Γ. Σεφέρη Ο Γ. Σεφέρης από νωρίς, όπως λέγει, αποξενώθηκε από τα «κομματικά» και η «αποστροφή που [αισθανόταν] για τους ελλαδικούς κομματικούς τρόπους» ίσως να ήταν αυτή που τον έκανε να απέχει από την πολιτική δράση. Πολλοί μάλιστα τον κατηγόρησαν για αυτό. Πάντως όποιος χαρακτηρισμός θα ήταν άδικος χωρίς να διαβάσει κανείς τα κείμενά του: |
Όσο για μένα, άρχισα να νιώθω την αποξένωση από τα ελλαδικά κομματικά αρκετά νωρίς από το τέλος του κινήματος του `35. Υπογραμμίζω τη λέξη: κομματικά. Από τότε, μόνο σε δυο γεγονότα της ιστορίας μας δόθηκα ολόκληρος, ψυχή και σώμα: στον περασμένο πόλεμο και στο θέμα της Κύπρου. Και στα δυο είδα μεγάλα ξυπνήματα και τρύγησα κάμποσες πικρές εμπειρίες. Και τώρα, αφού πέρασα μια ολόκληρη ζωή κλυδωνισμένη από στρατιωτικά κινήματα, δικτατορίες, μεταπολιτεύσεις, εξάρσεις, ολέθρους και απογνώσεις, αφού τα έζησα όλα αυτά, κατάσαρκα θα μπορούσα να πω, σαν Υπηρέτης του Κράτους, βρίσκω πως είναι θλιβερό και βαρύ, καθώς προχωρούν τα χρόνια, να καταλήγω στο συμπέρασμα πως δεν έχουμε προκόψει ούτε μια γραμμή σʼ αυτά τα ζητήματα. Κι όταν ένας τόπος δε δείχνει προκοπή μέσα σε σαράντα χρόνια, αυτό σημαίνει πως πέφτει κατακόρυφα. [...]
Ωστόσο συλλογίζομαι συχνά εκείνον τον...