"Καινούργιο φως ανάφτηκε μέσα μου: Συντρόφους χρειάζομαι και ζωντανούς"

«…Μα πως θα απαλλαγεί κάποτε ο σκλάβος από τις αλυσίδες του όταν τις θεωρεί πολύτιμα κοσμήματα που τον ομορφαίνουν;»

Τραγικό, θλιβερό και εγκληματικό να δίνεις ελπίδες σε απελπισμένους, να καλλιεργείς αυταπάτες σε έδαφος στείρο, να λες ότι θα σώσεις από χείλος του γκρεμού μια Πατρίδα με ψέματα. Αφήστε εμάς κατά μέρος. Εμείς είμαστε η Χρυσή Αυγή, που οι τελάληδες των σύγχρονων πασάδων της ξενοκρατίας, δηλαδή τα κανάλια των χρυσοκάνθαρων της διεφθαρμένης πλουτοκρατίας, σας είπανε πως είμαστε «κακοί». Και όσοι από εσάς δεν τους πιστέψατε, σας έπεισαν πως είμαστε επικίνδυνοι και πως είναι επικίνδυνο και για σας να είσαστε μαζί μας, πως αν είσαστε μαζί μας κινδυνεύει...
η θεσούλα σας, το βόλεμά σας και η ησυχία σας. Μας ξέρετε όλοι, αλλά οι πιο πολλοί δεν τολμάτε να μας γνωρίσετε γιατί δεν σας αφήνουν. Δεν μας νοιάζει, γιατί καλό μας κάνουν. Γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής όσους από εσάς δεν μας θέλετε και εμείς δεν σας θέλουμε.

Οι τελάληδες της σύγχρονης ξενοκρατίας, τα πολύχρωμα κανάλια της διαπλοκής και της τσόντας, σας είπανε πως είμαστε «κακοί», σας είπαν πως πρέπει να στέκεστε μακριά από μας. Δεν μας νοιάζει! Γιατί…

«Ο Ζαρατούστρας κοιμήθηκε πολλή ώρα, και δεν πέρασε μόνον η αυγή πάνω από την θωριά του, μα και το πρωΐ. Στο τέλος, όμως, άνοιξε τα μάτια του: απορημένος κοίταξε ο Ζαρατούστρα το δάσος και τη γαλήνη, απορημένος κοίταξε και μέσα του. Ύστερα, σηκώθηκε γρήγορα, σαν κανένας θαλασσοπόρος. Που βλέπει ξαφνικά στεριά, και ξεφώνησε χαρούμενα γιατί είδε μια καινούργιαν αλήθεια. Κ’ έτσι μίλησε τότε στην καρδιά του: «Καινούργιο φως ανάφτηκε μέσα μου: Συντρόφους χρειάζομαι, και ζωντανούς – όχι νεκρούς συντρόφους και πτώματα, που να τα κουβαλώ μαζί μου, όπου θέλω εγώ. Μα χρειάζομαι ζωντανούς συντρόφους, που να με ακολουθούν, γιατί θέλουν ν’ ακολουθήσουν τον ίδιο τον εαυτό τους – κ’ εκεί που θέλω εγώ. Ένα φως ανάφτηκε μέσα μου: να μη μιλά τον λαό ο Ζαρατούστρα, μα σε συντρόφους. Δεν πρέπει να γίνει ο Ζαρατούστρα βοσκός και σκυλί κοπαδιού». ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑΣ ΦΡ. ΝΙΤΣΕ

-Σας μιλάνε για ισότητα και νομίζετε πώς είστε ίσοι. Τραγική αυταπάτη! Και πως θα απαλλαγεί κάποτε ο σκλάβος από τις αλυσίδες του όταν τις θεωρεί πολύτιμα κοσμήματα που τον ομορφαίνουν; Και πως θα σώσετε την Πατρίδα σας όταν δεν μπορείτε πρώτα απ’ όλα να σώσετε τον εαυτό σας από το ψέμα, την χίμαιρα την απατηλή, την αυταπάτη και την δειλία; Εάν δεν μάθετε αυτή την αλήθεια δεν πάτε πουθενά. Γιατί…

«Κι αφού δεν μπορείτε να είστε άγιοι της γνώσης, γίνετε τουλάχιστον οι πολεμιστές της. Αυτοί ‘ναι οι σύντροφοι κ’ οι πρόδρομοι τέτοιας αγιοσύνης. Βλέπω πολλούς στρατιώτες: θέλω να δω πολλούς πολεμιστές! Ομοιόμορφη είναι η στολή που φοράνε: ας μην ήταν ομοιόμορφο ό,τι κρύβουν μ’ αυτήν! Πρέπει να είστε σαν εκείνους που το μάτι τους γυρεύει αδιάκοπα έναν εχθρό, τον εχθρό σας. Και μερικοί από σας εμπνέουν το μίσος από την πρώτη ματιά. Πρέπει να ζητάτε τον εχθρό σας, και πρέπει ν’ αρχίσετε τον πόλεμό σας και τον πόλεμο για τις ιδέες σας! Κι αν νικηθεί η ιδέα σας, η τιμιότητά σας πρέπει να καλεί ακόμα τον θρίαμβο!  Ν’ αγαπάτε την ειρήνη σα μέσον για καινούργιους πολέμους. Και τη σύντομη ειρήνη πιο πολύ από τη μακρόχρονη».

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑΣ ΦΡ. ΝΙΤΣΕ

 -Αλίμονο, ο κατήφορος των συμβιβασμών δεν έχει τέλος. Αρνηθήκατε την Ιδέα μιας Αυτοκρατορίας για ένα μικρό ψευτοέντιμο κράτος, που θα σας τρέφει καλά και θα σας εξασφαλίζει την ησυχία σας. Αρνηθήκατε την αξιοπρέπειά σας και ακούτε σαν χαζοί τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα των προφεσόρων της συμφοράς. Καλαμαράδες και δημοκόπους και μπολσεβίκους για λόγους άδειους και για του ολέθρου τα έργα βαλτούς, τους είχε πει ο Παλαμάς. Αρνηθήκατε τον αληθινό σεβασμό, στον πραγματικά ανώτερο και ανυψώσατε αυτούς που είναι ίδιοι με σας σε ό,τι κατώτερο και φτηνό. Σε ποια εποχή αλήθεια ζούμε και τι πρέπει να κάνουν αυτοί που θέλουν πραγματικά να την αλλάξουν χωρίς να λογαριάσουν το μικροσυμφέρον τους και το βόλεμά τους; Πρέπει να είστε διαφορετικοί! Μόνο τότε υπάρχει ελπίδα καθώς λέγει και ο ποιητής, ποιητής και φιλόσοφος συνάμα, μόνο αν κοιτάξετε την Ιστορία κατάματα, μόνο αν διαλέξετε έναν δρόμο διαφορετικό, τον δικό σας δρόμο….

«Τραβήξτε τον δρόμο σας! Κι αφήσετε λαό και λαούς να τραβήξουν τον δικό τους! – δρόμο σκοτεινό, αλήθεια, όπου μήτε Μια ελπίδα δεν λαμπυρίζει πια! Ας κυριαρχεί ο μπακάλης εκεί που παν ό,τι λάμπει ακόμα – είναι χρυσός μπακαλίστικος! …». ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑΣ ΦΡ. ΝΙΤΣΕ

πηγή