Περικλής Γιαννόπουλος: Πιο επίκαιρος παρά ποτέ...

Ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες, ἀγνοοῦμεν τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν Ἕλληνα, περισσότερον κάθε Κίνας κάθε Κινέζου. Φανταζόμεθα τὸν ἑαυτόν μας καὶ τὸν τόπον μας, ἀπὸ τὰ γράμματα ποὺ μᾶς στέλλουν οἱ Εὐρωπαῖοι, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἀγνοοῦν ἐντελέστατα. Καὶ εἰς τὴν ἰδικήν μας ὑπνοβατικὴν κατάστασιν καὶ εἰς τὴν ἰδικὴν μας παραφροσύνην, προστίθενται καὶ αἱ εὐρωπαϊκαὶ ἐξωφρενικαὶ γνῶμαι καὶ συμβουλαὶ καὶ μᾶς ἀποτρελλαίνουν τελειωτικῶς, χαπτόμεναι ὅπῶς χάπτεται ἡ κάθε γνώμη τοῦ κάθε Δίτεριχ ἢ Μίντεριχ, τοῦ ὁποίου τοῦ καπνίζει νὰ μᾶς φωτίσῃ καὶ μᾶς συμβουλεύσῃ καὶ μᾶς βάλῃ νόμον εἰς τὸ σπίτι μας καὶ μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τὸν δρόμον μας, σὰν νὰ εἴμεθα ἐμεῖς στραβοὶ καὶ παραλυτικοί.....
.... Καὶ ὅσον ἀφορᾷ τοὺς Εὐρωπαίους τοὺς οἰουσδήποτε, ἔστω καὶ ἀκαδημαϊκούς, ἕνας Ἕλλην ἔχει τὸ θάρρος νὰ τοὺς εἰπῇ, ὅτι εἶναι ἀπρεπὲς καὶ ἀδικαιολόγητον, ἐνῷ τοιοῦτον βαθὺ ἐπιστημονικὸν πνεῦμα βασιλεύει εἰς τὴν Εὐρώπην, εἰς κάθε ζήτησιν, νὰ ἐφαρμόζονται εἰς τὴν ἑλληνικὴν ζήτησιν, κατ᾿ ἐξαίρεσιν μοναδικήν, τόσον παιδαριωδῶς ἐπιπόλαια συστήματα, καὶ νὰ ἐπιδεικνύεται τοιαύτη τόλμη πεποιθήσεως καὶ συμπερασμάτων, ἐπὶ πραγμάτων τόσον μακρυνῶν καὶ ἀγνώστων
(ἐφ. «Ἀκρόπολις», 11, 13-3-1903)