Κατόπιν ο φεμινισμός παρουσιάστηκε ως ένα κίνημα που αποσκοπούσε στην εξάλειψη της ανισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών μέσω της προώθησης των γυναικείων δικαιωμάτων σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Το 1789, το φεμινιστικό κίνημα επωφελείται από το επαναστατικό κλίμα, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί στη Γαλλία λόγω της επανάστασης μέσω ενός τετραδίου παραπόνων, όπου διεκδικούνταν ποικίλα δικαιώματα.
Ο φεμινιστικός έρπης ξεκινά το ταξίδι του στο χρόνο και αρχίζει να..... μας δείχνει και τις διάφορες μορφές του, οι οποίες πρεσβεύουν το νέο μοντέλο ενός Δυτικού και Ευρωπαϊκού κόσμου που για ακόμη μια φορά κύριός του στόχος είναι η χειραγώγηση των λαών και μόνο. Η πρώτη μορφή του είναι αυτή του φιλελεύθερου φεμινισμού, ο οποίος αποσκοπεί στην ισότητα των ανδρών και των γυναικών μέσω πολιτικών, νομικών και πολιτισμικών κατοχυρώσεων. Βασικός του στόχος είναι να κατονομάσει το πρόβλημα του ‘‘εγκλωβισμού’’ και της ‘‘φυλάκισης’’ της γυναίκας στο όταν εκείνη αποφασίζει να γίνει μητέρα και σύζυγος, ενασχολούμενη πλέον με τα του οίκου της. Η δεύτερη μορφή του είναι αυτή του ριζοσπαστικού φεμινισμού, που είναι κυρίως Αμερικανικής προέλευσης και ο οποίος υποστηρίζει τη δραστική αλλαγή του κοινωνικού συστήματος, ώστε να επέλθει η χειραφέτηση, όχι μόνο των γυναικών, αλλά και όλων των καταπιεσμένων ταξικών εθνοτήτων. Η Τρίτη μορφή του είναι ο μαρξιστικός ή σοσιαλιστικός φεμινισμός, ο οποίος φυσικά ξεχύνεται μέσα από τις θεωρίες του Καρλ Μαρξ και στηρίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης καθώς και στην θεωρία ότι η γυναίκα δεν υποχρεούται στο να αναγκάζεται να παραδίδει άνευ χρηματικής αμοιβής την εργασία στο σπίτι ως νοικοκυρά και την αναπαραγωγική της δυνατότητα.
Η παραπάνω μορφή του φεμινισμού είναι μία από τις χειρότερες μορφές, η οποία αποτελεί μομφή ως προς το γυναικείο φύλο καταρρίπτοντας οτιδήποτε ηθικό και ψυχικό μπροστά στο βωμό του χρήματος ενός υλιστικού κόσμου. Μετά από την Μαρξικοσοσιαλιστική μορφή του φεμινισμού ακολούθησε, όπως ήταν και φυσικό, η προέκτασή του, που δεν ήταν άλλη από το φεμινισμό του Τρίτου Κόσμου (όπως ονόμασαν οι ‘‘δημιουργοί’’ των κόσμων), ο οποίος αποποιήθηκε το ρατσιστικό μοντέλο του Δυτικού κόσμου, το οποίο αναφερόταν στη λευκή φυλή, καθώς οι μαύρες γυναίκες πλήττονταν περισσότερο λόγω της φτώχειας, της θρησκείας (Ισλάμ) και της ανισότητας. Στη χώρα μας το λεγόμενο κίνημα του φεμινισμού είχε να αντιμετωπίσει το πιο δύσκολο έργο, καθώς οι αντιλήψεις και οι νοοτροπίες του Έλληνα ήταν τελείως διαφορετικές. Το φεμινιστικό κίνημα κοινωνικοποιήθηκε στην Ελλάδα μόνο σε ότι έχει να κάνει με το δικαίωμα ψήφου όταν το 1930 αρχίζει να παραχωρείται σε όσες γυναίκες είχαν κλείσει το 30ο έτος και στη συνέχεια, το 1952, αμέσως μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, η κυβέρνηση επιτρέπει το εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε όλες τις γυναίκες άνω των 21 ετών. Στη Χρυσή Αυγή, η Ελληνίδα γυναίκα δεν ταυτίστηκε ποτέ με το οποιοδήποτε κίνημα φεμινισμού. Από τα παραπάνω μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο φεμινισμός δεν έδωσε τελικά καμία βαρύτητα στη γυναίκα, αλλά αντιθέτως αδιαφόρησε σκόπιμα για τη ανθρώπινή της υπόσταση με σκοπό να αξιώσει την ισότητα των δύο φύλων αλλά όχι την ισοτιμία.
Οι τεχνοκράτες του Δυτικού και Ευρωπαϊκού κόσμου ήταν εκείνοι που αποφάσισαν για την οφθαλμαπάτη της ισότητας ανδρών και γυναικών με μοναδικό τους στόχο να ενισχύσουν και να κατασκευάσουν μέσα στα πλαίσια της οικονομικής δραστηριότητας την μεταβολή των κοινωνιών αλλά και όλων των εθνών σε απρόσωπα εργατικά σύνολα. Σήμερα μπορούμε να......................
συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών