(Τίποτα πιο σπουδαίο δεν υπάρχει για τους Έλληνες από την Ελευθερία)Το ανωτέρω απόφθεγμα αναφερόταν σε τιμητικό ψήφισμα της ελληνικής πόλης της Ιωνίας, Πριήνη, τον 3ο π.χ αιώνα. Υπάρχουν αναρίθμητα περιστατικά στην ιστορική διαχρονία, που αποδεικνύουν την αλήθεια του ρητού, καταλύοντας τη διαιρετική διάσταση του χρόνου και τον μερισμό παρελθόντος, παρόντος, μέλλοντος, δείχνοντας ότι ο πόθος για ελευθερία αποτελεί διαχρονικά για τους Έλληνες, το πυρηνικό δομικό στοιχείο της ύπαρξής τους.
Έτσι, στα 1869 ο....
Λευκαδίτης ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, έγραψε το γνωστό ποίημα «Φωτεινός Ζευγολάτης». Το ποίημα (επίκαιρο σήμερα παρά ποτέ) είναι εμπνευσμένο από ένα περιστατικό που είχε συμβεί ανάμεσα στον σταλμένο από τη Βενετιά για να αφεντεύει στη Λευκάδα, Τζώρτζη Γρατσιάνο και το Λευκαδίτη ξωμάχο Φωτεινό.
Ο Φωτεινός καλεί το γιο του Μήτρο να διώξει από το χωράφι του τα σκυλιά του Γρατσιάνου, επειδή του προκαλούν ζημιές. Ο γιος όμως φοβάται να το κάνει και δεν τον ακούει. Τότε ο γέροντας αρπάζει τη σφεντόνα του, ξαπλώνει χάμω το ένα σκυλί και σπάζει το ποδάρι του άλλου. Μετά από λίγο μπροστά του στέκει ο Γρατσιάνος με την πολυπληθή συνοδεία του καβάλα στ’ άλογα…
Φωτεινός ο ζευγολάτης
-Παρ’ ένα σβώλο, Μήτρο,
και διώξ’ εκείνα τα σκυλιά, που μου χαλούν το φύτρο.
Ο χερουλάτης έφαγε τ’ άχαρα δάχτυλά μου
και στην αλετροπόδα μου ελυώσαν τα ήπατά μου.
Δυο μήνες έρρεψα εδεδώ, εσάπισα στη νώπη
μ’ αρρώστια, με γεράματα! Βάσανα, νήστεια, κόποι
γι’ αυτό το έρμο το ψωμί! Και τώρα που......
συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών