Η επιστροφή στην επαρχία και η εξαπάτηση των αγροτών από την συγκυβέρνηση

«Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι». Αυτή την διαχρονική λαϊκή ρήση θυμίζει η τακτική των αλλεπάλληλων μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων (και) στο θέμα της επιστροφής στην παραγωγή και την αναζωογόνηση της υπαίθρου. Πριν από καιρό η γνωστή κήρυκας του εκσυγχρονισμού Άννα Διαμαντοπούλου είχε δηλώσει με στόμφο ότι «Παραγωγή σημαίνει μαζική στροφή στην ύπαιθρο με διαφορετική προσέγγιση: γη, γνώση, τεχνολογία». Πόσο συνάδουν, όμως, αυτά με την πραγματικότητα;
Το αφεντικό της, ο Σημίτης, είχε οργανώσει κάποτε μια....
προεκλογική φιέστα μ’ ένα ζευγάρι νέων, το οποίο έστησε μια μονάδα παραγωγής και τυποποίησης βιολογικών προϊόντων. Ένα χρόνο μετά το συγκεκριμένο ζευγάρι χρεοκόπησε, αλλά από την στιγμή που δεν θα ήσαν διαθέσιμοι για την επόμενη προεκλογική φιέστα σχεδόν κανείς δεν έμαθε για την κατάληξη του εγχειρήματός τους. Ο Σημίτης, επίσης, όταν τον ρωτούσαν τι θα έπρεπε να κάνουν οι Θεσσαλοί αγρότες με την συνεχή πτώση των τιμών στο βαμβάκι, στα στάρια και στο καλαμπόκι, σύστηνε να το γυρίσουν στα… σπαράγγια. Την σκυτάλη στις δηλώσεις πήραν άλλοι πασόκοι, όπως ο Τζέφρυ, που είχε προτείνει «τις νέες δυναμικές καλλιέργειες και το αγροτικό καλάθι», ο Σκανδαλίδης, ο οποίος είχε «διαπιστώσει» την μαζική θέληση των εργαζομένων της πόλης να επιστρέψουν στο χωριό και η Διαμαντοπούλου με τις δηλώσεις της για επιστροφή στο χωριό και την ενασχόληση με την αγροτική παραγωγή.
Βεβαίως, η προϊστορία του ΠΑΣΟΚ έχει δείξει εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση του θέματος από το εν λόγω κόμμα. Ήδη από το 1993, με συνέντευξή του στο «Βήμα», ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε ότι ο αγροτικός πληθυσμός της Ελλάδος είναι πολύ μεγάλος και γι’ αυτό πρέπει να μειωθεί, ενώ τα ίδια έλεγε στο περίπου και ο Σημίτης. Ο για ένα διάστημα διατελέσας υπουργός Γεωργίας Στέφανος Τζουμάκας είχε εκθέσει την κυβέρνηση με κάποιες δηλώσεις του, στις οποίες έλεγε ότι πρέπει να μείνει μόνο ο μισός αγροτικός πληθυσμός! Τα χρόνια πέρασαν και οι πασόκοι, υποκριτές και αναίσθητοι, προσπαθούσαν να πουλήσουν στον κόσμο φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Την τακτική τους την συνεχίζουν απαράλλακτα και οι τωρινοί συνεταίροι τους στην διαχείριση της εξουσίας και στην διάλυση του εναπομείναντος αγροτικού κόσμου. Ίσως κάποιες άλλες εποχές αυτό να πέρναγε σχετικά ανώδυνα.
Τώρα, όμως, οι πολιτικοί απατεώνες της συγκυβέρνησης παίζουν με την απόγνωση των εργαζομένων και των ανέργων, με την άθλια τακτική που ακολουθούν. Η «υπεύθυνη» στάση της κυβέρνησης με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις στην Ρωσία και το αναμενόμενο εμπάργκο στα Ελληνικά αγροτικά προϊόντα είναι χαρακτηριστική τόσο της ανακόλουθης εξωτερικής πολιτικής, όσο και της πλήρους απαξίωσης και εγκατάλειψης των Ελλήνων Αγροτών. Από την στιγμή που εξουθενώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες ο εγχώριος αγροτικός κόσμος δεν υπάρχει πλέον καμιά διέξοδος από τις παρούσες συνθήκες όχι μόνο για τους εναπομείναντες αγρότες, αλλά και για όσους μένουν στις πόλεις και έχουν στην κατοχή τους αγροτικό κλήρο.
Επομένως, τα κατά καιρούς κίβδηλα «καλέσματα» των διαφόρων υπουργών και βουλευτών της συγκυβέρνησης για μαζική επιστροφή στην Περιφέρεια, εκτός του ότι φτάνει σε επίπεδο ηθικής και πολιτικής αλητείας, είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει στην καλλιέργεια αυταπατών σε ορισμένους συμπατριώτες μας που «θα φάνε το παραμύθι» των ανάλγητων πολιτικάντηδων και χωρίς καμία βοήθεια και ουσιαστική προοπτική θα οδηγηθούν στην χρεωκοπία, τον αφανισμό, ακόμη και την φυλακή. Μόνο η παρουσία ενός πραγματικού Εθνικού Κράτους και μιας ανάλογης Εθνικής Κυβέρνησης, η οποία θα κάνει πράξη την αποκέντρωση, το δυνάμωμα της Περιφέρειας και την δημιουργία αληθινών προϋποθέσεων για την επανάκαμψη του αγροτικού κόσμου, μπορεί να κάνει την επιστροφή στην Περιφέρεια ως θετική και ενεργητική πραγματικότητα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ