Έμειν’ ο Διάκος στη φωτιά με δεκοχτώ λεβέντες,
τρεις ώρες επολέμαε με δεκοχτώ χιλιάδες.
τρεις ώρες επολέμαε με δεκοχτώ χιλιάδες.
Σκίστηκε το τουφέκι του κι’ εγίνηκε κομμάτια,
και το σπαθί του έσυρε και στη φωτιά ν’ εμπήκε,
έκοψε Τούρκους άπειρους κι’ εφτά μπουλουκμπασάδες.
Πλην το σπαθί του έσπασε ν’απάν’ από τη χούφτα
κι’ έπεσ’ ο Διάκος ζωντανός εις των εχθρών τα χέρια.
Χίλιοι τον πήραν απ’ εμπρός και δυο χιλιάδες πίσω.
και το σπαθί του έσυρε και στη φωτιά ν’ εμπήκε,
έκοψε Τούρκους άπειρους κι’ εφτά μπουλουκμπασάδες.
Πλην το σπαθί του έσπασε ν’απάν’ από τη χούφτα
κι’ έπεσ’ ο Διάκος ζωντανός εις των εχθρών τα χέρια.
Χίλιοι τον πήραν απ’ εμπρός και δυο χιλιάδες πίσω.
Στις 24 Απριλίου 1821, μαρτύρησε
και έφυγε από τη ζωή Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ, ο....
άξιος ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ, ο μύθος, ο
ΠΑΝΤΟΤΙΝΟΣ ΗΡΩΑΣ Θανάσης Διάκος, που συνέδεσε την αρχαία ελληνική
ιστορία με την νεότερη, δείχνοντας το αρχαίο πνεύμα αθάνατο των Ελλήνων.
Όπως στις Θερμοπύλες, το 480 π.Χ., απ’
την “αυτοθυσία” του Λεωνίδα και των Σπαρτιατών ξεπήδησε το ιδεώδες της
ελευθερίας και αποκαλύφθηκε η δύναμη της σπαρτιατικής διαπαιδαγώγησης,
έτσι και στην Αλαμάνα, αντίστοιχο παράδειγμα, απ’ την “αυτοθυσία” του
Αθανάσιου Διάκου και των συμμαχητών του ενισχύθηκε η ιδέα της ελευθερίας
προς τον υπόδουλο αγωνιζόμενο Ελληνισμό.
Η επιλογή της τοποθεσίας δεν ήταν η ευνοϊκότερη για..................συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών