Ας μη μιλάμε άλλο για τους νεκρούς των Ιμίων...Ας μη μιλάμε άλλο για τους Ήρωες..Ώρα να τους τιμήσουμε, πιστοί στην ιδεολογία μας

Ίμια 2013
Είναι δύσκολο να μιλήσεις για τους ήρωες των Ιμίων και να εννοείς αυτά που λες. Οι αφορισμοί είναι τόσο εύκολοι. Οι τόνοι ανεβαίνουν, λυρικοί, οι ίδιοι θαρρείς, ηρωικοί, ένα σπάσιμο στη φωνή, μια σειρά από εντυπωσιακούς λεκτικούς ακροβατισμούς και το ακροατήριο χειροκροτεί τον πατριώτη ομιλητή. Το κοινό μπορεί να πάει για ύπνο . Συμμετείχε στην απόδοση τιμής . Έπραξε και φέτος το καθήκον του.

 
Τις μέρες που έρχονται δεκάδες ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα θα γράψουν για τους ήρωες των Ιμίων. Φωτογραφίες, σενάρια, αντιγραφές παλιών μας άρθρων, μουσική θρίλερ, ο αετός πεθαίνει στον αέρα, ο ένας θα συναγωνίζεται τον άλλον σε πατριωτισμό. Οι τουρκοφάγοι θα.....
μπουν στην Πόλη καβάλα στα πληκτρολόγιά τους , οι πιο ζόρικοι θα αναρωτηθούν γιατί δεν φθάσαμε ακόμη στην Άγκυρα, και οι πεσιμιστές θα καταριούνται τα σκοτάδια.

Είναι δύσκολο να γράφεις για ήρωες. Η κοινωνία στην οποία ζούμε παράγει διαρκώς αστέρια κι αστεράκια που γεμίζουν το στερέωμα με τη φλύαρη παρουσία τους. Οι ήρωες της εποχής τηλεπαρουσιαστές και τραγουδιάρηδες, θεατρίνοι, πολιτικάντηδες και δημοσιογραφίσκοι, συνωστίζονται σε μια απελπισμένη Βαβυλώνα που καταβροχθίζει με τραγικό πάθος το κατακάθι μιας βρώμικης εποχής. 

Σ’ αυτήν την εποχή της αυταπάτης που έζησε η πατρίδα μας ξεχώρισαν σαν διαμάντια μέσα στην ανομία της αλληλοκάλυψης και της συναλλαγής πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας, οι τρεις νέοι που τιμούμε σε λίγες μέρες μα και άλλοι, που έπεσαν στην γαλανή αγκαλιά του Αιγαίου μας, «ποτέ από το χρέος μη κινούντες».
Είναι δύσκολο να γράψεις για τους ήρωες των Ιμίων. Είναι δύσκολο γιατί δεν ήσαν ούτε μεγαλόστομοι ιδεολόγοι, ούτε αναλυτές του καναπέ και τουρκοφάγοι του πληκτρολογίου. Οι τρεις ήρωες των Ιμίων είχαν μια δουλειά να κάνουν, ένα καθήκον. Δεν το ανέλυσαν, δεν το διαδήλωσαν, δεν το χρωμάτισαν. Πήγαν και έκαναν το καθήκον τους.

Ακούω λοιπόν βερεσέ τις μεγαλοστομίες και τις παροτρύνσεις και τις κορώνες των όψιμων ηρωολόγων που τρίβονται πάνω στη μνήμη των ηρώων για να αποκτήσει η μίζερη ζωούλα τους μια κάποια δόση αξιοπρέπειας και ηρωισμού.
Εμπρός στο μεγαλείο των ηρώων ας σωπάσουν επιτέλους οι φλύαροι.
Τη νύχτα εκείνη του Ιανουαρίου τρεις νέοι, γιοί, σύζυγοι, πατέρες, έκαναν το καθήκον τους για την μεγάλη Μάννα Ελλάδα. Την ίδια νύχτα μερικές δεκάδες Χρυσαυγίτες άφησαν τις τηλεοράσεις να αναμεταδίδουν λάιβ την ντροπή του Πάγκαλου, του Σημίτη κ ι ενός ολόκληρου διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, άφησαν δικούς να ανησυχούν για πολλοστή φορά, «εσύ θα αλλάξεις άραγε τον κόσμο;», και κατέβηκαν στο πολύβουο κέντρο της Αθήνας.

Έξω από τη βουλή των υποκριτών , των προδοτών και των προσκυνημένων, μερικές δεκάδες που μπορείς να θυμηθείς ενός-ενός το όνομα, ξεδίπλωσαν τις σημαίες τους και από το βάθος των πνευμονιών τους φώναζαν στους υπνοβάτες να ξυπνήσουν. Την ώρα που βιαστικοί οι τελευταίοι καταναλωτές γύριζαν στη ζεστασιά των σπιτιών τους, εκείνοι ορκίζονταν να μην ξεχάσουν. Και δεν ξέχασαν.

Σήμερα λίγοι μέσα στη βουλή, τραβούν αυτόν τον λαό τον ράθυμο, που επαναστατεί στα καφενεία και στα φέισμπουκ, μα κάθεται σούζα στους δημίους του, να σηκωθεί και να κάνει αυτό που πρέπει. Σήμερα εκεί έξω απ’ τη βουλή θα είμαστε πιο πολλοί. Απείρως περισσότεροι. Και τώρα όπως και τότε θα κάνουμε αυτό που πρέπει.
Ας μην μιλούμε άλλο για εκείνους. Ας κάνουμε τώρα το καθήκον μας.

Η ΟΧΙΑ