Κρίσιμες εκλογές στην Κύπρο

Κρίσιμες είναι οι βουλευτικές εκλογές που διεξάγωνται την Κυριακή στην Κύπρο, οι οποίες έχουν ένα αριθμητικό ζητούμενο, που είναι ο μαγικός αριθμός 29. Κανένα κόμμα μόνο του δεν πρόκειται βέβαια να συγκεντρώσει 29 έδρες στη νέα Βουλή, αλλά δύο κόμματα μαζί μπορούν πολύ περισσότερο τρία.
Με 29 ψήφους στην κυπριακή Βουλή εκλέγεται ο νέος πρόεδρος του σώματος. Αυτό είναι και το βασικό διακύβευμα των εκλογών, το αποτέλεσμα των οποίων...
είτε θα σφραγίσει την κυβερνητική συνεργασία ΑΚΕΛ - ΔΗΚΟ είτε θα απελευθερώσει δυνατότητες για νέες συμμαχίες, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε μια νέα πλειοψηφία στη Βουλή.
Οι πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο και κυρίως οι δύο μόνιμοι μονομάχοι (ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ) αρνούνται ότι οι εκλογές έχουν σχέση με τις προεδρικές του 2013, όλοι όμως γνωρίζουν ότι αποτελούν αποφασιστικό πρόκριμα.
Τα κόμματα της κυβερνητικής συμμαχίας βρίσκονται σε άμυνα καθώς μάχονται να συγκρατήσουν τουλάχιστον τις δυνάμεις τους και να διατηρήσουν το σημερινό status quo, το οποίο μετά την αποχώρηση των σοσιαλιστών της ΕΔΕΚ από το κυβερνητικό στρατόπεδο τους παρέχει οριακή πλειοψηφία στη Βουλή.
Πληθώρα δημοσκοπήσεων έδειξαν ότι το ΑΚΕΛ έχει χάσει την πρωτοκαθεδρία στο πολιτικό σκηνικό και ο Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ) εμφανίζεται να προηγείται σε όλες με διαφορά από 0,4% έως και 2,5%.
Το άλλο κόμμα της κυβερνητικής συμμαχίας, το οποίο σπαράσσεται από εσωτερικές έριδες με κύρια αιτία την πολιτική του προέδρου Χριστόφια στο Κυπριακό και την οικονομία, καταβάλλει κοπιώδη προσπάθεια να αποφύγει σοβαρή καθίζηση των ποσοστών του.
Οι σοσιαλιστές της ΕΔΕΚ προσδοκούν σε έστω και μικρή αύξηση των ποσοστών τους που θα τους επιτρέψει να κερδίσουν και έκτη έδρα, ενώ και οι Οικολόγοι αναμένουν να κερδίσουν και δεύτερη έδρα.
Το νέο στοιχείο στο πολιτικό σκηνικό είναι η κάθοδος στις εκλογές ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥ κόμματος, του ΕΛΑΜ (Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο) – κάτι ανάλογο της Χρυσής Αυγής.
Η παρουσία του ΕΛΑΜ αφαιρεί ψήφους από το Ευρωπαϊκό Κόμμα (και λιγότερες από τις παρυφές του ΔΗΣΥ), το οποίο είναι ζήτημα αν καταφέρει να πλησιάσει τα ποσοστά των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών.
Αυτό όμως που τρομάζει τα κόμματα είναι το υψηλό – για τα κυπριακά δεδομένα - ποσοστό αποχής που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2006 το ποσοστό αποχής είχε διαμορφωθεί στο 12% και τώρα οι δημοσκόποι υπολογίζουν πως μπορεί να φθάσει το 15%.
Σημασία όμως έχει η πολιτική προέλευση της αποχής, η οποία εντοπίζεται μάλλον στα κόμματα της κυβερνητικής συμμαχίας.
Το ΑΚΕΛ, εμφάνιζε για πρώτη φορά χαμηλά ποσοστά συσπείρωσης μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, ενώ 35% των ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ παρέμεναν αδιάφοροι.
Ολα αυτά βεβαίως έχουν πολιτική εξήγηση.
Η εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας έφερε τον ίδιο και το κόμμα του αντιμέτωπους με πολιτικοϊδεολογικές αντιφάσεις, κυρίως όσον αφορά την οικονομική κρίση.
Για τον ίδιο λόγο πολλές από τις προεκλογικές επαγγελίες έμειναν κενό γράμμα, κάτι που προκάλεσε την κοινωνική δυσαρέσκεια.
Από την άλλη, στο Κυπριακό η κατάσταση όχι μόνο τελματώθηκε, αλλά επιπροσθέτως οι προεδρικοί χειρισμοί (προτάσεις για εκ περιτροπής Προεδρία, περιουσιακό κ.ά.) εισέπραξαν την αντίθεση σχεδόν όλων των λοιπών πολιτικών δυνάμεων.
Ετσι όσοι εμπιστεύτηκαν τον Δημήτρη Χριστόφια ως «Πρόεδρο λύσης» – όπως ήταν το προεκλογικό του σύνθημα – μάλλον απογοητεύτηκαν.
Η εικόνα της κυβερνητικής συμμαχίας πλήττεται και από τα συμβαίνοντας στο εσωτερικό του ΔΗΚΟ.
Το κόμμα αυτό παραμένει κυβερνητικός εταίρος, αλλά τη σφοδρότερη κριτική (για την οικονομία) η κυβέρνηση τη δέχεται από τον αντιπρόεδρό του Ν. Παπαδόπουλο, γιο του πρώην Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου.
Αλλά και στο Κυπριακό το κόμμα αυτό διαφωνεί – και το λέει – με ορισμένους χειρισμούς του κ. Χριστόφια.
Δεδομένων αυτών, η αντιπολίτευση του ΔΗΣΥ δεν χρειαζόταν να κάνει και πολλά πράγματα για να πάρει το προβάδισμα
Τα στραβοπατήματα της κυβερνητικής συμμαχίας και του Προέδρου έδωσαν πρόσφορο έδαφος στον πρόεδρο του κόμματος Ν. Αναστασιάδη να εμφανίζεται ενωτικός, να προτείνει μια πλατφόρμα εθνικής συνεννόησης και να κάνει προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης στην οικονομία, ζήτημα το οποίο ας σημειωθεί πως σε ορισμένες δημοσκοπήσεις ξεπέρασε το Κυπριακό ως κριτήριο με βάση το οποίο θα ψηφίσουν οι πολίτες.
Ωστόσο όποιο προβάδισμα και αν επιτύχει τελικώς ο ΔΗΣΥ το βράδυ της Κυριακής μπορεί να μείνει μια νίκη στα χαρτιά, μια νίκη γοήτρου η οποία δεν θα μπορεί να επηρεάσει τη συνέχιση της κυβερνητικής συμμαχίας αν δεν μπορέσει να διαμορφώσει πολιτικές συμμαχίες για την επόμενη μέρα.
Και η πρώτη μάχη θα είναι η εκλογή νέου Προέδρου της Βουλής.
Οι συμμαχίες που θα σχηματιστούν γι' αυτή την εκλογή αποτελούν κατά κανόνα και το πρελούδιο των συμμαχιών για τις προεδρικές εκλογές.
Ακόμα και αν ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ δεν συγκεντρώσουν τον μαγικό αριθμό των 29 εδρών που διαθέτουν σήμερα (18 το ΑΚΕΛ και 11 το ΔΗΚΟ), θα μπορούν να ζητήσουν την υποστήριξη των Οικολόγων.
Από την άλλη, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ (5 έδρες σήμερα) Γ. Ομήρου έχει δηλώσει ότι θα είναι υποψήφιος και πιθανόν να είχε την υποστήριξη του ΔΗΣΥ (18 έδρες σήμερα) και του ΕΥΡΩΚΟ (3 έδρες σήμερα)