ΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΚΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Η υποκρισία και η αθλιότητα ενός αναίσχυντου και αισχρού κατεστημένου διαφαίνεται καθ όλο το φάσμα των πολιτικών και κοινωνικών του χειρισμών και επισημαίνεται από τις πιο σοβαρές πτυχές, έως τις πλέον ασήμαντες.

Έτσι και στην Ελλάδα των Σαμαρά Βενιζέλου το βδελυρό στίγμα των κυβερνητικών αποφάσεων, καθώς και η προβολή και πληροφόρηση μιας αντεστραμμένης πραγματικότητας, αντικατοπτρίζεται στην καθημερινότητα και στην ηθική διαλεκτική της Ελληνικής κοινωνίας.

Πόσες φορές μα την αλήθεια, όποτε η Χρυσή Αυγή διοργάνωσε εκδηλώσεις μνήμης ή νεολαίας, καθώς και διάφορες συγκεντρώσεις, οι ακροαριστεροί συμμορίτες και τραμπούκοι, όριζαν για τις...

ίδιες ημερομηνίες αντισυγκεντρώσεις, δίνοντας έτσι την αφορμή στον υπουργό ΠΡΟ ΠΟ, να απαγορεύσει τις εκδηλώσεις ενός νόμιμου πολιτικού κόμματος, με την αιτιολογία αποφυγής επεισοδίων, από  τα κοινωνικά αποβράσματα;

Φυσικά αυτή είναι μια λογική, η οποία όσο και αν αναλυθεί δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί. Αντί η Πολιτεία να προστατεύσει με τα αρμόδια όργανα τις εκδηλώσεις μίας πολιτικής δύναμης με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και να απομονώσει και να καταστείλει τα ακραία εγκληματικά στοιχεία που τις απειλούν, τις απαγορεύει, επιτρέποντας στην ανομία να ισχυροποιείται.

Είναι το ίδιο σαν να αποφασίζει η Ιατρική για έναν ασθενή που πάσχει από σοβαρή ασθένεια η οποία όμως επιδέχεται επέμβαση να πεθάνει, παρά να χειρουργηθεί. Είναι το ίδιο σαν  ν’ απαγορεύει η αστυνομία στους πολίτες να εξέρχονται των οικιών τους, επειδή στους δρόμους κυκλοφορούν ληστές.  

Παραλογισμός μεν, πολιτική σκοπιμότητα δε.

Η κατάλληλη και η πλέον αποτελεσματική μέθοδος για την αστική δημοκρατία να φιμώσει τον λόγο και να περιορίσει την κοινωνική δράση των Ελλήνων Εθνικιστών, διατηρώντας όμως το δημοκρατικό και πλουραλιστικό προσωπείο.

Όταν λοιπόν τις τελευταίες ημέρες, οι ακροαριστερές συμμορίες συνεπικουρούμενες από την κοινοβουλευτική αριστερά που πασιφανώς ερωτοτροπεί ιδεολογικά μαζί τους, κάτω από το αλεξ(η)βρόχιο της οργάνωναν συγκεντρώσεις και πορείες διαμαρτυρίας υπέρ του φυλακισμένου τρομοκράτη Νίκου Ρωμανού, οι οποίες ήταν απόλυτα βέβαιο ότι θα κατέληγαν σε σοβαρά επεισόδια και εκτεταμένης φύσεως ζημιές, το υπουργείο ΠΡΟ ΠΟ και γενικότερα η κυβέρνηση δεν αντέδρασαν, δεν προέβησαν σε προειδοποιητικές δηλώσεις, ούτε έλαβαν μέτρα απαγορεύοντάς τες,  όπως άμεσα και αβασάνιστα θα έκαναν σε περίπτωση που η Χρυσή Αυγή προέβαινε σε κάποια αντίστοιχη εκδήλωση.

Άφησαν λοιπόν το Αθηναϊκό κέντρο να καίγεται, περιουσίες να καταστρέφονται, πολίτες να τρομοκρατούνται, τα γραφεία της ΓΣΕΕ να βρίσκονται υπό κατάληψη, αντί να αποτρέψουν άμεσα τα επεισόδια εφαρμόζοντας αυτό που αβασάνιστα και αδίστακτα πράττουν απέναντι στις ειρηνικές και νόμιμες πολιτικές συγκεντρώσεις των Ελλήνων Εθνικιστών. Να απαγορεύσουν αρχής εξ αρχής την συγκέντρωση.

Αλλά αφ ενός μεν εδώ δεν είχαν πολιτικό όφελος, δεν θα περιόριζαν τον Λόγο και την κριτική που τους διαπομπεύει και αποκαλύπτει τις ανομίες τους, αφ ετέρου δε, θα δυσαρεστούσαν το παρακράτος, πολύτιμους συνεργάτες,  που τόσες φορές εξυπηρέτησε τους σκοπούς και τα συμφέροντά τους.

Ειλικρινά φανταστείτε τι θα είχε συμβεί, αν η Χρυσή Αυγή είχε προαναγγείλει πορεία συμπαράστασης των αδίκως φυλακισμένων Συναγωνιστών μας.

Επίσης φανταστείτε τι διαστάσεις θα είχε λάβει η αστυνομική καταστολή, εάν και εφόσον είχε επιτραπεί η πορεία, σε περίπτωση που κάποιος από τους διαδηλωτές κλωτσούσε απλά έναν κάδο σκουπιδιών. 

Αυτή είναι η αστική δημοκρατία και αυτά πρεσβεύει. Εμποδίζει τον Εθνικιστικό λόγο, αυτόν που ομιλεί για την Πατρίδα και τη Φυλή και παραδίδει το Αθηναϊκό κέντρο στα χέρια των βανδάλων.