Λίγο πριν τα Χριστούγεννα

Τελευταίος μήνας του Φθινοπώρου ο Νοέμβριος και ο Δεκέμβριος ανατέλλει ψυχρά στις ψυχές των Ελλήνων. Ανατέλλει μεταδίδοντας μας ένα κλίμα ξεχωριστό ένα κλίμα εορταστικό μα και στενάχωρο, απαισιόδοξο για το μέλλον αυτού του τόπου. Σε λίγο καιρό θα ξεκινήσουν και οι ευχές, μα πραγματικά η σκέψη χάνεται στο μακρινό παρελθόν προσπαθώντας να θυμηθεί πότε οι ευχές αυτές για ένα ευήμερο έτος, έλαβαν χαρακτήρα ρεαλιστικό.

Ουτοπικές ευχές…

 

Η ευχή είναι η προφορική έκφραση της επιθυμίας και της ελπίδας για κάτι που θέλουμε να συμβεί στο μέλλον. Έτσι τα Χριστούγεννα εκφράζουμε την επιθυμία μας μέσω των ευχών για ένα καλύτερο έτος. Δυστυχώς όμως τόσα χρόνια αυτές οι.....

ευχές υπάρχουν μόνο σε έναν ουτοπικό κόσμο και αυτό διότι χρησιμοποιούνται από τον καθένα, με σκοπό να φιμώσει το προαίσθημα του «τουλάχιστον ενόψει εορτών», το οποίο βροντοφωνάζει μέσα του, για την δυσμενή κατάσταση που  θα επακολουθήσει.

 Έτσι μόλις  οι εορτές περάσουν σιγά - σιγά η ψευδαίσθηση για ένα καλύτερο έτος διαλύεται και τη θέση της παίρνει και πάλι όπως την προηγούμενη χρονιά, η γνωστή καθημερινή πραγματικότητα. Είναι  γεγονός ότι οι ευχές σε συνδυασμό με έναν παθητικό, άβουλο, αδιάφορο τρόπο ζωής δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Ουδέποτε στην ιστορία οι Έλληνες δε σώθηκαν μόνο από τις ευχές και από τις λιτανίες αλλά αγωνίστηκαν στα πεδία των μαχών ηρωικά ώστε αυτός ο τόπος σήμερα να ανήκει στο γένος μας. Σίγουρα προετοιμάζονταν ψυχολογικά μέσω της ευχής αλλά παράλληλα αγωνίζονταν ώστε η ευχή τους, να λάβει σάρκα και οστά.

Στις δύσκολες ημέρες που διανύουμε εάν επιθυμούμε οι ευχές μας να γίνουν πραγματικότητα  θα πρέπει να διδαχθούμε από τους προγόνους μας τον αγωνιστικό τους χαρακτήρα. Είμαι βέβαιος ότι ο κάθε Έλληνας τον έχει βαθειά ριζωμένο μέσα του και αυτό διότι είμαστε οι συνεχιστές εκείνων των ηρώων. Ο καθένας από εμάς θα πρέπει να ενεργοποιηθεί και να γίνει υπεύθυνος γι’ αυτόν τον τόπο, θα πρέπει να λειτουργήσει υπέρ  της ολότητας και όχι του ατομικού του συμφέροντος, θα πρέπει να μην είναι μια άβουλη μονάδα η οποία είναι βάρος του έθνους μας, θα πρέπει να γίνει ο φάρος των ακυβέρνητων και αποχαυνωμένων Ελλήνων οπού θα τους δείξει την πορεία για την αναγέννηση του ελληνισμού.

Εν κατακλείδι, στις ημέρες μας υπάρχουν δύο στρατόπεδα το πρώτο είναι αυτό των δημαγωγών πολιτικάντηδών δηλαδή των υπευθύνων γι’ αυτή την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα μας. Όποιος επιθυμεί μπορεί να ενταχθεί σε αυτό συνεχίζοντας το καταστροφικό έργο το οποίο θα παραλάβει ως σκυταλοδρόμος η αριστερά.

 Το δεύτερο στρατόπεδο είναι αυτό των ελεύθερων αγωνιζόμενων εθνικιστών. Σε αυτό το στρατόπεδο δίδεται ο αέναος αγώνας για μια ενωμένη, για μια ελεύθερη, για μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη Ελλάδα. Είναι το στρατόπεδο της Χρυσής Αυγής το οποίο αγωνίζεται εναντίον όσων επιβουλεύονται την τύχη της Πατρίδα μας.

(Υ.Γ. Εμείς ευχόμαστε, οι Έλληνες να αφυπνιστούν, για να αφυπνιστούν όμως θα πρέπει να αγωνισθούμε και είμαι βέβαιος ότι στο τέλος η επιθυμίας μας θα γίνει πραγματικότητα.)

πηγή