Το πιο σημαντικό ερώτημα πυο θα έπρεπε όλους να μας προβληματίζει: ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ Ή ΚΡΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ;

Πολλά σενάρια έχουν επινοηθεί για έξοδο από την Κρίση Χρέους. Όλα όμως έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό το ότι βασίζουν την έξοδο από την Κρίση Χρέους στον περαιτέρω δανεισμό! Ως γνωστόν ο δανεισμός γίνεται βασικά με την έκδοση ομολόγων που αγοράζουν σχεδόν αποκλειστικά οι τράπεζες.
Αυτό που γίνεται λοιπόν είναι ότι, όταν είναι να λήξουν τα ομόλογα, εκδίδονται νέα ομόλογα μεγαλύτερης αξίας, που καλύπτουν την επιστρεπτέα αξία των παλαιών ομολόγων συν ένα ποσόν που μας χρειάζεται για να λειτουργήσουμε σαν κράτος και που περίπου ισούται με την αξία των παλαιών ομολόγων. Έτσι, είναι προφανές ότι ο περαιτέρω δανεισμός αυξάνει αντί να μειώνει το χρέος. Είναι δηλαδή σαν να....
δανειζόμαστε κατά τακτικά χρονικά διαστήματα ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσόν, χωρίς να επιστρέφουμε τίποτε, αυξάνοντας έτσι το χρέος.


Ο δανεισμός ουσιαστικά, όπως είπαμε, γίνεται από το Τραπεζικό Σύστημα (Τ.Σ.). Έστω λοιπόν ότι το συνολικό χρήμα που διαθέτει το Τ.Σ. είναι Τ. Έστω επί πλέον ότι στο Τ συγκαταλέγεται και όλο το χρήμα πού κυκλοφορεί, πράγμα που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, καθώς όλο και περισσότερες συναλλαγές γίνονται μέσω τραπέζης. Στην πραγματικότητα εκείνο που συμβαίνει, και μας αναγκάζει να δανειζόμαστε, είναι ότι το συνολικό εισόδημα είναι μεγαλύτερο από τη συνολική παραγωγή. Πώς «θεραπεύεται» αυτό σήμερα; Απλούστατα διά δανεισμού (από το Τ.Σ. φυσικά) του επιπλέον της παραγωγής εισοδήματος.
Έστω λοιπόν ότι το ποσόν αυτού του δανεισμού είναι Δ, σε ετήσια βάση. Τότε, το χρέος θα αυξάνεται κατά μία αριθμητική πρόοδο Δ, 2Δ, 3Δ, … . Ακόμη όμως και αν δεν πληρώνουμε τόκους, υπάρχει ένας μέγιστος αριθμός Ν ετών πού θα μπορούμε να δανειζόμαστε, τέτοιος δηλαδή ώστε ΝΔ = Τ. Είναι προφανές ότι μετά από Ν = Τ/Δ έτη δεν θα μπορούμε άλλο να δανειζόμαστε, γιατί όλο το Τ θα έχει εξαντληθεί. Τι θα γίνει λοιπόν τότε;
Ασφαλώς οι εξαθλιωμένοι και πεινασμένοι όχλοι δεν θα κάτσουν να περιμένουν το βιολογικό τους τέλος με σταυρωμένα χέρια. Εκείνο που μπορεί λοιπόν να προβλέψει κανείς από τώρα με βεβαιότητα είναι ότι θα επικρατήσει μια μεγάλη κοινωνική αναστάτωση που θα οδηγήσει αναγκαστικά σε επανάσταση, από την οποία δεν θα γλυτώσει καμία τράπεζα, και η οποία θα οδηγήσει στην ανάδειξη εντελώς νέου πολιτικού συστήματος, που θα εγκαθιδρύσει μια νέα Οικονομία πάνω σε υγιείς βάσεις.
Ποιές θα είναι αυτές οι υγιείς βάσεις, θα ρωτήσει ίσως κανείς. Το κλειδί για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση είναι η σχέση Δ = Εισόδημα – Παραγωγή. Μέχρι τώρα είχαμε μάθει να ζούμε με Δ >0, δηλαδή Εισόδημα > Παραγωγή (καταναλώνοντας με άλλα λόγια περισσότερα από όσα παράγουμε). Τούτο είναι τελείως αφύσικο. Η μόνη λύση λοιπόν είναι να.....

συνέχεια....

ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ Ή ΚΡΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ;