Μιλούν γι’ αυτές σχεδόν όλοι. 594 καθαρίστριες που “έμειναν” στο δρόμο…
Σχεδόν
όλη της τη ζωή, η Λίτσα, εργάζεται ως καθαρίστρια. “Είναι δύσκολη
δουλειά. Δεν ξυπνάει μια γυναίκα μια ημέρα και λέει “θέλω να γίνω
καθαρίστρια”. Καθαρίστρια γίνεσαι από ανάγκη. Καθαρίστρια σημαίνει
μόχθος. Μας έχουν φύγει όλων μας τα χέρια από το σκούπισμα και το
σφουγγάρισμα” λέει, φέροντας στο μυαλό της όλα όσα έχει περάσει
καθαρίζοντας.
Με
αφορμή αυτά τα λόγια, έφερα στο νου μου μια μικρή ιστορία που διάβασα
στο Facebook από τον καλό συναγωνιστή, Οδυσσέα Πατεράκη. Αντί άλλης
εισαγωγής, σας παραθέτω την ιστορία χωρίς σχόλια…
“Δεν
θέλω να υπεισέλθω σ’ όλες τις πτυχές της υπόθεσης των καθαριστριών που
διαδηλώνουν. Όμως, δυο σχετικά με το επάγγελμα περιστατικά πρίν από 15
χρόνια, θα μου μείνουν αξέχαστα :
-Το
ένα έχει να κάμει με ......μια καθαρίστρια του ΟΤΕ που ήρθε να καθαρίσει την
λερωμένη βάση ενός καρτοτηλεφώνου που είχε στηθεί δίπλα στο κτήριο της
Πυροσβεστικής στη Χερσόνησο, σε μικρή απόσταση από το κτήριο του ΟΤΕ .
Κάθισε δυο ώρες, της φτιάξαμε καφέ,
μίλησε με άπταιστα …γαλλικά για προϊσταμένους και λοιπούς υπαλλήλους του
ΟΤΕ που …την ταλαιπωρούν, όταν δε την ρωτήσαμε πόσα λαμβάνει μηνιαίως,
ντράπηκα ειδικά για το γεγονός ότι ο μισθός της κατά πολύ υπερέβαινε τον
μισθό των εποχικών Πυροσβεστών.
-Το άλλο έχει να κάμει με την διαδρομή μου με το αυτοκίνητο από το σπίτι προς την Υπηρεσία στη Χερσόνησο και πάλι, την ίδια χρονιά : Μια γυναίκα με σταμάτησε αναστατωμένη στις 7 το πρωί, σ’ έναν περιφερειακό δρόμο σε αραιοκατοικημένη περιοχή λέγοντάς μου “σας παρακαλώ πολύ βοηθήστε με”. Νόμισα ότι ή μεθυσμένοι τουρίστες την κυνήγησαν ή αδέσποτα σκυλιά. Κι’ όμως. Η γυναίκα ήταν καθαρίστρια σ’ ένα ξενοδοχείο που βρισκόταν πιο κάτω, δεν είχε προλάβει το λεωφορείο του ξενοδοχείου που μετέφερε το προσωπικό απ’ το Ηράκλειο, πήρε το λεωφορείο της γραμμής, κατέβηκε στον κεντρικό και είχε χαθεί μέσα στα χωράφια, διότι το λεωφορείο του ξενοδοχείου ακολουθούσε άλλη διαδρομή. Ο …τρόμος της συνίστατο, όπως μου είπε, στο γεγονός ότι φοβόταν την άμεση απόλυση. Για δε τον μισθό της (τόλμησα να το ρωτήσω), ήταν μόλις το ένα τρίτο του μισθού της συναδέλφου της του ΟΤΕ.
ΟΙ “ΔΥΟ ΕΛΛΑΔΕΣ”. Η ΜΙΑ ΤΩΝ “ΔΗΜΟΣΙΩΝ” ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΤΩΝ “ΙΔΙΩΤΙΚΏΝ” ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ…”
-Το άλλο έχει να κάμει με την διαδρομή μου με το αυτοκίνητο από το σπίτι προς την Υπηρεσία στη Χερσόνησο και πάλι, την ίδια χρονιά : Μια γυναίκα με σταμάτησε αναστατωμένη στις 7 το πρωί, σ’ έναν περιφερειακό δρόμο σε αραιοκατοικημένη περιοχή λέγοντάς μου “σας παρακαλώ πολύ βοηθήστε με”. Νόμισα ότι ή μεθυσμένοι τουρίστες την κυνήγησαν ή αδέσποτα σκυλιά. Κι’ όμως. Η γυναίκα ήταν καθαρίστρια σ’ ένα ξενοδοχείο που βρισκόταν πιο κάτω, δεν είχε προλάβει το λεωφορείο του ξενοδοχείου που μετέφερε το προσωπικό απ’ το Ηράκλειο, πήρε το λεωφορείο της γραμμής, κατέβηκε στον κεντρικό και είχε χαθεί μέσα στα χωράφια, διότι το λεωφορείο του ξενοδοχείου ακολουθούσε άλλη διαδρομή. Ο …τρόμος της συνίστατο, όπως μου είπε, στο γεγονός ότι φοβόταν την άμεση απόλυση. Για δε τον μισθό της (τόλμησα να το ρωτήσω), ήταν μόλις το ένα τρίτο του μισθού της συναδέλφου της του ΟΤΕ.
ΟΙ “ΔΥΟ ΕΛΛΑΔΕΣ”. Η ΜΙΑ ΤΩΝ “ΔΗΜΟΣΙΩΝ” ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΤΩΝ “ΙΔΙΩΤΙΚΏΝ” ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ…”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών