Διοικητή Ι. Παρασκευόπουλο, τον φώναξε (1967) και του εξήγησε τους λόγους που τον έκαναν να θέλει την απομάκρυνσή του.
Ως μάλιστα ελέχθη, τότε, υπήρξε και διάλογος, γιατί ο δικτάτορας, με μια σειρά επιχειρημάτων, προσπάθησε να αντικρούσει τους ισχυρισμούς του Ι. Παρασκευόπουλου, για την επιτυχία του έργου του. Φυσικά ο τελευταίος, επιστρέφοντας στο γραφείο του, υπέβαλε την παραίτησή του.
www.tovima.gr/finance/article/?aid=87009
«Εθνική Τράπεζα 1993-1996:
Η πολιτική της Αναδιάταξης: Επιτεύξεις και Προοπτικές», Εκδόσεις «Νέα Σύνορα» 1997.
Δυστυχώς τα ίδια πρόσωπα, οι επίγονοι Σημίτη-Καρατζά, βρίσκονται και τώρα στις διοικήσεις των μεγαλύτερων τραπεζών.
Γεώργιος Μίρκος
επίτιμος διοικητής της Εθνικής Τράπεζας
Πώς με απέλυσαν.[Ο Σημίτης]
Τα άγνωστα παρασκήνια της Εθνικής
Η εκσυγχρονιστική άποψη
Τέτοια είναι η «πρόοδος» της μη κρατικής παρέμβασης, ώστε το 1996 ο εκσυγχρονισμένος κομματισμός εκδίωξε, χωρίς προφάσεις αλλά με ευχαριστίες για το έργο τους, σχεδόν όλους τους Διοικητές των κρατικών τραπεζών και κίνησε τυπικά τις ισχύουσες διαδικασίες για την εκ των υστέρων έγκριση του διορισμού των διαδόχων τους. Τέτοια είναι η σύγχρονη αντίληψη για την επιλογή των Διοικητών, ώστε ακόμα και αυτή την Επιτροπή της Βουλής, που συμβουλευτικά διατυπώνει τη γνώμη της για τα υποδεικνυόμενα από την Κυβέρνηση πρόσωπα, ανασχημάτισε, ώστε να μην υπάρχουν αντίθετες στις επιλογές της φωνές.
Τέτοιες διαδικασίες δεν τόλμησαν να ακολουθήσουν ούτε οι δικτάτορες Μεταξάς (περίπτωση Τσουδερού) και Παπαδόπουλος (περίπτωση Παρασκευόπουλου), ενώ στην περίοδο Παπάγου ο τότε Υπουργός Συντονισμού κράτησε τους τύπους (περίπτωση Κωστόπουλου)....
ΣΤΗΝ περίπτωσή μας, ο κύκλος των αλλαγών (έγινε αλλαγή όλων των Διοικητών των κρατικών Τραπεζών) άρχισε με την προσωπική αντικατάστασή μου. Παρ' όλο που είχα στενές σχέσεις με τους αρμόδιους οικονομικούς Υπουργούς και επαφές μαζί τους μέχρι το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 1996, αλλά επιπλέον είχα και τις διαβεβαιώσεις από τους ίδιους για τα «ανακριβή δημοσιεύματα» του Τύπου, που αφορούσαν την αντικατάσταση Διοικητών, πληροφορήθηκα τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 1996 από είδηση του Reuters και τους ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς την αντικατάστασή μου στη Διοίκηση της Τράπεζας! Αργότερα, στις 10.30 π.μ., ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου μού ζήτησε τηλεφωνικώς να του στείλω «την παραίτησή μου», γιατί την προηγούμενη Κυριακή είχαν μία συζήτηση με τον Πρωθυπουργό Σημίτη για τους Διοικητές των Τραπεζών και είπαν ότι «θα πρέπει να γίνουν αλλαγές». Σε παρατήρησή μου ότι απευθύνεται στο Διοικητή της Εθνικής και όχι στον κλητήρα του ή ακόμα στον τέως φίλο του Μίρκο και θα έπρεπε να συμπεριφέρεται με σεβασμό, του θύμισα δε ότι ούτε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος συμπεριφέρθηκε μ' αυτό τον τρόπο στον τότε Διοικητή Παρασκευόπουλο, με ρώτησε «αν το θέμα είναι διαδικαστικό» και στην απάντησή μου: «Κατ' αρχήν, ναι, διαδικαστικό», μου είπε ύστερα από μια μικρή διακοπή: «Εχω στη διάθεσή μου ένα τεταρτάκι και μπορείς να πεταχτείς μέχρι το Υπουργείο, για να καλύψουμε και τον Τύπο...».
Ζήτησα αμέσως συνάντηση με τον Πρωθυπουργό και μου διαμηνύθηκε ότι θα με δεχθεί, αφού πρώτα... υποβάλω την παραίτησή μου! Τους υπενθύμισα ότι τη συνάντηση ζητά ο Διοικητής της Εθνικής και όχι ο ιδιώτης Γ. Μίρκος όπως θα είμαι μετά την παραίτησή μου που φυσικά ο τελευταίος δεν την επιθυμεί.
Την ίδια ημέρα (5.2.96) η Κυβέρνηση διά του Υπουργείου Τύπου έδωσε στη δημοσιότητα την εξής κυβερνητική ανακοίνωση: «Η Κυβέρνηση θα προχωρήσει σε αλλαγή στη Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος θα τοποθετηθεί ο κύριος Θεόδ. Καρατζάς. Η σχετική πρόταση θα υποβληθεί στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Η Κυβέρνηση ευχαριστεί τον κύριο Μίρκο για τις θετικές υπηρεσίες που προσέφερε κατά τη διάρκεια της θητείας του». Οι ευχαριστίες, προφανώς, θα αφορούσαν κυρίως την περίοδο της συναλλαγματικής κρίσης, που αν δεν υπήρχε η ανάλογη πολιτική της Εθνικής την οποία εξέφραζε ο Διοικητής Γ. Μίρκος (και πολύ περισσότερο, αν ακολουθείτο η πολιτική της υποτίμησης της δραχμής, που υπεδείκνυαν ορισμένοι από τους σημερινούς «υπεύθυνους» και απέρριψε ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου), όλοι οι σημερινοί κυρίαρχοι του πολιτικού παιχνιδιού αμφιβάλλω αν θα ήταν ακόμα και απλοί βουλευτές...
Ο Ελ. Βενιζέλος έλεγε ότι «δεν μπορείς να κυβερνήσεις την Ελλάδα, αν δε στηρίζεσαι στο Στρατό και στην Εθνική Τράπεζα». Σήμερα η κεφαλαιοδοτική συγκρότηση της οικονομίας της χώρας έχει μεταβληθεί, αλλά μέσω των κρατικών Τραπεζών και κυρίως της Εθνικής ελέγχεται το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαιοδοτικών δομών της χώρας. Η «εκσυγχρονιστική» άποψη είναι ότι «δεν μπορείς να ελέγξεις το κόμμα, αν δε στηρίζεσαι μέσω της "παρέας" σε συγκεκριμένα συμφέροντα που κυρίως η Εθνική μπορεί να επηρεάσει».
Ο Μεταξάς και ο Παπαδόπουλος
Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ Ι. Μεταξάς, παρ' όλο που κρατούσε στα χέρια του τα «τεκμήρια της ενοχής»2 του Διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας Εμμ. Τσουδερού για «αντιδικτατορική συμπεριφορά», εν τούτοις ακολούθησε, για την εκδίωξή του, το δρόμο που επιβάλλουν οι όροι συμπεριφοράς Κυβέρνησης - Τράπεζας, έστω κι αν αυτοί λειτουργούσαν σε καθεστώς δικτατορίας. Κάλεσε το Διοικητή Τσουδερό (30.6.39), του επέδειξε την επιστολή που είχε ο τελευταίος αποστείλει στον Γ. Βεντήρη και αφού έλαβε τη θετική απάντηση του Τσουδερού, για το γνήσιο της επιστολής, του ζήτησε την επί τόπου υπογραφή της παραίτησής του. Ο Τσουδερός, όπως ο ίδιος αναφέρει στο ημερολόγιό του, του αρνήθηκε με το επιχείρημα ότι δεν ήταν αξιοπρεπές να υπογράψει χαρτιά, εφόσον, όπως πίστευε, ο λόγος του κάλυπτε πλήρως την παραίτησή του. Και πραγματικά, επέστρεψε στο γραφείο του, στην Τράπεζα, όπου και υπέβαλε την παραίτησή του.
Ενας άλλος δικτάτορας, ο Γ. Παπαδόπουλος, όταν αποφάσισε να αντικαταστήσει το Διοικητή Ι. Παρασκευόπουλο, τον φώναξε (1967) και του εξήγησε τους λόγους που τον έκαναν να θέλει την απομάκρυνσή του.
Ως μάλιστα ελέχθη, τότε, υπήρξε και διάλογος, γιατί ο δικτάτορας, με μια σειρά επιχειρημάτων, προσπάθησε να αντικρούσει τους ισχυρισμούς του Ι. Παρασκευόπουλου, για την επιτυχία του έργου του. Φυσικά ο τελευταίος, επιστρέφοντας στο γραφείο του, υπέβαλε την παραίτησή του.
www.tovima.gr/finance/article/?aid=87009
«Εθνική Τράπεζα 1993-1996:
Η πολιτική της Αναδιάταξης: Επιτεύξεις και Προοπτικές», Εκδόσεις «Νέα Σύνορα» 1997.
Γιώργος Δημ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών