Το αίμα του λιονταριού και το πανηγύρι των αρουραίων

Η Σύρτη ή  το Στάλινγκραντ της έρημου, αντιστάθηκε με όλο το αίμα της εναντίον της ουράνιας βαρβαρότητας του ΝΑΤΟ και των αυτοχθόνων μισθοφόρων τους.

Ανάμεσα στα καπνισμένα  ερείπια της μαρτυρικής πόλης, πέθανε ένα λιοντάρι. Ένα λιοντάρι το οποίο σε όλη τη διάρκεια της ζωής του όπως και στο θάνατό του, είχε ξαναδώσει την υπερηφάνεια στην χώρα του, στο λαό του, στην ήπειρο του σε όλους τους άθλιους της γης.

Γύρω από το θανατωμένο σώμα του, όπως οι πεινασμένοι αρουραίοι, οι βάρβαροι του CNT και του ΝΑΤΟ καυγαδίζουν για τα απορρίμματα της ευγενούς σάρκας του. 

«Εμείς τον αποτελειώσαμε» φωνάζουν οι αρουραίοι του  Shape και των Ιλισίων».

«"Όχι, εμείς είμαστε» ανταπαντάνε οι αυτόχθονες αρουραίοι». 

Το πληγωμένο σώμα του Καντάφι είναι η πληγωμένη Λιβύη, που δίνεται ως... βοσκότοπος στο ΝΑΤΟ και το CNT.

Η Λιβύη του Καντάφι ήταν μια χώρα υπερήφανη. Οι πολίτες της δεν έπρεπε να ικέτευαν για ελεημοσύνη στην πόρτα των Ευρωπαίων αρχόντων. 

Η Λιβύη του Καντάφι ήταν μια ευημερούσα χώρα. Ήταν το Ελντοράντο  όλης της Αφρικής. Η γη της αφθονίας που εξασφάλιζε την πλήρη απασχόληση. 

Η Λιβύη του Καντάφι ήταν μια χώρα της ισοτιμίας. Οι γυναίκες σπούδαζαν  και είχαν καλύτερες επιδόσεις από τους άνδρες. Οι γυναίκες αποφάσισαν. Οι γυναίκες διοικούσαν. Οι γυναίκες πολεμούσαν.

Η Λιβύη του Καντάφι ήταν μια γενναιόδωρη χώρα. Δωρεάν σχολεία εξοπλισμένα με τον πιο σύγχρονο εξοπλισμό. Δωρεάν νοσοκομεία χωρίς παραλείψεις. Αυτή η Λιβύη, μεταξύ άλλων, χρηματοδότησε το Rascom 1, ένα δορυφόρο επικοινωνιών που θα επέτρεπε σε όλους τους Αφρικανούς να τηλεφωνήσουν σχεδόν δωρεάν, αυτούς που πλήρωναν τα ακριβότερα τηλέφωνα στον κόσμο. Η Ευρώπη είχε προχωρήσει μέχρι να αποικίσουν τα αφρικανικά δίκτυα επικοινωνίας, αναγκάζοντας την ήπειρο να πληρώσει 500 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για τη σύνδεση των Αφρικανών στους δορυφόρους της. 

Η Λιβύη του Καντάφι ήταν η χώρα της αλληλεγγύης. Μέσω ενός Υπουργείου  υπεύθυνου για τη στήριξη της παγκόσμιας επανάστασης, αυτή η Λιβύη είχε αγκαλιάσει όλους τους αντιστασιακούς του κόσμου, είχε χρηματοδοτήσει αμέτρητα απελευθερωτικά κινήματα: Μαύρους Πάνθηρες, ακτιβιστές αντι-απαρτχάιντ, Χιλιανούς αντιστασιακούς, του Σαλβαδόρ, των Βάσκων, της Ιρλανδίας , τους Παλαιστίνιους, της Αγκόλας. Κατοικημένοι από τις πρωτογενείς φαντασιώσεις τους μερικές  ευρωπαϊκές εφημερίδες είχαν αναφέρει ότι γυναίκες ελεύθεροι σκοπευτές των Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC) είχαν προσληφθεί από τον Καντάφι. Αγνή παραπληροφόρηση. Ωστόσο, οι πολεμιστές του απελευθερωτικού κινήματος της Δυτικής Σαχάρας, του Μετώπου Πολισάριο, προστάτευαν όντως καλά την Τρίπολη από τη βαρβαρότητα του ΝΑΤΟ / CNT. 

Η Λιβύη του Καντάφι έζησε την εμπειρία της άμεσης δημοκρατίας. Ο Καντάφι είχε μόνο ένα συμβολικό ρόλο, αυτού του σοφού γέροντα ταυτόχρονα σεβαστού και καθησυχαστικού. Ο πληθυσμός ενθαρρυνόταν να συζητήσει και να ορίζει τη μοίρα του μέσω των λαϊκών Συνελεύσεων. Δεν χρειαζόταν ούτε κοινοβούλιο ούτε κόμματα.
  

Δυστυχώς, η Λιβύη του Καντάφι δεν κατάφερε να εγκαταστήσει μια βιώσιμη δημοκρατία. Οι προσωπικές διαμάχες πήραν το προβάδισμα έναντι των συλλογικών συμφερόντων. Όπως πολλές επαναστάσεις, η Λιβύη του Καντάφι γνώρισε τον ιδεολογικό εκφυλισμό και την παρέλαση των πόνων και των αδικιών. 

Η Λιβύη του Καντάφι δεν κατάφερε να εδραιώσει  την ειρήνη μεταξύ των φατριών και των φυλών της Τριπολίτιδας και της Κυρηναϊκής. 

Η Λιβύη του Καντάφι πίστευε ότι μόνο η δύναμη κέρδιζε  τους φρενήρεις τζιχάντ της Αλ Κάιντα, οπορτουνιστές και φιλοδυτικούς αποστάτες.

Η Λιβύη του Καντάφι προσπάθησε να σπάσει τη διεθνή απομόνωση της, νομίζοντας ότι οι αρουραίοι των Ιλισίων, της  Downing Street αρ. 10, του παλατιού Chigi ή του Λευκού Οίκου θα έρχονταν να φάνε στο χέρι της. Αυτοί οι αρουραίοι  στην πραγματικότητα  γλίστρησαν ύπουλα στο μανίκι της φόρμας του. Άρπαξαν την ευκαιρία να διεισδύσουν στη χώρα του, να την σαμποτάρουν, να την καταστρέψουν και να την λεηλατήσουν για έναν αιώνα. 

Τώρα οι αρουραίοι της Ευρώπης και οι αρουραίοι του CNT ξεδιψούν στη χαίτη του λιονταριού. 

Αλλά το λιοντάρι απέδρασε από τα νύχια τους για πάει να βρει τον Λουμούμπα και τον Σανκάρα, τα άλλα μαρτυρικά παιδιά της Αφρικής.

Πιέστε, ορδές των δειλών, Πιέστε! Να κάψει το αίμα του τα έντερα σας,  όπως το  Zaqqum*!

Κλάψτε, Λίβυοι Πατριώτες, κλάψτε! ! Τα δάκρυα σας να καταπιούν τους χάρους  σας και τους στρατούς τους. 

*Το δένδρο  Zaqqum -αναφέρεται στο Κοράνι, Sure 44 Verse 43-46- ονομάζεται και καταραμένο δένδρο,  φύτρωσε στις φλόγες της κόλασης. Οι  κολασμένοι είναι καταδικασμένοι να το τρώνε και η φλόγα τους καίει τα σωθικά. 
πηγή