ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ… ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΣΟΙΜΠΛΕ ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ!

Χθες, σας αναφέραμε το πάθημα του δημάρχου Βόλου, Μπέου, τον οποίο πολέμησαν όσο κανέναν άλλον οι συριζαίοι της περιοχής, αλλά αυτός νομίζοντας ότι θα αλλάξει τη στάση τους άρχισε να γλύφει μετά μανίας τον Τσίπρα και το συνονθύλευμα. Μέχρι που προχθές του έστησαν μια συγκέντρωση έξω από την εταιρεία ύδρευσης του Βόλου, τον γιουχάρισαν αγρίως όταν προσήλθε και λίγο αργότερα μπουκάρισαν μέσα και του διέλυσαν τη σύσκεψη.

Την ίδια τύχη –του μεγαλοπρεπούς αδειάσματος- επεφύλαξαν και στον μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο, που μετά τις εκλογές έπαιρνε γερές… ανάσες αξιοπρέπειας κι έπλεκε κάθε λίγο και λιγάκι το εγκώμιο του....

άθεου κομμουνιστή Τσίπρα. Το αυτό έπραξε και σε πολύ πρόσφατο άρθρο του, αλλά οι συριζαίοι όχι μόνο δε συγκινήθηκαν, αλλά του κάνουν και επίθεση, γιατί τους έθιξε τον… Σόιμπλε, για να κερδίσει μερικά «λάικ». Ιδού το άρθρο του συριζαίου Μπουκάλα στην «Καθημερινή», που έσπευσε αμέσως να αναδημοσιεύσει η επίσημη ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ:

«Μητροπολιτική κακότητα

Πρώτα κατακεραυνώνει την κ. Μέρκελ, στην πύρινη ιστοσελίδα του, ο ευλογημένος. Κι ύστερα επιτίθεται στον κ. Σόιμπλε, «τον κομπλεξικό υπουργό των Οικονομικών της Γερμανίας, η έκφραση του προσώπου του οποίου φανερώνει όλο το μίσος που τρέφει εναντίον όλων όσοι, κατά καλή τους τύχη, δεν χρησιμοποιούν αναπηρικό καροτσάκι για τις μετακινήσεις τους!» Το θαυμαστικό είναι του κειμένου, όχι δικό μου. Αντέγραψα, άλλωστε, με προσοχή, όπως πρέπει να κάνουμε πάντα με λόγια που υποτίθεται ότι απορρέουν από θεία φώτιση. Εκείνη τη θεία φώτιση που –και πάλι υποτίθεται– διαθέτουν εκ σχήματος οι ιερωμένοι.

Αλλά τι ακριβώς θαυμάζει ο γερμανοφάγος μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, Αμβρόσιος; Τη γεροντική του πραότητα; Την ψυχαναλυτική του δεινότητα; Την ικανότητά του να διαβάζει φυσιογνωμίες καλύτερα και από τον Λομπρόζο; Την κακότητα που επιφυλάσσει σ’ έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει καθημερινά ένα σοβαρό πρόβλημα που δεν το έχουν «όσοι, κατά καλή τους τύχη, δεν χρησιμοποιούν αναπηρικό καροτσάκι για τις μετακινήσεις τους»; Τη χλευαστική του προπέτεια; Τον ιδιόρρυθμο τρόπο με τον οποίο αποκωδικοποιεί τις Εντολές που κηρύσσει από τον άμβωνά του, θεωρώντας τες απαράβατες για τους άλλους, αδιάφορες όμως για τη σεβασμιότητά του; Ο Θεός κι η ψυχή του. Ο Έλληνας Θεός, βέβαια. Γιατί για τον δεσπότη, που γελάει με τον πόνο ενός άλλου, ο Θεός είναι Έλληνας. Πάππου προς πάππου.

Οποιος κι αν εξαπέλυε τέτοια ανάλγητα, και εναντίον οποιουδήποτε, η θλίψη θα ήταν η ίδια. Οταν, όμως, τα εξαπολύει ένας αξιωματούχος της ιεροσύνης, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Γιατί, για να μείνουμε στον χώρο των υποθέσεων, κάποιος που επέλεξε να φορέσει το ράσο, υποτίθεται ότι δεν το έπραξε για την κοσμική δόξα, την υλική άνεση, τα «λάικ». Αλλά για να υπηρετήσει με πάθος και χωρίς εθνικές, φυλετικές ή άλλες διακρίσεις την κατανόηση, την αγάπη και τη συγχώρεση, ακόμα κι όταν (ιδίως τότε) τον δυσκολεύουν αφόρητα. Ακόμα κι όταν δεν του προκύπτουν αμέσως και αυθόρμητα, αλλά πρέπει να προηγηθεί πόλεμος με τον πειρασμό της μεροληψίας».

(ΥΓ) 1: Αυτά παθαίνει όποιος εξυμνεί τους συριζαίους –για μερικά ευκαιριακά «λάικ»!

(ΥΓ) 2: Ποιος είναι ο επόμενος «εθνικόφρων» υμνητής του Τσίπρα; Να ετοιμάζεται για άδειασμα