Ηταν το ιστορικό «Ελλη». Το καταδροµικό που είχε πάρει µέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία ήταν στην είσοδο του λιµανιού κι έστεκε υπερήφανο και σηµαιοστολισµένο. Στο κατάστρωµά του, το πλήρωµα ντυµένο µε στολές εξόδου ανάµενε την ώρα που θα πατούσε στεριά ως τιµητικό άγηµα της εικόνας Της.
ΟΙ ΑΝΑΝ∆ΡΟΙ ΙΤΑΛΟΙ…
Ωρα 08.25… Η Τήνος παγώνει. Ενας θόρυβος από τη θάλασσα. Κοίταξαν όλοι την «Ελλη». Μαύροι καπνοί… Το καταδροµικό είχε χτυπηθεί. Ανανδρα και εν καιρώ ειρήνης. Από ιταλικό υποβρύχιο που παραµόνευε για να εκτελέσει το ανίερο καθήκον του πριν αποχωρήσει από την περιοχή.
Το πλήρωµα του «Ελλη» πάλεψε ηρωικά να σώσει το καράβι, ήταν όµως αδύνατο. Η τορπίλη είχε καταφέρει να δολοφονήσει το καταδροµικό που µία ώρα µετά την έκρηξη άρχισε να βουλιάζει στο βυθό.
Η κυβέρνηση Μεταξά διατάσσει έρευνα στο κουφάρι του πλοίου. Οι εµπειρογνώµονες ανακαλύπτουν αυτό που όλοι υποπτεύονταν. ∆ράστες ήταν οι Ιταλοί. Ο Μεταξάς αποφασίζει να κρατήσει χαµηλούς τόνους και έτσι γίνεται λόγος για «άγνωστο υποβρύχιο».
…ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΝ∆ΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Ο κόσµος, όµως, ήξερε ποιος σκότωσε την «Ελλη». Η φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι ήταν αυτή που είχε πραγµατοποιήσει την πρώτη δολοφονία της Ελλης. Γιατί ακολούθησε και δεύτερη. Και αυτή σε καιρό ειρήνης. Αυτή τη φορά, όµως, υπεύθυνο ήταν το ίδιο το ελληνικό κράτος.
Ξαφνιαστήκατε; Και όµως, αυτή είναι η αλήθεια. Το «Ελλη» έγινε παλιοσίδερα. Η ιστορία κοµµατιάστηκε και ρευστοποιήθηκε από… εργολάβους. Το ακόµη χειρότερο; Θα µπορούσε αυτή τη στιγµή που µιλάµε, η Ελλη να ήταν και πάλι στην επιφάνεια της θάλασσας, περήφανο µνηµείο της ελληνικής ιστορίας.
Ας πάρουµε, όµως, τα πράγµατα από την αρχή. Με τη βοήθεια του φηµισµένου Ελληνα δύτη, Αλέξη Παπαδόπουλου που αφηγείται Στο ΧΩΝΙ την πικρή, όπως ο ίδιος λέει, εµπειρία του από τη στιγµή που βρέθηκε στο βυθό αναζητώντας την Ελλη, δεν αντίκρισε όµως τίποτα. Εκτός από µια ανεµοδόχο… O Aλέξης Παπαδόπουλος ξετυλίγει Στο ΧΩΝΙ το κουβάρι των αναµνήσεών του:
«Γνώρισα κάποια στιγµή τον Νικήτα Κλήµη, δύτη που έκανε καταδύσεις πολύ πριν από µένα, την εποχή που οι δύτες ήταν ακόµη σκαφανδροφόροι. Πιάσαµε την κουβέντα. Κάποια στιγµή µου λέει: “το ξέρεις ότι εγώ µε τον αδερφό µου και άλλους 5-6 δύτες κοµµατιάσαµε την Ελλη στο λιµάνι της Τήνου;”. Αιφνιδιάστηκα. ∆ε µπορούσα να πιστέψω τα λεγόµενα του. Ο Κλήµης, όµως, επέµενε: “ένας εργολάβος εβραϊκής καταγωγής ζήτησε και πήρε το 1955 άδεια από το κράτος να εµπορευθεί το κουφάρι του πλοίου”».
Και η άδεια δόθηκε. Η θρυλική Ελλη, το πλοίο-σύµβολο έγινε µε τις ευλογίες της Ελλάδας… σκραπ. Παλιοσίδερα προς εκποίηση και εκµετάλλευση. Και τα λεφτά ήταν… πολλά γιατί όπως µας εξηγεί ο κ. Παπαδόπουλος «το πλοίο ήταν παλιό, παλιάς κατασκευής και δεν ήταν σκέτη λαµαρίνα. Ηταν γεµάτο µπρούτζο και µπακίρι, οι σωληνώσεις του ειδικά ήταν πολύτιµες. Για αυτό και συνέφερε τον εργολάβο να αναλάβει µια τόσο δύσκολη επιχείρηση».
Οι δύτες κατεβαίνουν στο βυθό, δεκαπέντε χρόνια µετά τη δολοφονία του πλοίου µε σκοπό να ξεκινήσουν το ανίερο έργο τους. Υπάρχει, όµως, µία σηµαντική παράµετρος: το πλοίο ήταν πολεµικό, ήταν εποµένως γεµάτο πυροµαχικά. Προνόησε το κράτος για την ασφαλή αποµάκρυνση τους από το πλοίο; Υπήρχαν επιθεωρητές των επιχειρήσεων αφοπλισµού του σκάφους; Μπορεί εύκολα κανείς να φανταστεί, κι ας µην είναι ειδικός τι θα συνέβαινε αν κατά τη µεταφορά των πυροµαχικών γινόταν κάποιο ανθρώπινο λάθος.
Ο Αλέξης Παπαδόπουλος είναι κατηγορηµατικός: ο δύτης Κλήµης του είχε αναφέρει ότι πριν ξεκινήσει το κοµµάτιασµα του πλοίου µε εκρηκτικά, οι ίδιοι δύτες ανέλαβαν να αποµακρύνουν τα πυροµαχικά (τα οποία προφανώς δεν παραδόθηκαν στο Πολεµικό Ναυτικό αλλά στον εργολάβο για την εκποίησή τους).
Είχε έρθει η ώρα να ξεκινήσει ο κατασπαραγµός της σάρκας της Ελλης. Μια σάρκα που είναι σάρκα της ιστορίας µας. Κοµµάτι από την ελληνική ψυχή µας…
Εφημερίδα " Το χωνί"
Δείτε βίντεο ντοκουμέντο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών