ΕΚΤΑΚΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ... ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ!

defencenet.gr._ Προειδοποίηση στην Δύση ότι τυχόν στρατιωτική επέμβαση στην Συρία, όπω αυτή που απεργάζονται οι ΗΠΑ και η Τουρκία θα έχει ίσως καταστρεπτικές συνέπειες για την ίδια την οντότητα του ΟΗΕ, απέστειλε το ρωσικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας σε συνεδρίασή του υπό την προεδρία του Β.Πούτιν.

Σε μια ειδική συνεδρίαση με αντικείμενο τον πόλεμο στην Συρία το ανώτατο ρωσικό όργανο στον τομέα της εθνικής ασφάλειας έθεσε την Δύση προ των ευθυνών της σε ότι αφορά την πιθανή παράκαμψη από μέρους των δυτικών των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στο οποίο μέχρι στιγμής με τις ψήφους της Ρωσίας και της Κίνας μπλοκάρει την στρατιωτικη επέμβαση του ΝΑΤΟ και των αραβικών κρατών συμμάχν του ΝΑΤΟ στην Συρία, κατά το πρότυπο της Λιβύης.

Σε αντίθεση με το 2003 που..... το ρωσικό βέτο στο Ιράκ δεν απέτρεψε την εισβολή, όπως δεν συνέβη και το 1999 στο Κόσοβο, αυτή την φορά η Ρωσία θέτει θέμα βιωσιμότητας του ίδιου του ΟΗΕ, ένα ζήτημα το οποίο δεν είναι νέο: Και το παρελθόν έχουν υπάρξει συζητήσεις για το αν η μεταπολεμική δομή του ΟΗΕ και η έδρα του στις ΗΠΑ ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σύγχρονου συστήματος παγκόσμιας ασφάλειας.

Είναι προφανές πως η Ρωσία προειδοποιεί τη Δύση πως εάν υπάρξει απόφαση ανάληψης στρατιωτικής δράσης χωρίς την συγκατάθεση της Μόσχας αλλά και του Πεκίνου, το Κρεμλίνο θα θέσει υπό αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξη του ΟΗΕ.

Στην συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας στην Μόσχα συμμετείχαν ο πρόεδρος της χώρας Β.Πούτιν, ο πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ, η πρόεδρος του συμβουλίου της Ρωσική Ομοσπονδίας Βαλεντίνα Ματβιένκο, ο διευθυντής του προεδρικού γραφείου Σεργκέι Ιβάνοφ, ο πρόεδρος της Δούμα, Σεργκέι Ναρούσκιν, ο γραμματέας Εθνικής Ασφαλείας Νικολάι Πατρούσεφ, ο υπουργός Εσωτερικών Βλαντιμίρ Κολοκόλτσεφ, ο υπουργός Άμυνας Ανατόλι Σερντιούκοφ, ο διευθυντής της ομοσπονδιακής υπηρεσίας ασφαλείας Αλεξάντερ Μπορτνίκοφ και ο διευθυντής των μυστικών υπηρεσιών Μιχαήλ Φραντκόφ.

Το ερώτημα είναι κατά πόσον μπορούν να πειστούν οι δυτικοί από την Ρωσία να μην προχωρήσουν σε μια επανάληψη του σκηνικού του 2003 στο Ιράκ. Οι αντικαθεστωτικοί συνεχώς ενισχύονται σε όπλα (παρατηρείστε στην α' σελίδα το ολοκαίνουριο αυτόματο πιστόλι δυτικής κατασκευής του αντικαθεστωτικού αντάρτη στο κρόταφο ενός Σύρου υπαξιωματικού που μόλις είχε αιχμαλωτιστεί και εν συνεχεία εκτελέστηκε) αλλά και σε άνδρες: Οι Λίβυοι μισθοφόροι ανέρχονται σε 10.000 πλέον, ενώ συνολικά οι αντάρτες και μισθοφόροι υπολογίζονται σε 30.000 άνδρες σε όλη την χώρα.

Με δεδομένο ότι σε αυτά τα επίπεδα η στρατιωτικη ισχύ είναι το πλέον πειστικό μέσο, μάλλον η Ρωσία έχει αποδεχθει ότι δύσκολα θα επιβιώσει το καθεστώς Άσαντ με χαρακτηριστικότερη απόδειξη την επιστροφή του φορτηγού ALAED στην Ρωσία (μετέφερε τρία ανακατασκευασμένα Mil Mi-25 και αριθμό αντιαεροπορικών) προφανώς έχουν αποδεχθεί ότι ή θα χυθεί και ρωσικό για να προστατευθεί το προμαχώνας που λέγεται Συρία ή θα πρέπει να αποδεχθούν την απώλεια της βάσης στην Ταρτούς και την προσέγγιση των δυτικών στην περίμετρο του Καυκάσου.

Πηγές από την Μόσχα αναφέρουν ότι "Είναι βέβαιο ότι θα κτυπηθεί μέσα στον επόμενο χρόνο και το Ιράν. Και μετά τι; Ο Καύκασος;"

Στο μεταξύ σήμερα οι «New York Times» αναφέρουν σε άρθρο τους ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να δεεάσουν το Ισραήλ να συμματέχει σε αποδόμηση του καθεστώτος Άσαντ, υποσχόμενες ελεγχόμενη κυβέρνηση και μελλοντικό κτύπημα κατά του Ιράν! Χωρίς φυσικά καμία έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας, εννοείται. Εντός της εβδομάδος τοποθετείται και η άφιξη του Αμερικανού υπουργού Άμυνας Λ.Πανέτα στο Ισραήλ.

Οι Αμερικανοί δηλώνουν ότι βρίσκονται επισήμως σε συζητήσεις με τους Ισραηλινούς και τους Τούρκους για το πώς θα ολοκληρωθεί η αλλαγή καθεστώτος στη Συρία, αλλά είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί αν το σχέδιό τους πετύχει και σε ποιο βαθμό.

Σύμφωνα με ανάλυση του Άντριου Τάμπλερ στο «Washington Institute for Near East Policy»: «Επιδιώκουμε μια ελεγχόμενη κατεδάφιση (controlled demolition) του καθεστώτος Άσαντ… αλλά όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση οτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά»…

Το βέβαιο είναι ότι η περίπτωση της Συρίας δεν μοιάζει ούτε με του Ιράκ, ούτε με της Λιβύης. Η πλειοψηφία είναι φιλοκαθεστωτικοί σουνίτες, αλαουίτες, χριστιανοί και η επόμενη ημέρα μπορεί να κάνει το χάος του Ιράκ και της Λιβύης να μοιάζουν με παιδική εκδρομή μπροστά σε αυτό που θα επικρατήσει στην Συρία, καθώς σε κίνδυνο θα τεθεί και η εύθραυστη ηρεμία στα βορειοδυτικά σύνορα του Ιράκ που κατοικούνται από συμπαγείς σουνιτικούς πληθυσμούς, που είναι αμφίβολο κατά πόσο θα δεχθούν να υποφέρουν οι σουνίτες ομόδοξοί τους στην Συρία από τους φανατικούς σιΐτες.