Ο ΔΣΑ, όπως είναι γνωστό, ηγήθηκε επιστημονικά μιας νομικής προσπάθειας υπεράσπισης των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών που θίγονται, επιδιώκοντας την αποτελεσματική παρέμβαση της δικαστικής εξουσίας για την προστασία αυτών, υπό το φως του Συντάγματος και των Ευρωπαϊκών και Διεθνών Συμβάσεων.
Στις 29.7.2010 ο ΔΣΑ κατέθεσε από κοινού με άλλους επιστημονικούς φορείς, ενώσεις και πολίτες αίτηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) για την ακύρωση ορισμένων αποφάσεων και πράξεων εκτελεστικών του Μνημονίου. Η υπόθεση συζητήθηκε στις 23.11.2010 ενώπιον της μείζονος Ολομέλειας.
Κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες, το ΣτΕ φέρεται να έχει....
απορρίψει την επίμαχη αίτηση και τους δικαστές να «εκτιμούν», μεταξύ άλλων, ότι το Μνημόνιο ήταν τάχα αναγκαίο για την αποφυγή της χρεωκοπίας της χώρας καθώς και ότι το δικαίωμα στην περιουσία των θιγόμενων, δηλαδή στους μισθούς και στις συντάξεις τους, περιορίζεται νομίμως καθώς διατηρούνται τάχα σε «βιώσιμα επίπεδα». Έτσι φαίνεται, ότι το ΣτΕ χωρίς συνταγματική μεταβολή, μετέστη σε συνταγματικό δικαστήριο.Στις 29.7.2010 ο ΔΣΑ κατέθεσε από κοινού με άλλους επιστημονικούς φορείς, ενώσεις και πολίτες αίτηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) για την ακύρωση ορισμένων αποφάσεων και πράξεων εκτελεστικών του Μνημονίου. Η υπόθεση συζητήθηκε στις 23.11.2010 ενώπιον της μείζονος Ολομέλειας.
Κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες, το ΣτΕ φέρεται να έχει....
Με την επιφύλαξη της δημοσίευσης της απόφασης του ΣτΕ – ελπίζουμε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα λόγω της σοβαρότητας και του επείγοντος του θέματος – ο Δ.Σ.Α έχει αποφασίσει να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επιδιώκοντας για μια ακόμη φορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Ελλήνων πολιτών, όπως πράττει ιστορικά μέχρι σήμερα.
Ο ΔΣΑ τέλος εκφράζει:
1.τη ΛΥΠΗ του για την απαράδεκτη διαρροή της απόφασης της διάσκεψης της μείζονος Ολομέλειας την ίδια ακριβώς ώρα που η κυβέρνηση του Μνημονίου ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, 2. τη ΛΥΠΗ του για την ποιότητα που έχει λάβει η δημοκρατία στη χώρα, μετά τα παραπάνω φαινόμενα και
3.την ΕΛΠΙΔΑ του ότι το περιεχόμενο της απόφασης δεν έχει αποδοθεί σωστά από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
πηγή
Από που ως που έφτασε το ΣτΕ στο συμπέρασμα ότι "ήταν αναγκαίο για την αποφυγή της χρεωκοπίας της χώρας" ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν η Ελλάδα προσέφυγε στο μηχανισμό στήριξης δεν υπήρχε κίνδυνος χρεωκοπίας. Η Ελλάδα είχε ένα από τα μικρότερα εξωτερικά χρέη παγκοσμίως και σωρεία άλλων πλεονεκτημάτων Δείτε εδώ : http://greki-gr.blogspot.com/2011/06/blog-post_3847.html
" … ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ( ΓΑΠ) προκάλεσε κρίση εμπιστοσύνης διαμορφώνοντας μια αρνητικότατη εικόνα τόσο της Ελλάδας και των Ελλήνων όσο και της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Γι΄αυτό, είπε στις αγορές ότι η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη, αναξιόπιστη και διεφθαρμένη χώρα, με διαλυμένους εισπρακτικούς μηχανισμούς και παρασιτική οικονομία, η οποία σκοπεύει να αυξάνει συνεχώς τα χρέη και συνεπώς τις δανειακές ανάγκες της. Με άλλα λόγια, είπε στους εν δυνάμει δανειστές ότι είμαστε κλέφτες, απατεώνες και χαραμοφάηδες και ότι δεν έχουμε μία. Ποιος θα μας δάνειζε φτηνά, υπό αυτές τις συνθήκες ; "
" … Στην περίπτωσή μας, μετά την ηθελημένη πρόκληση του ράλι ανόδου των επιτοκίων, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ( ΓΑΠ) ισχυρίστηκε ότι βρισκόμαστε σε μια τέτοια έκτακτη ανάγκη, επειδή η αγορές δε μας δανείζουν και δεν του δίνουν τον απαραίτητο χρόνο για την αναδιάρθρωση της οικονομίας και έξοδου από την οικονομική κρίση (λες ότι αυτή είναι η δουλιά των αγορών) με συνέπεια να υπάρχει αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων και άμεσος κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας. Προσέφυγε έτσι άρον άρον στη Τρόικα (ΕΕ, ΚΤΕ και ΔΝΤ), χωρίς να εξετάσει άλλο ενδεχόμενο, χωρίς να βγει καν στις αγορές ή να δοκιμασει να δανειστεί από το εσωτερικό και από ότι φαίνεται, αρνούμενος κιόλας να δεχτεί χαμηλότοκα δάνεια από αλλού ( δηλώσεις Καμμένου και έγγραφα που διέρρευσαν στο διαδίκτυο, - εγγρ.13 και σχετικό βίντεο ). Μόνο που οι αγορές μας δανείζαν, αλλά εξαιτίας του, μας δανείζαν ακριβά και ο ισχυρισμός ότι δεν υπήρχαν χρήματα για την πληρωμή μισθών και συντάξεων δε στέκει σε καμία περίπτωση, αφού τα συνολικά έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης (Κεντρ. Δημ. Διοίκ., ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και Κοινωνική Ασφάλιση) ήταν, σε όλη τη διάρκεια της ενδεκαετίας 2000 -2010, υψηλότερα από τις δαπάνες που απαιτήθηκαν για την πληρωμή μισθών των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα και πάσης φύσεως συντάξεων (εγγρ 20). Έπειτα, επειδή δεν υπήρχε αδυναμία δανεισμού, δεν υπήρχε πραγματικός κίνδυνος χρεοκοπίας, που εμφανίζεται, όταν μια χώρα δεν μπορεί να δανειστεί για να καλύψει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της, δηλαδή όταν δεν μπορεί να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της. Έχοντας υπόψιν ότι η άνοδος των επιτοκίων ήταν τεχνητή, ανά πάσα στιγμή μπορούσε να διακοπεί με αλλαγή συμπεριφοράς και πολιτικής, όπως σαφέστατα προκύπτει άλλωστε και από την έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών και σωρεία δημοσιευμάτων. Τέλος, ούτως ή άλλως η Ελλάδα δεν μπορούσε να χρεοκοπήσει, επειδή δεν τηρούσε της απαραίτητες προϋποθέσεις. Δεν είχε δηλαδή εκείνα τα τεράστια χρέη που να δικαιολογήσουν τη χρεοκοπια και περαν τουτου, η Ελλάδα είναι και μία από τις ελάχιστες δυτικές χώρες, οι οποίες διαθέτουν μεγάλη δημόσια περιουσία, ανεκμετάλλευτο, ενδεχομένως πλούσιο υπέδαφος, πολύ κερδοφόρες κοινωφελείς εταιρείες στην ιδιοκτησία του κράτους (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ κλπ) και έχει σημαντικούς τομείς στην Οικονομία της (τουρισμός, ναυτιλία, ποιοτικά γεωργικά προϊόντα), οι οποίοι δεν έχουν ουσιαστικά το φόβο του μισθολογικού ανταγωνισμού, εκ μέρους των αναπτυσσόμενων χωρών (Κίνα, Ινδία, Ρωσία κλπ) – όπως συμβαίνει με τις γερμανικές και άλλες βιομηχανίες. Συνεπώς, εύκολα μπορεί κανείς να κάνει θαύματα εκμεταλλευόμενος αυτά και όλα τα άλλα πλεονεκτήματα της χώρας, τα οποία μάλιστα ενισχύονται περαιτέρω και από τα προνόμια που η ΕΕ παρέχει (ελεύθερη διακίνηση προσώπων και εμπορευμάτων, κοινό νόμισμα, κονδύλια από τα διαρθρωτικά κοινοτικά ταμεία κλπ) και όχι να χρεοκοπήσει, όπως έλεγε και λέει συνεχώς ο εγκαλούμενος μηνυόμενος εδώ και 20 μήνες."
Για να στέκει ο ισχυρισμός ότι το Μνημόνιο "ήταν αναγκαίο για την αποφυγή της χρεωκοπίας της χώρας" και ότι τηρήθηκε η αρχή της αναλογικότητας η οποία το ΔΣΑ ισχυρίστηκε ότι παραβιάστηκε, πρέπει να αποδειχτούν τα εξής :
ΑπάντησηΔιαγραφή- ο κίνδυνος χρωκοπίας ήταν δεδομένος και αναπόφευκτος,
- ότι η μόνη λύση ήταν η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και η σύνταξη του συγκεκριμένου Μνημόνιου και
- ότι οι συνέπειες της χρεωκοπίας θα ήταν πολύ χειρότερες για τους πολίτες και τα δικαιώματα τους από τις συνέπειες του Μνημονίου.
Αποδείχτηκαν άραγε ;