ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΤΟΥ Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Γράφει ο Αντίοχος.

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

Έλαχε ο κλήρος στους Γιώργο Φουντούλη και Εμμανουήλ Καπελώνη, να περάσουν με το αίμα τους στο πάνθεον των ηρώων και των μαρτύρων του Ελληνισμού και να μείνουν για πάντα ΑΘΑΝΑΤΟΙ στις καρδιές μας!

Δολοφονία, όχι εκτέλεση!

Θα κάνω μερικές σύντομες παρατηρήσεις, για τη σφαγή:

Κατ’ αρχάς, δεν....

πρόκειται για «εκτέλεση», λέξη που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα κανάλια, διόλου τυχαία βεβαίως. Η εκτέλεση προϋποθέτει δίκη, καταδίκη και τέλος τη σχετική απόφαση. Εδώ, λοιπόν, έχουμε δολοφονία, όχι εκτέλεση!

Όχι, δεν ήταν προβοκάτσια!

«Ήταν προβοκάτσια». Η «προβοκάτσια», λέξη που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι αριστεροί, διόλου τυχαία βεβαίως, σκουπίζει, γυαλίζει και απολυμαίνει τον πολιτικό χώρο των τρομοκρατών, δηλαδή την αριστερά. Όχι, δεν ήταν προβοκάτσια! Ήτανε μια ακόμη πολιτική δολοφονική επίθεση της αριστεράς, με την ανοχή –αν όχι τη συνενοχή- της ψοφοδεξιάς. Μια ψυχρή δολοφονική επίθεση, που σκοπό είχε την κατατρομοκράτηση των εθνικιστών και την διαιώνιση της αριστερής κυριαρχίας στη χώρα (καταστάσεις με τις οποίες ουδεμία διαφωνία έχει η ψοφοδεξιά –κάθε άλλο)!

Αριστεροί που κυκλοφορούν ανάμεσά μας οι φονιάδες!

Συναφές με το προηγούμενο: «ο δολοφόνος ήταν ψυχρός, άριστα εκπαι

δευμένος, ένας επαγγελματίας φονιάς. Τέτοιους δεν έχουμε στην Ελλάδα, άρα μάλλον ήταν ξένος, προφανώς από κάποια μυστική υπηρεσία». Οπότε, άντε βρες τον… Κι αν ποτέ συλληφθεί κάποιος αριστερός τρομοκράτης, χρησιμοποιώντας το παραπάνω άλλοθι, θα σπεύσουν οι «συμπαραστάτες» και «αλληλέγγυοι» να τον βγάλουν αθώο. Παλιά πατέντα! Άλλωστε, το ίδιο παραμύθι των ξένων δολοφόνων –όπως και της «προβοκάτσιας»- το χρησιμοποιούσαν οι αριστεροί και παλαιότερα, όταν χτυπούσε η 17 Νοέμβρη. Μέχρι που αποκαλύφθηκε ότι οι φονιάδες δεν ήταν τίποτα «Ράμπο» εξ’ Αμερικής, που χτυπούσαν κι έφευγαν, αλλά κάποιοι αριστεροί που κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας. Και ανάμεσά τους! Π.χ., οι Ξηροί ήταν στο ΚΚΕ μ-λ, ο Κουφοντίνας στο ΠΑΣΟΚ, ο Κονδύλης στο ΚΚΕ κ.τ.λ. Εδώ οι αυτόπτες μάρτυρες το λένε καθαρά: οι φονιάδες μιλούσαν ελληνικά! Από κει και πέρα, είναι πολύ πιθανό έως σίγουρο να έχει βάλει στην υπόθεση το χεράκι της –και όχι μόνον- μια ξένη μυστική υπηρεσία –ή και περισσότερες. Στην υπόδειξη του στόχου, στην υποστήριξη της ενέργειας και στη διαφυγή. Εν ανάγκη και με αεροπλάνο της υπηρεσίας, στην τελική της φάση.

Το χτύπημα είχε προαναγγελθεί από τον Μαζιώτη!

Ναι, θα αντιτείνουν κάποιοι, αλλά οι χαριστικές βολές; Ποτέ ξανά δεν είχε παρατηρηθεί  τέτοιο φαινόμενο στην Ελλάδα. Μόνο που οι χαριστικές βολές δεν είναι απαραίτητα ένδειξη επαγγελματικής ευσυνειδησίας κάποιου επαγγελματία. Μπορεί κάλλιστα να σημαίνουν και μίσος, μίσος αβυσσαλέο του φονιά για τα θύματα και ότι αυτά αντιπροσωπεύουν. Κι είναι γνωστό το μίσος που τρέφει ο γνωστός προστατευόμενος τρομοκράτης για την Χρυσή Αυγή. Άλλωστε, δεν έχει κάνει καμιά προσπάθεια να το κρύψει, το υπενθύμισε δε και προσφάτως, με τα απανωτά «μηνύματά» του στη γνωστή παρακρατική ιστοσελίδα, όπου και προανήγγειλε το χτύπημα. Από την άλλη, ναι είναι δύσκολο να δώσει -έστω κι ένας πωρωμένος τρομοκράτης- τη χαριστική βολή σε δύο τυχαίους ανθρώπους που δεν τους γνωρίζει καν, κι ίσως να μην τους έχει ξαναδεί ποτέ στο παρελθόν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, η κοκαΐνη κάνει θαύματα και γκρεμίζει κάθε αναστολή…

Το «κράτος» γνώριζε τη στόχευση των τρομοκρατών.

Και δεν ήταν μόνο ότι ο Μαζιώτης είχε προαναγγείλει το χτύπημα, αλλά και η ομολογία ανωτάτων αξιωματικών της αστυνομίας στον αστυνομικό συντάκτη του Βήματος, ότι το περίμεναν! Ιδού το τέλειο έγκλημα: «Περιμέναμε το χτύπημα, λένε αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ»: «Έγινε αυτό που φοβόμασταν τον τελευταίο καιρό, όταν και αναμέναμε ένοπλη αιματηρή επίθεση μεγάλου βεληνεκούς από οργάνωση αντάρτικου πόλης. Αρχικώς ο σχεδιασμός των ενόπλων ήταν πιθανόν άλλος - πιθανόν οικονομικός ή πολιτικός. Όμως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα πριν από 40 ημέρες άλλαξε τη στόχευσή τους». Άρα, το «κράτος» εγνώριζε, ίσως όχι τον ακριβή στόχο, αλλά την κατεύθυνση προς την οποία θα στρεφόταν η μανία των τρομοκρατών. Και δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τη σφαγή…

 (Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Χρυσή Αυγή που κυκλοφορεί).