Η ΜΕΖΟΥΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Τις προάλλες παρακολούθησα την εκπομπή του μεγαλοσχήμονος δημοσιογράφου κ. Τσίμα, «η τελευταία λέξη», στο σταθμό ΣΚΑΪ. Καλεσμένος της εκπομπής ο νέος υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ κ. Πανούσης. Θέμα της εκπομπής τα κέντρα κράτησης λαθρομεταναστών· και αηδίασα. Οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος , ο υπουργός απ’ τη μία και απ’ την άλλη οι λαθρομετανάστες. Η ελεεινότητα των αναξιοπαθούντων απ τη μία και η ελεεινότητα του πολιτικού συστήματος απ την άλλη. Τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας δεν τους βλέπει ο κ. υπουργός. Η ευαισθησία σας κ. υπουργέ και τα κροκοδείλια δάκρυά σας εκδηλώνονται μόνο στους 3-4 χιλιάδες  μαντρωμένους λαθρομετανάστες και όχι στα 10 και πλέον εκατομμύρια Ελλήνων, που....
υποφέρουν από τα 2 και πλέον εκατομμύρια λαθρομεταναστών, που βρίσκονται  στη Χώρα μας. Όσον αφορά τη συνθήκη Σέγκεν, που αναφέρατε,  ιδού η Ρόδος …  και όχι να μας λέτε «η προσωπική μου άποψη είναι» λες και είστε απλός πολίτης. ΑΙΣΧΟΣ  και πάλι ΑΙΣΧΟΣ.
Τελικά αντί να δίνουμε έμφαση στις λεπτομέρειες που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας, για τη ροή των πολιτικών γεγονότων στη Χώρα μας, εθελοτυφλούμε, με αποτέλεσμα το σημερινό μας χάλι. Θα ξεκινήσω από τα μικρά ψαράκια για να καταλήξω στους μεγαλοκαρχαρίες της πολιτικής που λυμαίνονται τον τόπο.
Πρώτος και καλύτερος ο κ. Καμμένος, όπου το 2012 αμέσως μετά τις εκλογές του Μαΐου, έδειξε το πραγματικό ποιόν του, όταν βγήκε στα φόρα από την Προεδρία της Δημοκρατίας το περίφημο «non papper». Μέσου αυτού του χαρτιού φάνηκαν οι προθέσεις του κ. Καμμένου που αποσκοπούσαν σε υπουργικούς θώκους. Η δικαιολογία του ιδίου για το συμβάν, ήταν να βγάλει ψεύτη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ούτε πώς λειτουργεί το πρωτόκολλο της  Προεδρίας δεν ήξερε ο πολιτικάντης της πεντάρας. Στη πάροδο του χρόνου, αφού συνέχισε τις πατριωτικές ρητορικές κορόνες, εντός και εκτός κοινοβουλίου, και το κόμμα του επανεξελέγη αδυνατισμένο, φρόντισε προ των εκλογών να προσφέρει  «γη και ύδωρ» σ’ αυτόν, που όλα έδειχναν ότι θα είναι ο νέος Πρωθυπουργός. Με άλλα λόγια έτρεξε και πρόλαβε ο κ. Καμμένος για να κάνει πράξη τον διακαή του πόθο. Τις υπουργικές καρέκλες. Ας ήταν στην κυβέρνηση και το ΚΚΕ. Ουαί υμίν……..
Το μικρούλι ΚΚΕ πέρα απ τη μαγνητοταινία, που δεν έλιωσε να παίζει, την ίδια ξύλινη ρητορική κάποιων αραχνιασμένων ιδεών μιας άλλης εποχής, το μόνο έργο που έχουν πάντα να επιδείξουν είναι: «έπεσε ντουφεκιά στη Νικαράγουα, απεργία την επομένη μέρα στην Αθήνα». Ουαί υμίν….
Έχουμε και το νεόκοπο «ποτάμι» που όπως τα πραγματικά ποτάμια φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν ανάλογα με τις μπόρες έτσι θα συμβεί και με αυτούς.
Η άλλη περίπτωση είναι κοινή. Αφορά τους κοσμαγάπητου κ. Σαμαρά με τον έτερο, Καππαδόκη κ. Βενιζέλο. Ο πρώτος, κατά τη διάρκεια των προεκλογικών λόγων του, «έριξε» τόσο βρίσιμο στους πασόκους, που τόσο δεν έφαγαν ούτε από τις παρελθούσες κυβερνήσεις της, υποτιθέμενης, Δεξιάς. Μετά το στόλισμα των πασόκων, επαναλάμβανε σ’ όλους τους ανυποψίαστους  Έλληνες τις προθέσεις του για το μνημόνιο. Ως και οι κολόνες και τα πλακάκια στο Ζάππειο είχαν μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά το πρόγραμμα της νουδούλας. Οι εκλογές ξανάγιναν αλλά τα κουκιά για εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ήταν ολίγα. Οπότε «ενόψει Εθνικού κινδύνου» έγινε ταύτιση απόψεων με το ληστο-πασόκ. Αυτό όμως δεν πολυπείραξε τον κ. Σαμαρά που έκανε πραγματικότητα την έντονη επιθυμία του για τη θέση του Προέδρου της Κυβέρνησης, έλα όμως που δεν πείραξε και την κ.ο της νουδούλας μιας και ο κίνδυνος που προέκυψε ήταν. . . «Εθνικός». Ο έτερος εταίρος Ευάγγελος δεν μπορούσε να αρνηθεί τέτοια τιμή διότι το στερητικό σύνδρομο θα προκαλούσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στην πολιτική σκηνή! ! ! Εδώ πρέπει να αναφέρουμε όλο το 23⁰ κεφάλαιο από το κατά Ματθαίου Ευαγγέλιο και δεν φτάνει.
Η επόμενη περίπτωση αφορά τον νέο μας Πρωθυπουργό. Ούτε ένα μήνα δεν έχει στην εξουσία η νεόκοπη κυβέρνηση και η όψη της, θέλοντας σώνει και καλά να μας πείσουν, είναι χειρότερη και απ’ των Αμερικανών όταν πολέμαγαν στο Βιετνάμ. Για δεκαπέντε και πλέον μέρες προσπαθούσαν να δείξουν στον Ελληνικό λαό τη σκληρότητα των διαπραγματεύσεων στας Βρυξέλλας. Αν δεν με απατά η μνήμη μου η εντολή που πήρε ο κ. Τσίπρας από τον Ελληνικό λαό, ήταν για καταγγελία του μνημονίου  και λογιστικό έλεγχο του εξωτερικού χρέους. Δεν ήταν εντολή για διαπραγμάτευση της υπαρχούσης καταστάσεως με τους ξένους. Φαίνεται μάλλον ότι η φράση «καταγγέλλω το μνημόνιο» στα «συριζαίϊκα» μεταφράζεται ως «παράταση δανειακής σύμβασης». Στη μετάφραση ήταν το πρόβλημα ! ! !  Μετά από αυτή την σοβαρή πολιτική εξέλιξη, εξαπάτησης και πάλι του εκλογικού σώματος, βλέπουμε πολλές αντιδράσεις από το εσωτερικό του Σύριζα, ακόμη και από ιστορικά στελέχη της αριστεράς. Θυμάστε, όμως, όταν επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου , μετά την ψήφιση  επώδυνων μέτρων, έβγαινε σεργιάνι η Βασούλα Παπανδρέου προς συλλογή υπογραφών τάχα για να ασκήσει βέτο στη κυβέρνηση ; Αν δεν το θυμάστε, σας το θύμισα. Το αποτέλεσμα ήταν εξπρές ανασχηματισμός με τους «στασιαστές» σε υπουργικές καρέκλες. Η σκοπιμότητα πάνω απ’ όλα.
Ήταν μοναδική ευκαιρία κ. Τσίπρα να μείνετε στην ιστορία της Χώρας μας ως ο Πρωθυπουργός που ήρθε σε ρήξη με τα παγκόσμια οικονομικά καρτέλ. Σας έγινε μάλιστα και πρόταση από το Λαϊκό Σύνδεσμο, μέσα στη βουλή, για σύγκλιση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών για την καλύτερη αντιμετώπιση του ζητήματος του χρέους. Μάλλον οι ιδεολογικές σας πολιτικές αγκυλώσεις δεν αφήνουν να ευδοκιμήσει στο μυαλό σας η ρήση «η ισχύς εν τη ενώσει». Κρίμα και πάλι κρίμα, στην κυριολεξία κ. Τσίπρα, τινάξατε στον αέρα τις προσδοκίες και τις ελπίδες ενός ολόκληρου λαού.
Σκοπίμως άφησα για το τέλος την Χρυσή Αυγή. Εδώ δεν υπάρχει υποκρισία. Η εντολή που πήραν οι Έλληνες Εθνικιστές ήταν: να μπουν στη βουλή και να πουν κατάμουτρα σε όλους τους προαναφερόμενους πολιτικούς φορείς, «είστε κλέφτες και λωποδύτες».
Το έπραξαν και συνεχίζουν ακάθεκτοι, εντός και εκτός κοινοβουλίου, να το κάνουν υπό οποιασδήποτε συνθήκες.
πηγή