Η αληθινή ιστορία του ΕΑΜ: Ντοκουμέντα του προδοτικού και ανθελληνικού ρόλου των... κομμουνιστοσυμμοριτών

Στις Σεπτεμβρίου του 1941, ιδρύθηκε το Ε.Α.Μ. (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), από το ΚΚΕ κι άλλα τρία κομματίδια-σφραγίδες, το «Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος», το «Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος» και την Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας». Τι οδήγησε το ΚΚΕ να βρει… συνεταίρους στην ίδρυση του ΕΑΜ; Επρόκειτο για ένα ακόμα τέχνασμα των κομμουνιστών. Το ΚΚΕ είχε τότε μηδενική λαϊκή απήχηση κι έτσι η ίδρυση μιας ανοικτά κομμουνιστικής οργανώσεως θα ήταν εξ’ αρχής καταδικασμένη σε αποτυχία. Τα άλλα, λοιπόν, «κόμματα», κόμματα ανύπαρκτα χωρίς οπαδούς, που συμμετείχαν στην ίδρυση του ΕΑΜ, χρησιμοποιήθηκαν ως προκάλυμμα για το λαομίσητο ΚΚΕ.
Γιατί ιδρύθηκε το ΕΑΜ; Δύο ήταν οι λόγοι. Ο πρώτος και κύριος ήταν η....
υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης. Πράγματι, μετά την επίθεση της Γερμανίας στην Σοβιετική Ένωση, ο Στάλιν έδωσε γραμμή στα κατά τόπους παραρτήματά του στις κατεχόμενες χώρες, να βγουν αμέσως στο κλαρί, έτσι ώστε να απασχολούν όσο μπορούν περισσότερα γερμανικά στρατεύματα, τα οποία σε άλλη περίπτωση θα μεταφέρονταν στο ανατολικό μέτωπο.
Η ίδρυση του ΕΑΜ αποφασίστηκε την 1η Ιουλίου 1941, δηλαδή λίγες ημέρες μετά την έναρξη της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα», στην 6η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Ιδού η απόφαση της 6ης Ολομελείας, για την ίδρυση του ΕΑΜ: «Η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης, η υποστήριξη της νίκης της με όλα τα μέσα, είναι ύψιστο καθήκον κάθε κομμουνιστή, κάθε εργαζόμενου, κάθε ανθρώπου που θέλει τη λευτεριά της χώρας του από το φασιστικό ζυγό. Οι κομμουνιστές ποτέ δεν ξεχνάνε, πως σε τελευταία ανάλυση η Σοβιετική Ένωση είναι ο κοινός εχθρός όλων των ιμπεριαλιστών. Όμως, οι κομμουνιστές οφείλουν να δουν, ότι στο σημερινό στάδιο της αντισοβιετικής επίθεσης, ο φασισμός είναι ο κύριος εχθρός όχι μόνο του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, αλλά και κάθε δημοκρατικής κατάκτησης του λαού. Γι’ αυτό πρέπει να υποστηρίζουν κάθε προσπάθεια που θα τείνει στη συντριβή του φασισμού και στην υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης» (μια παρατήρηση με προφανή σημασία: με την φράση «υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης» αρχίζει το κείμενο και μ’ αυτήν τελειώνει).
Ωστόσο, η όλη δραστηριότητα του ΕΛΑΣ, του ενόπλου βραχίονα του ΕΑΜ/ΚΚΕ, ποτέ δεν απασχόλησε στα σοβαρά τα στρατεύματα κατοχής. Καμία σπουδαία μάχη δεν δόθηκε με πρωτοβουλία του ΕΛΑΣ. Κι όσες μάχες έγιναν, οφείλονται στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του γερμανικού στρατού. Η μόνη «αντιστασιακή» δράση των κατσαπλιάδων του ΕΛΑΣ περιοριζόταν σε διάφορες ενέδρες σε μεμονωμένους Γερμανούς στρατιώτες, με σκοπό να προκαλέσουν αντίποινα και υπό των φόβο των αντιποίνων να αναγκασθούν οι κάτοικοι της περιοχής που γίνονταν οι ενέδρες να καταφύγουν στους «αντάρτες» για να σώσουν τη ζωή τους.
Βέβαια, στην επετειακή ανακοίνωσή τους, οι σταλινοτσολιάδες του Περισσού, θριαμβολογούν ακατάσχετα, υποστηρίζοντας ακόμη και ότι «Ο ΕΛΑΣ καθήλωσε από 8 έως 12 μεραρχίες του εχθρού προξενώντας τεράστιες απώλειες στα στρατεύματα κατοχής, που είχαν σε ανθρώπινο δυναμικό πάνω από 30.000 νεκρούς και 6.500 αιχμαλώτους». Δεν θα μακρηγορήσουμε, αλλά οφείλουμε μια απάντηση στα τεράστια αυτά ψεύδη των σταλινοτσολιάδων. Πράγματι, στην Ελλάδα είχαν καθηλωθεί κάποιες γερμανικές μεραρχίες (μόνο που ήταν 6 κι όχι 8 έως 12). Όχι όμως υπό τον φόβο των κλεφτοκοτάδων του ΕΛΑΣ, αλλά υπό την απειλή συμμαχικής απόβασης (στην Πελοπόννησο), όπως εισηγείτο ο Τσώρτσιλ και στην οποία αντιδρούσε σθεναρά ο Στάλιν. Όσον αφορά τους 30,000 νεκρούς και τους 6.500 αιχμαλώτους, εδώ γελάνε! Σύμφωνα, λοιπόν, με επίσημο έγγραφο της «Υπηρεσίας της Ο. Δ. της Γερμανίας για την ενημέρωση συγγενών πεσόντων της Βέρμαχτ», με ημερομηνία 26/02/1985, οι Γερμανοί στρατιώτες που σκοτώθηκαν σε μάχες με τους αντάρτες (που δεν ήταν όλοι του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) ήταν –κρατηθείτε!- 376!!! Αξίζει να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο, οι Γερμανοί στρατιώτες που πέθαναν σε νοσοκομεία της Ελλάδος, προσβληθέντες από μαλάρια, τύφο και άλλες ασθένειες, ήσαν 721. Δηλαδή, περισσοτέρους Γερμανούς σκότωσε ο τύφος και η μαλάρια, παρά η «εθνική μας αντίσταση»! Όσον δε αφορά τους αιχμαλώτους, οι σταλινοτσολιάδες του Περισσού υπολογίζουν προφανώς τους χιλιάδες άνδρες της ιταλικής μεραρχίας «Πινερόλο», που παραδόθηκαν οικειοθελώς στον ΕΛΑΣ του Σαράφη μαζί με τον οπλισμό τους, αμέσως μετά την παράδοση της Ιταλίας στους «Συμμάχους».
Ο δεύτερος σκοπός του ΕΑΜ, ήταν η κατάληψη της εξουσίας μετά τον πόλεμο και η μετατροπή της Ελλάδος σε σοβιετικό δορυφόρο, γι’ αυτό εξοντώθηκαν οι άλλες εθνικές αντιστασιακές ομάδες, κατά τον «πρώτο γύρο». Για να μην υπάρξει οργανωμένη αντίσταση στην εφόρμηση του ΚΚΕ προς την κατάληψη της εξουσίας! Αναφέρει σχετικώς ο Ανδρέας Παπανδρέου στο βιβλίο του «Η δημοκρατία στο απόσπασμα»: «Η στρατηγική του ΚΚΕ είχε περάσει από δύο στάδια. Πρώτο, μέχρι τη μάχη της Τύνιδας το ΚΚΕ ήταν απόλυτα επαναστατικό. Δεύτερο, μετά τη μάχη της Τύνιδας, η πολιτική του ΚΚΕ μεταβλήθηκε σε πολιτική Δούρειου Ίππου. Αυτό σημαίνει πως το ΚΚΕ δεν σκόπευε πια να εγκαταστήσει το ΕΑΜ ως μεταπολεμική κυβέρνηση, αλλά απέβλεπε σε κυβέρνηση συνασπισμού, σε συνεργασία με το Βρετανικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, ως μέσο για την τελική αρπαγή της εξουσίας και την υποταγή της Ελλάδος στη Ρωσσία», Τέλος, εις ότι αφορά την «αντίσταση» του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ κατά των Βουλγάρων κατακτητών της Μακεδονίας μας, παραθέτουμε το παρακάτω σύμφωνο συναδελφώσεως με τους Βουλγάρους σφαγείς, που είναι ένα από τα πολλά παρόμοια που υπογράφησαν μεταξύ Βουλγάρων και ΚΚΕ:
«Σήμερον την 20ην Σεπτεμβρίου του 1944 εν Μελισσοχωρίω Μακεδονίας οι υπογεγραμμένοι αντιπρόσωποι του ΚΚΕ, του Βουλγαρικού Στρατού, του Ε.Λ.Α.Σ. και της Π.Ε.Ε.Α. συνεφωνήσαμε και αποφασίσαμε τα κάτωθι, προς ενίσχυσιν του κοινού απελευθερωτικού μας αγώνος καθώς και δια την μελλοντικήν μας συνεργασίαν.
ΑΡΘΡΟΝ 1ον. Άμεσος υποστήριξις του Ε.Λ.Α.Σ. με πολεμικόν υλικόν δια του Βουλγαρικού Στρατού.
ΑΡΘΡΟΝ 2ον. Ό Βουλγαρικός Στρατός δεν θα επιτεθή κατά του Ε.Λ.Α.Σ. και θα υποστήριξη τας επιχειρήσεις του και εναντίον Κυβερνητικών Στρατευμάτων και εναντίον Εθνικιστικών Σωμάτων.
ΑΡΘΡΟΝ 3ον. Κατά την Αγγλοαμερικανικήν απόβασιν εν Ελλάδι ο Ε.Λ.Α.Σ. υποχρεούται να συμπεριλάβη εις τας τάξεις του Βουλγαρικά Στρατεύματα και να τα υποστηρίξη.
ΑΡΘΡΟΝ 4ον. Κατά την απόβασιν θα ενωθούν τα Βουλγαρικά Στρατεύματα και ο Ε.Λ.Α.Σ.
ΑΡΘΡΟΝ 5ον. Ό Ε.Λ.Α.Σ. υποχρεούται εν περιπτώσει υποχωρήσεως να υποστήριξη τα Βουλγαρικά Στρατεύματα μέχρι συνόρων.
ΑΡΘΡΟΝ 6ον. Όλο το Βουλγαρικό πολεμικό υλικό το ευρισκόμενον εις Μακεδονίαν και Θράκην θα παραχωρηθή εις τον Ε.Λ.Α.Σ.
ΑΡΘΡΟΝ 7ον. Ό Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνει τον έφοδιασμόν του Βουλγαρικού Στρατού.
ΑΡΘΡΟΝ 8ον. Ό Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνει την προστασίαν της Βουλγαρικής μειονότητας και της περιουσίας αυτής και θα διευκολύνη έφ’ όσον αύτη θα ζήτηση την αναχώρησίν της εις την Βουλγαρίαν, συναποκομίζουσα και την περιουσίαν της.
ΑΡΘΡΟΝ 9ον. Από κοινού άγων εναντίον εκείνων πού εναντιούνται εις τον Ε.Λ.Α.Σ. και το ΚΚΕ.
ΑΡΘΡΟΝ 10ον. Το ΕΑΜ, το ΚΚΕ και ο Ε.Λ.Α.Σ. αναλαμβάνουν να σχηματίσουν μίαν Διεθνή Μακεδονίαν μετά το τέλος του πολέμου.
ΑΡΘΡΟΝ 11ον. Κατάργησις συνόρων μεταξύ Βουλγαρίας – Ελλάδος και Σερβίας.
ΑΡΘΡΟΝ 12ον. Ουδείς Βούλγαρος θα συλληφθή εν Μακεδονία και Θράκη από τον Ε.Λ.Α.Σ.
Εν Μελισσοχωρίω την 20η-9-1944
Δια το Κ.Κ. Βουλγαρίας: Φιλίπποβιτς, Γραμ. Βουλγαρικής Λέσχης
Δια τον Βουλγαρικόν Στρατόν: Γιούνωφ, Υπολοχαγός
Δια τον Ε.Λ.Α.Σ.: Αυγερινός
Δια την Π.Ε.Ε.Α.: Στασινόπουλος»

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ