ΧΑΡΑΖΟΝΤΑΣ ΠΟΡΕΙΑ...

Ξεκινώ μια σειρά άρθρων βασισμένων πάνω σε μια Ιδεολογική- Πνευματική βάση με απώτερο σκοπό το χάραγμα μιας πολιτικής πορείας Επαναστατικού χαρακτήρα στους ακόμη πιο δύσκολους καιρούς που έρχονται, είτε αυτοί οι καιροί χρονικά έχουν να κάνουν με τις επόμενες εβδομάδες ή με τα επόμενα χρόνια. Ο τίτλος “χαράζοντας πορεία” που έχω επιλέξει ως επικεφαλίδα γι’ αυτά τα άρθρα αποτελεί το συγκεντρωτικό άθροισμα αυτών των σκέψεων και έχει να κάνει με τις προσωπικές απόψεις, αναλύσεις και προτάσεις του γράφοντος γύρω από την ευρύτερη σημασία του αγώνα μας καθώς και την Επαναστατική Φύση του Κινήματος μας.
Μια Φύση που υφίσταται και το κυριότερο πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται στα αποφασιστικά χρόνια που έρχονται. Γιατί η... ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αποτελεί την ΜΟΝΑΔΙΚΗ οργανωμένη Ιδεολογική και Πολιτική Δύναμη η οποία ποιοτικά και ποσοτικά φέρνει το μήνυμα της Ελπίδας, της Μάχης, της Νίκης σε μια πολύ σκοτεινή εποχή.
Με βάση, λοιπόν, τα παραπάνω ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου γύρω από κάποια θεμελιώδη ζητήματα. Ξεκινώ από την αφετηρία λέγοντας πως αν και τα πατριωτικά συναισθήματα (με την έννοια του εθνικισμού φυσικά και όχι ενός νεφελώδους και με μεταφορική έννοια “πατριωτισμού” που εξυπηρετεί στενά συντηρητικά συμφέροντα συντεχνιών ή ατόμων και αποτελεί – σύμφωνα με τη γνωστή ρήση – “το τελευταίο καταφύγιο κάθε απατεώνα”) μπορούν να αναπτυχθούν και να διαμορφωθούν στους πολίτες με την Ιδεολογική εκπαίδευση ή με την πολιτική κατήχηση, εν τούτοις οι ρίζες του πατριωτισμού είναι εσωτερικές. Αυτή η εσωτερική ποιότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ένστικτο της διατήρησης του είδους. Η μόνη κυβέρνηση που μπορεί δικαιολογημένα να απαιτήσει από τους πολίτες της αφοσίωση μέχρι θανάτου είναι μια κυβέρνηση βασισμένη ακριβώς σ’ αυτά τα θεμέλια. Μια νόμιμη (με την ηθική έννοια του όρου) κυβέρνηση και ένα εξίσου νόμιμο κράτος εξυπηρετούν την έκφραση της συλλογικής θέλησης του Λαού, δηλαδή μιας ομάδας ανθρώπων κοινής καταγωγής, αρκετά ομογενούς επίσης σωματικά, ψυχικά και πνευματικά ώστε η έννοια του είδους να έχει πραγματικό νόημα για κάθε μέλος της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο το κράτος – και πολύ λιγότερο η κυβέρνηση – δεν είναι σε καμμιά περίπτωση αυτοσκοπός, αλλά μόνο ΜΕΣΟ για να φτάσουμε σ’ ένα συγκεκριμένο σκοπό.
Αυτός ο σκοπός είναι η διατήρηση και η ανέλιξη του λαού, η συνειδητοποίηση της Λαϊκής Κοινότητας μέσα από την αντίστοιχη συνειδητοποίηση της Φυλετικής Ψυχής σ’ ένα Σοσιαλιστικό Κράτος ενός Υψηλότερου Πολιτισμού. Επομένως, είναι σαφές πως ένα Κράτος έχει δικαίωμα στην πίστη και στην αφοσίωση ενός Λαού μόνο όταν και όσο αυτό ταυτίζεται με τα ζωτικά συμφέροντα του Λαού αυτού, όταν φροντίζει για το Εθνικό και Κοινωνικό καλό. Μια τέτοια αφοσίωση είναι τότε ισοδύναμη με την αφοσίωση στο ίδιο το είδος, και τότε ένα τέτοιο Κράτος είναι αρμονικό με την έννοια ότι η ύπαρξη του πηγάζει με φυσικό – θα μπορούσα να πω και βιολογικό – τρόπο από μια φυσική κοινότητα.
Από την δική του πλευρά κάθε αυτοσυνειδητοποιημένος πολίτης οφείλει πίστη στο είδος του, αλλά υποχρεώνεται να οφείλει πίστη και στην κυβέρνηση. Από αυτές τις δύο έννοιες η Φυλή αναμφίβολα προηγείται. Μόνο ένα Εθνικό, Λαϊκό και Φυλετικά Συνειδητοποιημένο Κράτος μπορεί να τις κάνει να συμπέσουν. Τι σχέση άραγε μπορεί να έχει με όλα τα προαναφερθέντα τόσο το σημερινό “Ελληνικό” κράτος, όσο και η αντίστοιχη “Ελληνική” κυβέρνηση; Τόσο η έννοια αυτού του κράτους όσο και αυτής της κυβέρνησης δεν περιορίζεται μόνο στις εξουσιαστικές κλίκες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δηλαδή το μεταπολιτευτικό τερατούργημα, αλλά πάει κατά τη γνώμη μου αρκετές δεκαετίες πίσω. Είναι, όμως, γεγονός πως η γάγγραινα της σαπίλας με όλα όσα την απαρτίζουν έχει γιγαντωθεί ανεξέλεγκτα τα τελευταία χρόνια, με τραγικό αποκορύφωμα την μνημονιακή λαίλαπα από τον Μάιο του 2010. Μια κυβέρνηση που ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύει τα ζωτικά συμφέροντα του Λαού και την προστασία της Εθνικής Ανεξαρτησίας, ενώ ταυτόχρονα προωθεί άνετα και αναιδέστατα τον πολυπολιτισμό, την άτακτη υποχώρηση στα εθνικά θέματα και την πλήρη παράδοση στις αχόρταγες ορέξεις του απάτριδου και απάνθρωπου καπιταλισμού, δεν είναι απλώς αντιφυσική και παράλογη, αλλά συνειδητά προδοτική.
Οι αφρικανοί και ασιάτες λαθρομετανάστες που κατά συρροή έρχονται στην Πατρίδα μας γιατί έτσι βολεύει την παγκοσμιοποίηση και τα ντόπια τσιράκια της, είναι φανερό πως δεν έχουν κανένα απολύτως λόγο να οφείλουν πίστη ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στο κράτος, ούτε πολύ περισσότερο στην δομή, τα ήθη, τα έθιμα και κυρίως στην φυλετική συνοχή αυτού του Έθνους.
Οι δημοκρατικές κυνοβολευτικές κυβερνήσεις που εξουσίασαν και εξουσιάζουν αυτή την Χώρα με μεθοδική δουλειά κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα προδοτικό, αντικοινωνικό, διεφθαρμένο και παρηκμασμένο κράτος τερατούργημα, που ανεύθυνα σ’ ότι αφορά την Ιστορία του τόπου, αλλά υπεύθυνα σ’ ότι αφορά τις εξωμοτικές διαθέσεις τους φροντίζουν με κάθε μέσο να προστατεύουν τα εκφυλισμένα γούστα, επιθυμίες και βίτσια ενός ολοένα και περισσότερο ανερμάτιστου συνονθυλεύματος με μηδαμινή εθνική συνείδηση και κοινωνική αλληλεγγύη.
Η διαφθορά της αστικής ζούγκλας σε συνδυασμό με τον μαρξιστικό μηδενισμό γίνονται ένα εφιαλτικό μείγμα που οδηγούν σ’ έναν τυραννικό μηχανισμό ελέγχου της σκέψης. Αυτό το κράτος μαριονέτα έχει αποξενωθεί εντελώς από τα φυλετικά εκείνα στοιχεία του παρελθόντος που το δημιούργησαν και του έδωσαν ζωή. Αυτή την τρομερή όσο και τραγική αλήθεια θα αναλύσουμε την επόμενη εβδομάδα. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ