Ελλάς – Τουρκία: Δρόμοι αντιπαράλληλοι...

Από το site της Χρυσής Αυγής

Η ελληνοτουρκική φιλία αποτελεί σίγουρα το πιο σύντομο ανέκδοτο όλης της μεταπολιτευτικής περιόδου, για να μην πούμε ολοκλήρου του 20ου αιώνα
Μόνο που το ανέκδοτο αυτό δεν παράγει καθόλου γέλιο για εμάς τους Έλληνες. Αντιθέτως, οι Τούρκοι μπορούν να γελούν χαιρέκακα με την ψυχή τους. Παρενθετικά αναφέρω ότι, η φιλία δύο ή περισσοτέρων μερών απαιτεί αυτεξούσια υποκείμενα (ατομικά ή συλλογικά), τα οποία, προσέρχονται αυτοβούλως και με καλή πίστη σε μια αμοιβαία σχέση σεβασμού, όπου τηρούνται κάποιες αναγκαίες ισορροπίες και δεν παραβιάζονται τα δικαιώματα και τα κεκτημένα ενός ή περισσοτέρων από τα εμπλεκόμενα μέρη. Στοιχεία της......
ανωτέρω διατύπωσης σχετικά με τον σεβασμό, την αμοιβαιότητα και την καλή πίστη έχουν εξαγγελθεί πάμπολλες φορές από «Έλληνες» και Τούρκους αξιωματούχους, αλλά ουδέποτε στην μεταπολιτευτική (ιδίως) περίοδο αποτέλεσαν γεγονός. Αντ' αυτού τις τελευταίες δεκαετίες γινόμαστε μάρτυρες μιας -δίχως άλλου ιστορικού προηγουμένου- αυξανόμενης προκλητικότητας και επιθετικότητας από την πλευρά της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος, με την πατρίδα μας να επιδίδεται -μέσω της εξωνημένης πολιτικής ηγεσίας- σε έναν ανεκδιήγητο εθνικό καρπαζοεισπρακτικό χατζηαβατισμό. Ο τομέας στον οποίον οι αντιπαράλληλες κατευθύνσεις των δύο χωρών είναι πασίδηλος, είναι ο τομέας της επιχειρησιακής ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων και φυσικά των εξοπλισμών. Οι τελευταίες εξελίξεις σ' αυτόν τον τομέα προκαλούν τρόμο. Η αποδυνάμωση των ελληνικών Ε.Δ., πήρε δεκαετίες για να συντελεστεί, αλλά φαίνεται ότι τώρα τελευταία και με πρόσχημα την οικονομική δυσπραγία δίνεται η χαριστική βολή. Παρά τις όποιες προεκλογικές δεσμεύσεις του σημερινού πρωθυπουργού ότι θα αυξηθεί η στρατιωτική θητεία και θα δοθεί έμφαση στην ασφάλεια του πολίτη, όχι μόνο δεν αυξήθηκε η θητεία, αλλά κλείνουν δεκαπέντε κέντρα νεοσυλλέκτων, από τα εικοσιπέντε που υπάρχουν σήμερα. Σύμφωνα με πληροφορίες, πιθανόν να παραμείνουν ανοιχτά τέσσερα Κέντρα στην Πελοπόννησο, δύο στην Αττική, ένα στην Ήπειρο, ένα στην Στερεά Ελλάδα, ένα από τα τέσσερα στη Δυτική Μακεδονία και άλλο ένα στη Δυτική Ελλάδα ή στην Κρήτη.
Δηλαδή, για μία ακόμη φορά, η μόνη δέσμευση που πραγματοποιήθηκε είναι αυτή της μη τήρησης των προεκλογικών δεσμεύσεων.
Επίσης, σημαντικό χτύπημα -ελέω κρίσης- θα υποστεί και η αιχμή του δόρατος της ελληνικής άμυνας, η Πολεμική μας Αεροπορία. Μεγάλος αριθμός αεροσκαφών αποσύρονται και δεν αντικαθίστανται από νέα. Συγκεκριμένα, αποσύρονται οριστικά τα περίπου 50 μαχητικά A-7E και TA/7C από την ΠΑ και RF-4E, όπως έγινε γνωστό από τον Αρχηγό ΓΕΑ Αντιπτέραρχο Αντώνιο Τσαντηράκη. Πιθανόν να ακολουθήσουν των αποσύρσεων και τα Mirage 2000EGM/BGM και έπονται τα F-16 Block 30 μέχρι το 2015, φτάνοντας έτσι μία απώλεια της τάξης των 120 μαχητικών, μένοντας περίπου με μόνο 120 μαχητικά αεροσκάφη. Στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου όμως, οι καλοί μας «φίλοι» διπλασιάζουν την Πολεμική τους Αεροπορία και την εκσυγχρονίζουν ασταμάτητα! Παράλληλα, η Τουρκία έκανε ήδη το πρώτο βήμα στην κατασκευή των δικών της βαλλιστικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς. Ο τουρκικής κατασκευής πύραυλος, ονόματι SOM, διαθέτει βεληνεκές περί τα 300 χιλιόμετρα. Στοιχεία της αντιπαράλληλης πραγματικότητας υπάρχουν πολλά και δεν αποτελούν μόνο περασμένα ιστορικά γεγονότα και είναι πέρα από τις στρατηγικές επιλογές. Αναφέρομαι σε μικρότερης σημασίας ειδήσεις που περνούν συνήθως στα ψιλά της επικαιρότητας των ΜΜΕ, που όμως, καταδεικνύουν εξίσου εύγλωττα τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές των πολιτικών που ακολουθούν τα δύο κράτη.
Τηλεοπτική διπλωματία και πολιτιστικός ιμπεριαλισμός
Οι τουρκικές εταιρείες τηλεοπτικών παραγωγών στις διαπραγματεύσεις τους με τα ντόπια τουρκοκάναλα, κατάφεραν και επέβαλαν τελικά την πάγια θέση τους για να μην μεταγλωττισθούν οι τουρκικές σειρές. Ο ΑΝΤ1 όμως, προκειμένου να αποφύγει τα αρνητικά σχόλια των τηλεκριτικών και του κοινού για την μετάδοση της σειράς «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής», επιχείρησε να πείσει τις τουρκικές εταιρείες να αποφευχθεί ο όρος «μεγαλοπρεπής» και η σειρά να αποκαλείται απλώς «Σουλεϊμάν», για να εισπράξει την εξής απάντηση: «ή ο τίτλος θα περιέχει το «Μεγαλοπρεπής» ή δεν θα υπάρχει καθόλου σίριαλ». Και φυσικά οι Τούρκοι έχουν κάθε λόγο να επιμένουν στις θέσεις τους κι αυτό φαίνεται από ένα άλλο δημοσίευμα της εφημερίδας «Χουριέτ», που αναφέρει ότι η μετάδοση των τουρκικών σειρών σε άλλες χώρες έχει συνδράμει σημαντικά στην αύξηση του ενδιαφέροντος για την τουρική γλώσσα. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στο εν λόγω δημοσίευμα και για το ελληνικό κοινό, το οποίο, έχει μάθει μια σειρά από τουρκικές λέξεις. Την ίδια στιγμή, οι μπουνταλάδες του ελλαδικού μνημονιακού κράτους της ξεφτίλας, εξασφαλίζουν διευκολύνσεις σε Τούρκους επενδυτές, όπως στην περίπτωση του Μεχμέτ Καραντίντς από την Μαρμαρίδα που άνοιξε τούρκικο χαμάμ στην Κω. Οποία έκπληξις! Στο εν λόγω χαμάμ εργάζονται Έλληνες, οι οποίοι, εκπαιδεύτηκαν στην Τουρκία. Ζητωκραυγάστε. Ιδού οι επενδύσεις!
Πόσο μας χωνεύουν...
Πρόσφατη έρευνα στην Τουρκία που δημοσίευσε η εφημερίδα «Χουριέτ», αποκαλύπτει την συμπάθεια των Τούρκων για άλλους λαούς. Στην εν λόγω έρευνα οι Τούρκοι απάντησαν πως βλέπουν θετικά τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς κατά 48%, ενώ για τους Έλληνες η «συμπάθεια» άγγιξε μόλις το 17%. Βέβαια, τίποτα το καινούριο δεν μας λέει η έρευνα, μιας και γνωρίζουμε ιστορικά τα αισθήματα που τρέφουν για εμάς οι γείτονες. Αυτά πρέπει να τα βλέπουν οι ελληνόφωνοι πολιτικάντηδες που τόσα χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι εφικτή μια σχέση αμοιβαιότητας με τους Τούρκους. Ένα άλλο γεγονός που αποδεικνύει την «συμπάθειά» τους προς εμάς αποτελεί ο σεβασμός που επιδεικνύουν στις ιστορικές χριστιανικές εκκλησίες στην κατεχόμενη Κύπρο. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Χαβαντίς», η αυλή της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην κατεχόμενη Αμμόχωστο έχει καταστεί σκοπιδότοπος και η βεβύλωση του ιερού χώρου ολοκληρώνεται από κάποιους που τον χρησιμοποιούν και ως ουρητήριο. Γενικά παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό οι Τούρκοι να συμπεριφέρονται στην χώρα μας σαν να πρόκειται για επαρχία τους. Το ουσιώδες ζήτημα όμως, δεν είναι η άποψή τους για εμάς, αλλά ο προδοτικός ρόλος των ελληνόφωνων πολιτικάντηδων, οι οποίοι, δεν φαίνεται να ενοχλούνται διόλου απ' αυτήν την στάση των Τούρκων. Τουναντίον μάλιστα, διαγκωνίζονται σε δουλοπρέπεια και παραχωρήσεις, διεκδικώντας επαξίως τον τίτλο του τσόγλανου (τουρκιστί coglan = χριστιανόπουλο που διατελούσε επί τουρκοκρατίας στην υπηρεσία των σουλτάνων).
Δ. Μ.
Τ. Ο. Καβάλας