Κουκουέδες, την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς!

Το άχτι τους έβγαλαν εχθές οι κουκουέδες σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Σχεδόν σε κάθε πρωτεύουσα νομού διοργάνωσαν εκδηλώσεις για να εορτάσουν την «συμπλήρωση 68 χρόνων από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη», με ύμνους στον κόκκινο στρατό, στον «μεγάλο» Στάλιν και στους εδώ αντιπροσώπους του, τους ΕΑΜοβουλγάρους. Ιδού ένα μικρό δείγμα από την ομιλία στην κεντρική εκδήλωση, που έγινε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής:

«Στον ιερό τούτο χώρο, οι αγωνιστές, του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ ΕΠΟΝ ΟΠΛΑ ΔΣΕ, οι απόγονοι και φίλοι, τιμούμε μαζί με το ΚΚΕ τον αιμοδότης αυτής της εποποιίας στα 68 χρόνια από την αντιφασιστική νίκη των λαών. Τιμούμε τους 200 Κομμουνιστές που εκτελέστηκαν από τους χιτλεοροφασίστες κατακτητές, τους εκατοντάδες ήρωες που εκτελέστηκαν εδώ. Στην μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών, αποφασιστική η συμβολή της ΕΣΣΔ και του ένδοξου Κόκκινου Στρατού. Μεγάλη ήταν και η συμβολή της Ελληνικής Εθνικής Αντίστασης και είμαστε περήφανοι για το ΚΚΕ και την καθοδήγηση του».
 
Μπορεί βεβαίως οι κουκουέδες να.....
ξεσπάθωσαν υπέρ της αλήστου μνήμης Σοβιετικής Ενώσεως, αλλά η αλήθεια είναι πως τα ινδάλματά τους, οι σοβιετικοί τους περιφρονούσαν και τους είχαν στην… κλωτσιά και στην… φάπα. Μάλιστα, στα σοβιετικά φιλμ που προέβαλλαν όλο καμάρι στις χθεσινές τους εκδηλώσεις, δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά στην Ελλάδα και στους κατσαπλιάδες της ψευτο-εθνικής αντιστάσεως - αιμοδότες του σοβιετικού τέρατος. Θα ανατρέξουμε στο παρελθόν, και θα σας μεταφέρουμε ένα σχετικό άρθρο της «Ελευθεροτυπίας» της 15ης Απριλίου 1980, με τον… παραπονιάρικο τίτλο «Πουθενά Ελλάδα;», για σοβιετικό φιλμ υπό τον τίτλο «Βαρβαρόσσα» που παρουσιάστηκε εκείνη την εποχή:

«…Οι Έλληνες θεατές οι οποίοι δίχως εξαίρεση είχαν συναρπαστεί από την έξοχη αυτή παραγωγή, διαπιστώνουν με απέραντη πικρία ότι από την ταινία απελευθέρωσης των Βαλκανίων λείπουν εντελώς οι εικόνες αυτές των πατέρων τους. Ούτε ο πόλεμος του 1940-41, ούτε η εθνική αντίσταση μνημονεύονται στο επεισόδιο της 7ης Απριλίου που είδαμε. Επικοί αγώνες και απαράμιλλες θυσίες της Ελλάδος και των τέκνων της ούτε καν μνημονεύονται στην ταινία που διαρκεί μια ολόκληρη ώρα σχεδόν. Λες και δεν υπήρξαν οι Γοργοπόταμοι και οι άλλες μεγαλειώδεις εξάρσεις της αντίστασης, το Κούρνοβο, τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, οι Καισαριανές και τα άλλα θυσιαστήρια της λευτεριάς. Και είδαμε στο φιλμ το αφιερωμένο στην απελευθέρωση των Βαλκανίων την εισβολή των Γερμανών μόνο στη Γιουγκοσλαβία στις 6 Απριλίου 1941, ενώ έγινε ταυτόχρονα και στην Ελλάδα.

Είδαμε, λοιπόν, τον πόλεμο της αντίστασης στη Γιουγκοσλαβία εναντίον των Γερμανών υπό την γενναία ηγεσία του Τίτο. Είδαμε ακόμα και το αλβανικό και το βουλγαρικό αντάρτικο στα σοβιετικά επίκαιρα που αποτελούν το υλικό από το οποίο συντίθεται το φιλμ, αλλά δεν είδαμε ούτε μια εικόνα, δεν ακούσαμε ούτε καν μια μνεία των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων στην κατοχή. Χάθηκαν, λοιπόν, μερικά μέτρα φιλμ για να αφιερωθούν στους αγώνες των Ελλήνων; Και όμως, οι Σοβιετικοί είχαν στα ελληνικά βουνά στρατιωτική αποστολή και συνεργεία. Να καταστράφηκε άραγε μέσα στα 39 χρόνια που πέρασαν το αποδεικτικό υλικό της εθνικής αντίστασης;
Πρέπει να σημειωθεί ότι την εβδομάδα που πέρασε η παράλειψη συζητήθηκε πολύ και με πικρία ανάμεσα στους βετεράνους της αντίστασης και στους δημοκρατικούς πολίτες. Και το συμπέρασμα ήταν απογοητευτικό. Διώκεται από το κράτος της Δεξιάς η εθνική μας αντίσταση, είναι κάτι εκτός πάσης αμφισβητήσεως. Αλλά να λησμονείται και από τους συμπολεμιστές της και να μη μνημονεύεται και στην ιστορία των λαϊκών αγώνων της Ευρώπης, είναι μια πράξη που γεννά αφάνταστη πικρία και δίνει την εντύπωση ενός διωγμού και από την άλλη ιδεολογική όχθη». Γιατί τα σοβιετικά φιλμ αγνοούσαν τους κατσαπλιάδες; Διότι, την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς! 
Γεώργιος Δημητρακόπουλος
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός