Η ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Γράφει ο Σπυρίδων Καραχάλιος

Βρισκόμαστε στον καιρό τού ιστορικού αναθεωρητισμού και τής στηρίξεως των στρεβλών διεκδικήσεων των μισελλήνων σε βάρος των αληθινών δικαίων των Ελλήνων. Σ’ αυτό τον δύσκολο καιρό τής ανηθικότητας, μα και τής δικαίωσης των θυσιών που οφείλουμε, τιμούμε την θλιβερή επέτειο τής Γενοκτονίας των Ελλήνων τού Πόντου. 

Μάς ζητούν να.....

αναγνωρίσουμε τουρκικά δικαιώματα σε νησιά, Μακεδονία και Θράκη. Και ακόμη να διαγράψουμε από την εθνική και συλλογική μας μνήμη και να απεμπολήσουμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας υπέρ των δολοφονηθέντων αδερφών μας Ποντίων και τα κακουργήματα των Τούρκων. Όμως το αίμα των αδερφών μας δεν διαγράφεται. Και η οφειλόμενη Τιμή θέλει ταυτόχρονα μνημοσύνη, απόδοση δικαίου και εθνική αποκατάσταση.

Οι Τούρκοι που τώρα θέλουν και ψήφους και νέα ελληνικά εδάφη, κάμανε την σφαγή μεθοδικά και σε διαδοχικές φάσεις, ώστε να φτάσουν στον εξανδραποδισμό τού Ελληνισμού από τις προαιώνιες εστίες του. Ο Κεμάλ και η παρέα του των δολοφόνων και βιαστών δεν είχαν μονάχα τούς δικούς τους σχεδιασμούς. Είχαν από πίσω τους σχεδιασμούς και επιδιώξεις των ψευτοσυμμάχων και τού διεθνούς σιωνισμού και τούς μπολσεβίκους τής Σοβιετικής Ενώσεως. Και η Γενοκτονία των Ποντίων Αδερφών Μας ήταν το πρώτο κακούργημα για να φτάσουν στην μετέπειτα τραγωδία. 

Η Καμπάνα τού Πόντου σημαίνει πάντα το λυπητερό της ήχο, το μνημόσυνο που μάς καλεί να μην λησμονήσουμε ποτέ το ολοκαύτωμα σωμάτων και ψυχών και γης που υπέστησαν οι Πόντιοι και οι Μικρασιάτες Έλληνες. Η Καμπάνα τού Πόντου σημαίνει πως οι θυσίες και η ιστορία έχουν μονάχα μια ανάγνωση, αυτήν τής Αλήθειας, που είναι ισχυρότερη και από το ψέμα τής προδοσίας και από την δήθεν ισχύ των δολοφόνων τής Φυλής μας. Η Καμπάνα τού Πόντου σημαίνει ακόμη το βροντερό και ανδρείο μήνυμα των Ελληνικών Καιρών πως θα ξαναγυρίσουμε και η Ελληνική Γη Ιωνίας και Πόντου θα σείεται από χαρά μεγάλη. 

Παιδιά, νέοι, γέροι, γυναίκες, λαϊκοί και κληρικοί, μαρτύρησαν κάτω από το βρωμερό σπαθί και την ακόρεστη κτηνωδία τού Τούρκου. Οι πολιτικοί τού ψευτορωμέϊκου κρατούσαν και πάλι την «λογική» τους εξυπηρέτηση προς το διεθνές αφεντικό, λέγοντας τρελούς και πολεμοχαρείς κείνους που ζητούσαν την τιμωρία των ενόχων και την δικαίωση των θυμάτων. Όμως ο θρήνος των αδερφών μας ξεχείλιζε και ξέσχιζε τα σωθικά των ηρώων μας και την καρδιά όσων διέθεταν ελληνικό φιλότιμο. Η φωτιά σάρωνε τα πάντα και οι μάχες έφταναν σε μια ύστατη αντίσταση στα βουνά τού Μαρτυρικού Πόντου Μας. 

Μην μάς ζητούν λοιπόν κάποιοι να ξεχάσουμε. Άλλωστε οι προδότες θα δικαστούν και η μολυσμένη φωνή τους θα σβήσει για πάντα. Οι Ελληνικές Πατρίδες Μας δεν είναι χαμένες, αλλά Αλησμόνητες και Αλύτρωτες. Και όπου δεν έχει έρθει η λύτρωση, έρχονται πάντα η Φωνή και το Ξίφος τού Ελληνικού Έθνους και τού Ελληνικού Στρατού να ξεκλειδώσουν τις σφαλισμένες Πύλες τού Αυτοκρατορικού Ελληνισμού. 

Έρχεται λοιπόν ο Αετός τού Πόντου να ξεδιπλώσει τις φτερούγες του, τις φτερούγες τής Ελληνικής Φυλής και πάλι επάνω από τα αδέρφια μας που προσμένουν, μα και τα αδέρφια μας που θα γυρίσουν στα σπίτια τους. Η Μεγάλη, Λαϊκή και Εθνικιστική Ελλάς θα σφουγγίξει τα δάκρυα τού πόνου. Και στην Ρωμανία Μας τα δάκρυα τής χαράς θα πάρουν την θέση τους.