Προκαλεί και πάλι ο Γεωργιάδης: Πανηγυρίζει, επειδή οι αυτοκτονίες είναι λιγότερες από πέρυσι…

Προκλητικός, ανάλγητος, αμετανόητος. Ο λόγος για τον νυν κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΝΔ Σπύρο-Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος με τα όσα έγραψε στο twitter απέδειξε, για μια ακόμη φορά, όχι μόνο ότι βρίσκεται εκτός πραγματικότητας αλλά και στο ότι αρέσκεται να προκαλεί με τις απαράδεκτες κατά καιρούς δηλώσεις του. Το νέο «κατόρθωμα» του Γεωργιάδη είναι τα όσα υποστήριξε γύρω από το ζήτημα των αυτοκτονιών χιλιάδων συμπατριωτών μας.
Συγκεκριμένα ο......
αποκαλούμενος ως «μπουμπούκος» από την σύζυγό του έγραψε στο twitter ότι «Τώρα που μειώνονται οι αυτοκτονίες τι θα πουν οι κατ΄επάγγελμα λαϊκιστές;». Η ανάρτηση του Γεωργιάδη βασιζόταν στην δημοσιοποίηση στοιχείων, με αφορμή την 10η Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης της Αυτοκτονίας, σύμφωνα με τα οποία το πρώτο οκτάμηνο του 2013 οι αυτοκτονίες ήταν 229 (193 άνδρες και 36 γυναίκες), ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα το 2014 οι αυτοκτονίες ανήλθαν σε 209 (173 άνδρες και 36 γυναίκες).
Δεν γνωρίζουμε αν ο φανατικότερος υποστηρικτής του μνημονίου «έχει ξεφύγει» ή όχι. Σημασία έχει ότι προκαλεί και πάλι με τις απόψεις του. Κάνοντας τον… στατιστικολόγο πάνω στο ευαίσθητο ζήτημα των αυτοκτονιών «βγάζει γλώσσα» επειδή υπήρχαν 20 λιγότερες αυτοκτονίες από πέρυσι, χαρακτηρίζοντας μάλιστα ως «λαϊκιστές» όσους μιλούν για το θλιβερό αυτό φαινόμενο. Ακόμη χειρότερο είναι ότι ο τύπος αυτός, που παριστάνει τον ειδήμονα στα θέματα που αφορούν την Αρχαία Ελλάδα, διαπράττει Ύβρη εις βάρος νεκρών συμπατριωτών μας, μόνο και μόνο για να προστατέψει το άθλιο κομματικό μαγαζάκι της ΝΔ και κατ΄επέκτασιν την κυβέρνηση.
Φαίνεται ότι στην κυβέρνηση έχουν χάσει κάθε αίσθηση ανθρωπιάς. Την μια ημέρα βγαίνει η Βούλτεψη και χαρακτηρίζει ως «χαμένα λεφτά» ό,τι επενδύθηκε στα ακίνητα, ενώ την άλλη ο Γεωργιάδης κάνει αριθμητική πάνω στα θύματα της μνημονιακής πολιτικής. Φαίνεται, επίσης, ότι τα εφετινά μπάνια του σε πολυτελές ξενοδοχείο τον έκαναν να ισχυροποιήσει την πεποίθησή του ότι δεν έχει τίποτα κοινό με το λαϊκό αισθητήριο. Κάτι τέτοιοι θλιβεροί τύποι υπό άλλες περιπτώσεις θα άξιζαν μόνο την περιφρόνησή μας. Η θεσμική του ιδιότητα, όμως, μας προτρέπει να τον ξεσκεπάζουμε όποτε μας δίνεται η ευκαιρία και να υπενθυμίζουμε ότι η απανθρωπιά και ο σνομπισμός που τον διέπει δεν  διαφέρει και σε πολλά πράγματα από τις αντίστοιχες ιδιότητες της αριστεράς, στην οποία υποθετικά βρίσκεται απέναντι.
Γιώργος Μάστορας