σ.σ. ΠΑΣΠΑΡΤΟΥ: Το κρατάμε το άρθρο γιατί μετά την αποψινή βραδυά θα μπορούμε να το τρίβουμε στη μούρη πολλών.....
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Όλοι οι λύκοι αλυχτούν, μέσα κι έξω απ΄ την Πατρίδα. Η πέμπτη Φάλαγγα της υποταγής, οι ίδιοι που προχθές, πιστεύοντας πως ο Παπανδρέου θα ανατραπεί, τον λοιδορούσαν και του έκαναν μνημόσυνο, σήμερα έχουν πιάσει εργολαβία εκβιασμών κατά του Αρχηγού της Ν.Δ.
Η ίδια ομοχειρία, που ενάμιση χρόνο τώρα προσπαθούσε λυσσαλέα να μας πείσει για την σωτηρία μας με το Μνημόνιο κι εκβίαζε την συνενοχή του Αντώνη, τώρα ξανάπιασε το πηλοφόρι και το μυστρί.
Για την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τι να πει κανείς; Τι να πεις για....
την διαστρέβλωση του Συντάγματος και την παρωδία των δημοκρατικών θεσμών; Η φυλή μαζεύτηκε και του έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, όχι για να κυβερνήσει αλλά για να…φύγει, όπως υποσχέθηκε. Αυτός όμως μένει και να δείτε που θα προσπαθήσει να ρίξει και τον Ιζνοκούντ. Παραμύθι στο Λαό, παραμύθι και στους συνενόχους.
Για να μην το πάμε γύρω – γύρω, ας πούμε ωμά και ντρέτα την αλήθεια. Στο ΠΑΣΟΚ υπερασπίζονται το πορτοφόλι τους, την νομή της εξουσίας και τα εξ αυτής ωφελήματα. Δεν κοκκινίζουν, γλύφουν εκεί που έφτυναν και κάνουν συναλλαγές και συμφωνίες μεταξύ τους, που καμία σχέση δεν έχουν με την Πατρίδα, το Λαό και τα συμφέροντα του, το Σύνταγμα. Νυν υπέρ πάντων η πασοκάρα κι ας καεί το σύμπαν.
Όλοι αυτοί οι ηρωικοί αμφισβητίες, που βρυχώνταν ανησυχούντες στα παράθυρα και τους κοινοβουλευτικούς διαδρόμους, κατάπιαν αμάσητη την απίστευτη τυχοδιωκτική αθλιότητα του δημοψηφίσματος κι ύστερα σήκωσαν το χεράκι τους, ψέλλισαν ναι και στρογγυλοκάθισαν στο αυγό τους. Κότες πράσινες λειράτες. Διότι αν είχαν λίγη τσίπα, θα τον έστελναν σπίτι του, θα εξέλεγαν άλλο αρχηγό κι αφού έπαιρνε αυτός ψήφο εμπιστοσύνης θα οδηγούσε ταχέως την χώρα σε εκλογές, ενώ παράλληλα θα δέχονταν ό,τι επίμονα προτείνει ο Αντώνης για την κύρωση της συμφωνίας της 26/10 και την εκταμίευση της 6ης δόσης.
Έτσι θα προκύψει νέα κυβέρνηση με καθαρή εντολή που θα μπορέσει να δώσει τον αγώνα για τα εφαρμοστικά μέτρα, την αλλαγή της συνταγής που μας οδήγησε σε οικονομική και κοινωνική ασφυξία, να κάνει αυτό που δεν έκανε ο τύπος που φεύγει για να μείνει: να διαπραγματευτεί.
Ο μνημονιακός τουρίστας του Μαξίμου, αφού προκάλεσε τη θύελλα με την τυχοδιωκτική γκέλα του περί δημοψηφίσματος, τώρα θέλει να μας σώσει από το θηρίο που έφερε στην αυλή μας κι αλυχτάει μπρος στα μούτρα μας. Η αλήθεια είναι πως τρέμει τον Λαό. Προλαβαίναμε να κάνουμε δημοψήφισμα με διχαστικό κι αυτοκτονικό ερώτημα αλλά δεν προλαβαίνουμε, δεν πρέπει, τάχα, να γίνουν εκλογές. Ξέρετε γιατί; Γιατί το ΠΑΣΟΚ θα πάρει το πολύ 15%. Γιατί θα φύγουν από τα Υπουργεία κι όσους φακέλους κι αν κάψουν, η αλήθεια των πεπραγμένων τους θα μας τραβάει απ’ το μανίκι. Κι είπαμε, το Γουδί δουλεύει υπό έκτακτες συνθήκες, αλλά ο Κορυδαλλός είναι πάντα εκεί. Τρίτη – Πέμπτη μακαρόνια, φάτε μάγκες βγάλτε χρόνια. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει καθαρό βλέμμα κι αυτό τρομάζει αυτούς που έχουν μάθει στον αμοραλισμό και την κυνική αρπακτικότητα. Ο Αντώνης δεν μετείχε στο πάρτυ της μεταπολιτευτικής παράγκας. Παρά την ρήση του Μπιθικώτση, «όλοι στην ίδια σκάφη πλένουμε τα ρούχα μας», εκείνος τα πλένει χώρια. Εκεί που τα πλένουν οι τίμιοι άνθρωποι. Δεν είναι σαν τα μούτρα τους και δεν πρόκειται να γίνει τώρα.
Το πρόβλημα, αδέρφια, του Γιώργου είσαστε εσείς, ο Λαός. Η πολιτική φάμπρικα που στήσανε αυτά τα καλόπαιδα, τα σόγια, τα εξαπτέρυγα και οι συμπαρομαρτούντες, δεν αντέχει στην λαϊκή ετυμηγορία, στην γνώμη και στην ψήφο σας. Από πίσω είναι ο «μεταμφιεσμένος Έλληνας με την αμερικάνικη καρδιά» κι ένα σωρό περίεργοι τύποι, που μιλάνε φραγκοχιώτικα, αγγλικά του μιντγουέστ και γερμανικά. Αυτοί που ακολουθούσαν τις επίσημες αποστολές στο εξωτερικό άδολα κι ανιδιοτελώς.
Αυτό το βαλκανικό οικόπεδο, την ρωμιά γελάδα γι’ άρμεγμα, δεν θα την εγκαταλείψουν εύκολα.
Λοιπόν, αφέντης σε αυτόν τον τόπο είναι ο Λαός, είναι το Έθνος των Ελλήνων. Όχι οι αντζέντηδες της χρεωκοπίας, όχι τα νεοφιλεύθερα ανεπάγγελτα τσογλάνια, που ως γύπες μαζεύονται σε παρακάμαρες, συνωμοτούντες για λίγη εξουσία πάνω στην ενδεχόμενη καταστροφή.
Εδώ κουμάντο κάνουν οι Έλληνες κι αυτοί πρέπει να ερωτηθούν και ν’ αποφασίσουν. Όχι μια Βουλή που εξελέγη τον Οκτώβριο του 2009 με παραμύθια για «λεφτά υπάρχουν» και που τώρα καμία αντιστοιχία δεν έχει με την λαϊκή βούληση.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν ζητάει υπουργεία, δεν ζητάει την πρωθυπουργία μιας κυβέρνησης χωρίς λαϊκή εντολή, δεν υποδεικνύει καν τα πρόσωπα αυτής της βραχύβιας κυβέρνησης. Το αφήνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος θα πρέπει πάντα να θυμάται ότι είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κι όχι της οδού Ιπποκράτους. Ο Αντώνης απαιτεί να ερωτηθούν τα αφεντικά του τόπου: οι Έλληνες.
Παράλληλα στέλνει σαφές και κρυστάλλινο μήνυμα στην Ευρώπη. Φυσικά και συμφωνεί με την δανειακή σύμβαση. Που αλλού θα βρει σήμερα πόρους η Ελλάδα, εδώ που μας έφεραν οι σκιντζήδες του Μνημονίου; Φυσικά και συμφωνεί με τους δημοσιονομικούς στόχους. Δηλαδή το να επιδιώξουμε πρωτογενές πλεόνασμα, το να έχουμε έξοδα λιγότερα από τα έσοδα μας, δεν θα έπρεπε να ήταν διαχρονικός και υπερκομματικός στόχος μας; Πρέπει να μας τον υποδείξουν οι εταίροι μας; Στο σπίτι μας τι διαφορετικό προσπαθούμε να κάνουμε, όσοι είμαστε νοικοκύρηδες κι όχι ρεμάλια και μπαταξήδες; Έ, λοιπόν το να νοικοκυρέψουμε και το σπίτι του Έθνους, την Πατρίδα, δεν είναι συμβατική υποχρέωση αλλά κοινή λογική, αυτονόητο καθήκον.
Χρειαζόμαστε όμως αναπτυξιακή συνταγή κι όχι θηλιά ύφεσης κι ανεργίας, υστέρησης εσόδων. Ποιος θα το διεκδικήσει αυτό; Ο Παπανδρέου; Ούτε τον σκύλο μου να πάει βόλτα δεν θα του εμπιστευόμουν. Στην Ευρώπη θα τους λέει «καλημέρα» και θα κοιτάνε απ’ το παράθυρο μήπως είναι νύχτα. Θα το κάνει ο λεξιλάγνος, φλύαρος κι ευλύγιστος σαν τον Καρατζαφέρη, ο Βενιζέλος, που ανερυθρίαστα έλεγε πριν λίγες μέρες ότι οι Έλληνες θα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στην Ελλάδα του ευρώ και την Ελλάδα της δραχμής, να διαλέξουν αν θέλουν να γυρίσουν στην Ελλάδα του 1960 ή και του 1950; Κι ύστερα τον πόνεσε η κοιλίτσα του και πήγε στο νοσοκομείο. Και μετά έγινε κι αυτός διαφωνών, με προφυλακή τον κολοσσό που λέγεται Μιλένα. Τα ξεχάσατε, λείπατε; Εγώ εδώ ήμουν και τον άκουγα. Ρε σαν δεν ντρεπόμαστε!
Λοιπόν, να ερωτηθεί το Αφεντικό για το δια ταύτα: οι Έλληνες. Κι οι Έλληνες ξέρουν πλέον ότι το διακύβευμα είναι η Ελευθερία μας και επίσης ξέρουν ποιος θα την υπερασπιστεί με σθένος και ποιοι είναι γιουσουφάκια της υποταγής, σαράφηδες της χρεωκοπίας και επενδυτές στο κοινωνικό χάος. Γκεσέμι χρειάζεται η Πατρίδα κι όχι συνεργαζόμενες κότες.
Όλοι οι λύκοι αλυχτούν, μέσα κι έξω απ΄ την Πατρίδα. Η πέμπτη Φάλαγγα της υποταγής, οι ίδιοι που προχθές, πιστεύοντας πως ο Παπανδρέου θα ανατραπεί, τον λοιδορούσαν και του έκαναν μνημόσυνο, σήμερα έχουν πιάσει εργολαβία εκβιασμών κατά του Αρχηγού της Ν.Δ.
Η ίδια ομοχειρία, που ενάμιση χρόνο τώρα προσπαθούσε λυσσαλέα να μας πείσει για την σωτηρία μας με το Μνημόνιο κι εκβίαζε την συνενοχή του Αντώνη, τώρα ξανάπιασε το πηλοφόρι και το μυστρί.
Για την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τι να πει κανείς; Τι να πεις για....
την διαστρέβλωση του Συντάγματος και την παρωδία των δημοκρατικών θεσμών; Η φυλή μαζεύτηκε και του έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, όχι για να κυβερνήσει αλλά για να…φύγει, όπως υποσχέθηκε. Αυτός όμως μένει και να δείτε που θα προσπαθήσει να ρίξει και τον Ιζνοκούντ. Παραμύθι στο Λαό, παραμύθι και στους συνενόχους.
Για να μην το πάμε γύρω – γύρω, ας πούμε ωμά και ντρέτα την αλήθεια. Στο ΠΑΣΟΚ υπερασπίζονται το πορτοφόλι τους, την νομή της εξουσίας και τα εξ αυτής ωφελήματα. Δεν κοκκινίζουν, γλύφουν εκεί που έφτυναν και κάνουν συναλλαγές και συμφωνίες μεταξύ τους, που καμία σχέση δεν έχουν με την Πατρίδα, το Λαό και τα συμφέροντα του, το Σύνταγμα. Νυν υπέρ πάντων η πασοκάρα κι ας καεί το σύμπαν.
Όλοι αυτοί οι ηρωικοί αμφισβητίες, που βρυχώνταν ανησυχούντες στα παράθυρα και τους κοινοβουλευτικούς διαδρόμους, κατάπιαν αμάσητη την απίστευτη τυχοδιωκτική αθλιότητα του δημοψηφίσματος κι ύστερα σήκωσαν το χεράκι τους, ψέλλισαν ναι και στρογγυλοκάθισαν στο αυγό τους. Κότες πράσινες λειράτες. Διότι αν είχαν λίγη τσίπα, θα τον έστελναν σπίτι του, θα εξέλεγαν άλλο αρχηγό κι αφού έπαιρνε αυτός ψήφο εμπιστοσύνης θα οδηγούσε ταχέως την χώρα σε εκλογές, ενώ παράλληλα θα δέχονταν ό,τι επίμονα προτείνει ο Αντώνης για την κύρωση της συμφωνίας της 26/10 και την εκταμίευση της 6ης δόσης.
Έτσι θα προκύψει νέα κυβέρνηση με καθαρή εντολή που θα μπορέσει να δώσει τον αγώνα για τα εφαρμοστικά μέτρα, την αλλαγή της συνταγής που μας οδήγησε σε οικονομική και κοινωνική ασφυξία, να κάνει αυτό που δεν έκανε ο τύπος που φεύγει για να μείνει: να διαπραγματευτεί.
Ο μνημονιακός τουρίστας του Μαξίμου, αφού προκάλεσε τη θύελλα με την τυχοδιωκτική γκέλα του περί δημοψηφίσματος, τώρα θέλει να μας σώσει από το θηρίο που έφερε στην αυλή μας κι αλυχτάει μπρος στα μούτρα μας. Η αλήθεια είναι πως τρέμει τον Λαό. Προλαβαίναμε να κάνουμε δημοψήφισμα με διχαστικό κι αυτοκτονικό ερώτημα αλλά δεν προλαβαίνουμε, δεν πρέπει, τάχα, να γίνουν εκλογές. Ξέρετε γιατί; Γιατί το ΠΑΣΟΚ θα πάρει το πολύ 15%. Γιατί θα φύγουν από τα Υπουργεία κι όσους φακέλους κι αν κάψουν, η αλήθεια των πεπραγμένων τους θα μας τραβάει απ’ το μανίκι. Κι είπαμε, το Γουδί δουλεύει υπό έκτακτες συνθήκες, αλλά ο Κορυδαλλός είναι πάντα εκεί. Τρίτη – Πέμπτη μακαρόνια, φάτε μάγκες βγάλτε χρόνια. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει καθαρό βλέμμα κι αυτό τρομάζει αυτούς που έχουν μάθει στον αμοραλισμό και την κυνική αρπακτικότητα. Ο Αντώνης δεν μετείχε στο πάρτυ της μεταπολιτευτικής παράγκας. Παρά την ρήση του Μπιθικώτση, «όλοι στην ίδια σκάφη πλένουμε τα ρούχα μας», εκείνος τα πλένει χώρια. Εκεί που τα πλένουν οι τίμιοι άνθρωποι. Δεν είναι σαν τα μούτρα τους και δεν πρόκειται να γίνει τώρα.
Το πρόβλημα, αδέρφια, του Γιώργου είσαστε εσείς, ο Λαός. Η πολιτική φάμπρικα που στήσανε αυτά τα καλόπαιδα, τα σόγια, τα εξαπτέρυγα και οι συμπαρομαρτούντες, δεν αντέχει στην λαϊκή ετυμηγορία, στην γνώμη και στην ψήφο σας. Από πίσω είναι ο «μεταμφιεσμένος Έλληνας με την αμερικάνικη καρδιά» κι ένα σωρό περίεργοι τύποι, που μιλάνε φραγκοχιώτικα, αγγλικά του μιντγουέστ και γερμανικά. Αυτοί που ακολουθούσαν τις επίσημες αποστολές στο εξωτερικό άδολα κι ανιδιοτελώς.
Αυτό το βαλκανικό οικόπεδο, την ρωμιά γελάδα γι’ άρμεγμα, δεν θα την εγκαταλείψουν εύκολα.
Λοιπόν, αφέντης σε αυτόν τον τόπο είναι ο Λαός, είναι το Έθνος των Ελλήνων. Όχι οι αντζέντηδες της χρεωκοπίας, όχι τα νεοφιλεύθερα ανεπάγγελτα τσογλάνια, που ως γύπες μαζεύονται σε παρακάμαρες, συνωμοτούντες για λίγη εξουσία πάνω στην ενδεχόμενη καταστροφή.
Εδώ κουμάντο κάνουν οι Έλληνες κι αυτοί πρέπει να ερωτηθούν και ν’ αποφασίσουν. Όχι μια Βουλή που εξελέγη τον Οκτώβριο του 2009 με παραμύθια για «λεφτά υπάρχουν» και που τώρα καμία αντιστοιχία δεν έχει με την λαϊκή βούληση.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν ζητάει υπουργεία, δεν ζητάει την πρωθυπουργία μιας κυβέρνησης χωρίς λαϊκή εντολή, δεν υποδεικνύει καν τα πρόσωπα αυτής της βραχύβιας κυβέρνησης. Το αφήνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος θα πρέπει πάντα να θυμάται ότι είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κι όχι της οδού Ιπποκράτους. Ο Αντώνης απαιτεί να ερωτηθούν τα αφεντικά του τόπου: οι Έλληνες.
Παράλληλα στέλνει σαφές και κρυστάλλινο μήνυμα στην Ευρώπη. Φυσικά και συμφωνεί με την δανειακή σύμβαση. Που αλλού θα βρει σήμερα πόρους η Ελλάδα, εδώ που μας έφεραν οι σκιντζήδες του Μνημονίου; Φυσικά και συμφωνεί με τους δημοσιονομικούς στόχους. Δηλαδή το να επιδιώξουμε πρωτογενές πλεόνασμα, το να έχουμε έξοδα λιγότερα από τα έσοδα μας, δεν θα έπρεπε να ήταν διαχρονικός και υπερκομματικός στόχος μας; Πρέπει να μας τον υποδείξουν οι εταίροι μας; Στο σπίτι μας τι διαφορετικό προσπαθούμε να κάνουμε, όσοι είμαστε νοικοκύρηδες κι όχι ρεμάλια και μπαταξήδες; Έ, λοιπόν το να νοικοκυρέψουμε και το σπίτι του Έθνους, την Πατρίδα, δεν είναι συμβατική υποχρέωση αλλά κοινή λογική, αυτονόητο καθήκον.
Χρειαζόμαστε όμως αναπτυξιακή συνταγή κι όχι θηλιά ύφεσης κι ανεργίας, υστέρησης εσόδων. Ποιος θα το διεκδικήσει αυτό; Ο Παπανδρέου; Ούτε τον σκύλο μου να πάει βόλτα δεν θα του εμπιστευόμουν. Στην Ευρώπη θα τους λέει «καλημέρα» και θα κοιτάνε απ’ το παράθυρο μήπως είναι νύχτα. Θα το κάνει ο λεξιλάγνος, φλύαρος κι ευλύγιστος σαν τον Καρατζαφέρη, ο Βενιζέλος, που ανερυθρίαστα έλεγε πριν λίγες μέρες ότι οι Έλληνες θα πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στην Ελλάδα του ευρώ και την Ελλάδα της δραχμής, να διαλέξουν αν θέλουν να γυρίσουν στην Ελλάδα του 1960 ή και του 1950; Κι ύστερα τον πόνεσε η κοιλίτσα του και πήγε στο νοσοκομείο. Και μετά έγινε κι αυτός διαφωνών, με προφυλακή τον κολοσσό που λέγεται Μιλένα. Τα ξεχάσατε, λείπατε; Εγώ εδώ ήμουν και τον άκουγα. Ρε σαν δεν ντρεπόμαστε!
Λοιπόν, να ερωτηθεί το Αφεντικό για το δια ταύτα: οι Έλληνες. Κι οι Έλληνες ξέρουν πλέον ότι το διακύβευμα είναι η Ελευθερία μας και επίσης ξέρουν ποιος θα την υπερασπιστεί με σθένος και ποιοι είναι γιουσουφάκια της υποταγής, σαράφηδες της χρεωκοπίας και επενδυτές στο κοινωνικό χάος. Γκεσέμι χρειάζεται η Πατρίδα κι όχι συνεργαζόμενες κότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών