Γυρίζουμε το χρόνο πίσω. Ένας λίαν επικίνδυνος Αλβανός κακοποιός, καταδικασμένος σε ισόβια για την ληστεία μετά φόνου ενός ζευγαριού, έχει μόλις σφάξει με πρωτοφανή αγριότητα έναν σωφρονιστικό υπάλληλο, πατέρα δύο ανήλικων παιδιών. Δεν παραδίδεται, δεν πετάει από τα χέρια του το αυτοσχέδιο μαχαίρι της σφαγής και απειλεί να σφάξει κι άλλους. Μετά τη σφαγή, δεν έχει πλέον να χάσει τίποτα. Κι αν προηγουμένως είχε μια ελπίδα να βγει κάποτε από τις φυλακές, τώρα δεν έχει καμία! Τι σημασία έχει, λοιπόν, αν μείνει στη μία σφαγή ή κάνει κι άλλες δέκα; Καμία απολύτως!
Ωστόσο, οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι πρέπει να τον αφοπλίσουν, να.....
τον καθηλώσουν και να τον συλλάβουν. Το «κράτος», δεν τους δίνει το δικαίωμα να τον πυροβολήσουν –στα πόδια έστω- γιατί αυτό θεωρείται από τους νόμους του «υπέρβαση των ορίων αμύνης»! Πώς, όμως, αφοπλίζεις, καθηλώνεις και συλλαμβάνεις έναν τόσο επικίνδυνο κακοποιό, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ, που αποδεδειγμένα δε λογαριάζει την ανθρώπινη ζωή και επιπλέον δεν έχει να χάσει τίποτα;
Πώς αλλιώς, εκτός από την άσκηση βίας; Κι όχι μόνο με τα χέρια, αλλά και με ρόπαλα (τα οποία τους έχει δώσει το «κράτος» για να επιβάλλουν την τάξη όπου δεν είναι δυνατή η επιβολή της με άλλον τρόπο…) και με κάθε διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή μέσο.
Ερχόμαστε τώρα στην ψυχολογική κατάσταση των σωφρονιστικών υπαλλήλων. Το βλέπουν με τα μάτια τους, είναι εκεί μπροστά τους το άψυχο κορμί του αγρίως σφαγιασθέντος συναδέλφου τους. Το αίμα τρέχει ποτάμι! Μπορεί να έχει ρεύσει και μέχρι τα πόδια τους. Μπορεί και να το πατάνε! Εκείνη τη στιγμή βλέπουν μπροστά τους και το δράστη του αποτρόπαιου εγκλήματος, να τους απειλεί. Οπλισμένο με μαχαίρι και αποφασισμένο να «φάει» όσους περισσότερους μπορεί! Σε τέτοιες στιγμές, σταματάει ο χρόνος. Μπροστά τους περνούν εικόνες της ζωής τους, των οικογενειών τους, των φίλων τους. Σε λίγα δευτερόλεπτα, μπορεί και να μην υπάρχουν στη ζωή!
Κάποια στιγμή, ορμούν απάνω του. Και του ασκούν βία. Τι άλλο θα μπορούσαν να του ασκήσουν; Αυτός φυσικά αντιστέκεται μανιασμένα. Τον χτυπούν. Τι άλλο μπορούν να κάνουν; Αν τον χτυπούν με… μέτρο; Σε τέτοιες ώρες και καταστάσεις, δεν υπάρχει κανένα μέτρο! Ώσπου τον αφοπλίζουν και τον καθηλώνουν. Κάποιες ώρες μετά, ο κακούργος υποκύπτει στα τραύματά του. Εσείς ποιος λέτε ότι ευθύνεται;
(ΥΓ) 1: Μετά από έρευνα της «Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων», κάποιος εισαγγελέας του σαμαροβενιζελικού ψευδοκράτους Ελλαδιστάν, άσκησε διώξεις για τρία κακουργήματα και ήδη έχουν συλληφθεί αρκετοί σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Για να μάθουν και οι υπόλοιποι υπάλληλοι που έχουν να κάνουν με ψυχρούς φονιάδες κακοποιούς (σωφρονιστικοί, αστυνομικοί, λιμενικοί) ότι σ’ αυτή τη χώρα μόνον ο νεκρός ένστολος δεδικαίωται!
(ΥΓ) 2: Παλιά σοφή λαϊκή παροιμία: «καλύτερα να σε πηγαίνουν χωροφύλακες, παρά παπάδες»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών